Cultuurprobleem Spanje: inflatie

Een cultuurprobleem is een probleem dat specifiek met de cultuur van een bedrijf of in dit geval maatschappij heeft te maken, en komt door de typische natuur van dat bedrijf of die maatschappij. Zoals in Spanje waar het toerisme zo'n belangrijke rol speelt.

Drie berichten in het nieuws volgen hieromtrent elkaar in korte tijd op:

1. Inflatie in Spanje sterk gestegen, sterker dan in elk ander euro-land
2. Draghi meldt in ECB-meeting dat inflatie in eurozone nog geen dreiging vormt, en de toename van Spanje is als incidenteel te beschouwen
3. Nederlanders boeken hun vakanties naar Spanje, Italië en Griekenland al zeer vroeg dit jaar

Een observatie hier in Spanje is dat de economie duidelijk goed begint te draaien; dat is te merken aan de vele renovaties die worden uitgevoerd. Overal staan containers voor de deur. Hotelgevels worden bij geverfd, zwembaden die lange tijd dichtlagen worden onderhouden en moeten voor de zomer opnieuw open. Het leeft hier.

Constructie en Toerisme zijn economisch de twee grootste bedrijfssectoren in Spanje, maar de bovenstaande observatie in achting nemend kan je zeggen dat 50% van constructie ook te maken heeft met het toerisme.
Toerisme is dus de overheersende sector en toerisme, net als het grootste deel van de Spaanse economie is sterk consument-gericht. Spanje heeft een netto-spaartekort (1) en al deze feiten samen leiden tot een andere conclusie: de Spaanse economie is snel geneigd tot prijsstijgingen.

Dit lijkt me een typische cultuurprobleem: een economie waar verkoopprocessen overheersen zijn eerder geneigd om prijzen te laten stijgen dan een economie die moet (blijven) concurreren met productie uit andere landen. Veel lokale bedrijven merken niet dat klanten weglopen wanneer ze hun prijzen iets verhogen. Dit geldt vooral voor de horeca-sector. De lokale-focus van de zaken hebben alles met dit probleem te maken. Als je buurman de prijzen verhoogt is de wens om mee te doen groot, wanneer je concurrent - een andere autoproducent - in een andere stad werkt is mechanisme minder sterk.

Recent berichten in Spanje omtrent dit cultuurprobleem, laten zien dat er toch wat verandert hier:

• de overheid in Spanje koppelt zich los van indexering. Dit betekent dat de kosten van de overheidsdiensten niet automatisch stijgen wanneer de prijsindex oploopt (jan / feb 2017)

Het cultuurprobleem werkt volgens mij als volgt: je verhuurt strandstoelen en een parasol aan toeristen. Het afgelopen jaar verkocht je zo'n combinatie voor 4 euro 50, dit jaar zet je als prijs 5 euro neer. Vijftig cent is 10% en goed te doen voor een toerist die kiest voor een veilige bestemming bij minder aanbod aan zonbestemmingen.
Of het café op de hoek. De energieprijzen stijgen, en de koffie gaat van 1,10 naar 1,20. Nog geen tien procent. De huren in de stad gaan omhoog. De ene verhuurder verhoogt de huur en de andere volgt.

Er is vaak een ongekend vertrouwen in het feit dat de toerist toch wel zijn portemonnee trekt. Het aantal voor-boekingen kan een indicatie geven dat er een goed seizoen aankomt en de statistieken over het afgelopen jaar laten zien dat het een topjaar was.
Tegelijkertijd weet men intuïtief - denk ik soms - dat men beter kan profiteren van goede jaren omdat een recessie zo om de hoek staat. Helaas is de prijselasticiteit naar beneden toe minder flexibel maar dat is een ander verhaal.

Nu is er volop vertrouwen, en dat de inflatie stijg zie ik voor mijn ogen gebeuren. En ik vraag me echt af of het tijdelijk is. We zullen het zien.