Wie is er tegen globalisering?
Na de BREXIT las ik een boek van Thomas Friedman, journalist en duidelijk voorstander van de globalisatie. Dat boek had een eenzijdige focus, en was op te vatten als een lofzang op de mondialisering die nog niet zo lang in gang was gezet.
Niet veel later na verschijnen van dat boek kwam er al een ander geluid.
Stiglitz schrijft in zijn boek de keerzijden van de globalisatie.
1. De belofte van de globale instituten: het is niet gelukt om de armoede in de wereld te verminderen. In het eerste hoofdstuk zet Stiglitz uiteen dat de drie puur globale instituties in de wereld (De wereldbank, het IMF en de WTO) een overheersend Europees bestuur / bestuurders kennen (IMF Largarde, Camdessus, Strauss-Kahn, Rato, ...) en in feite voor de rijke landen opkomen.
In 2. Gebroken beloften beschrijft hij de case van Etiopiƫ (eenvoudige recepten zoals direct liberaliseren werken averechts) en hoe IMF de crisis verergerde.
3. Vrijheid van keuze? Is die er wel? Ook al eindigt het boek vlak van de eeuwwisseling, met Griekenland hebben we het standaard recept gezien: austerity / privatization / liberalisation. De politiek van het crisismanagement lijkt daarbij een doel op zichzelf te worden.
In hoofdstuk 4. De crisis is Oost-Aziƫ krijgt de IMF ingreep een fatale afloop wanneer deze een globale crisis / collaps triggert.
5. Hoe verloren we Rusland? Ook hier blijkt dat economie en politiek moeilijk te scheiden zijn. De steun aan Jeltsin verdween in een corrupt netwerk.
6. Onrechtvaardige internationale wetten. Een case van Aluminium-dumping door Rusland die nog "leren moest" hoe marktwerking functioneerde. Via een kartelvorming werd de prijs gestabiliseerd maar niet op een manier zoals het hoorde.
7. Betere wegen naar de markt, beschrijft dat er andere wegen zijn van hervorming die onder ontwikkelde landen volgen en die succesvol kunnen zijn. Landen leerden van het adhoc liberaliseren en privatiseren.
In het voorlaatste hoofdstuk filosofeert Stiglitz over een andere agenda voor het IMF. Aan de hand van een beroemde uitspraak "wat goed is voor GM is goed voor het land," blijkt dan al niet meer te werken. Waar het bij het IMF allemaal mee begon (Keynes als de intellectueele godfather) is weinig meer over. ... en ... IMF als lender of last resort? Wat heb je aan globale instituten zonder een globale regering?
Vandaag las ik een evaluatie van een vermogensbeheerder over Argentiniƫ. Het ging weer beter met het land meende de belegger, maar ik zag nauwelijks argumenten, enkel dat de Argentijnse staatobligaties in koers stegen. Het internationale geld staat weer klaar om toe te slaan: kortstondige hoge rendementen en wegwezen. In principe is er weinig veranderd, noch in Argentinie als ook in de financiele wereld.
Wie is er tegen globalisatie? Dat zijn op dit moment de partijen en werknemers die er hinder van ondervinden. In het VK diegenen die door de Polen hun baan kwijt zijn geraakt en de politieke parten die deze groep vertegenwoordigen.
Op dit moment leven we in een tijd waar de negatieve effecten van de globalisatie uitvergroot worden. Niet geheel ontoevallig roept Frankrijk dat de TTIP-onderhandeling wel gestopt kunnen worden. TTIP is meer globalisatie, en meer "wat goed is voor GM is goed voor het land." Maar daar gelooft nu even niemand meer in.
--
Meer Stiglitz:
http://mcenv.blogspot.com/2012/04/op-zoek-naar-de-amerikaanse-droom.html
http://mcenv.blogspot.com/2010/02/jan-met-de-pen.html
http://mcenv.blogspot.com/2009/09/een-jaar-later-lehman-brothers.html
--
22 maart 2017. Harry Dent, heeft zo zijn eigen visie over de problemen die de globalisering heeft gebracht. Hij ziet het als een Mega trendmatige beweging: We ARE seeing the early stages of a major 250-year cultural, political and social revolution that revolves around religious values and political splits around the world… and it results in massive economic gains decades after.
Volgens Dent heeft het globalisatieproces al lang geleden haar piek bereikt, en hij denkt dat "we" regios en landen moeten hergroeperen rond culturele en religieuze waarden ... before we can globalize again in a new, more bottoms-up network economy.
The best global graph of the major different cultures comes from The Global Values Survey out of a recent article by Will Wilkinson. This shows nine distinct global cultures around two variables that I find very meaningful. On the x axis is survival (conformist) versus self-expression (individualistic) values. On the y axis is traditional (faith) versus secular-rational (scientific) values:
Deze figuur zet de recente #Brexit in duidelijk perspectief, want de cultuur van het VK en de VS en dergelijke past beter bij elkaar dan de protestante en katholieke gebieden in Europa... Meer lezen:
http://economyandmarkets.com/economy/forecasts/harry-dent-not-just-trump-brexit/
--
25 maart 2020
Volgens (blog van Insead Knowledge) Felipe Monteiro waren of zijn er drie fases van globalisering. De huidige Brexit en Nafta problemen kondigen niet het eind aan van het globalisatie-process, maar het einde van een tijdperk: De-globalisation. Dit tijdperk loopt volgens hem van 2008 tot heden. Daarvoor was het Deep Globalisation tijdperk (1989-2008) en ergens vanaf nu 2020, is de wereld op zoek naar een Re-Globalisation. In dat nieuwe tijdperk speelt China een andere rol, want de afhankelijkheid tussen beide grootmachten is groter dan in de andere globaliseringstijdperken.
Ook is er een nieuwe Emerging market - de E7 in opkomst (china, India, Rusland, Indonesie, MExico en Turkije) welk BNP een groter deel zal opeisen dan de G7. Dan komt Chindia (China en India) in opkomst, en de vierde industriele revolutie is het laatste kenmerk van deze re-globalisering-fase.
Niet veel later na verschijnen van dat boek kwam er al een ander geluid.
Stiglitz schrijft in zijn boek de keerzijden van de globalisatie.
1. De belofte van de globale instituten: het is niet gelukt om de armoede in de wereld te verminderen. In het eerste hoofdstuk zet Stiglitz uiteen dat de drie puur globale instituties in de wereld (De wereldbank, het IMF en de WTO) een overheersend Europees bestuur / bestuurders kennen (IMF Largarde, Camdessus, Strauss-Kahn, Rato, ...) en in feite voor de rijke landen opkomen.
In 2. Gebroken beloften beschrijft hij de case van Etiopiƫ (eenvoudige recepten zoals direct liberaliseren werken averechts) en hoe IMF de crisis verergerde.
3. Vrijheid van keuze? Is die er wel? Ook al eindigt het boek vlak van de eeuwwisseling, met Griekenland hebben we het standaard recept gezien: austerity / privatization / liberalisation. De politiek van het crisismanagement lijkt daarbij een doel op zichzelf te worden.
In hoofdstuk 4. De crisis is Oost-Aziƫ krijgt de IMF ingreep een fatale afloop wanneer deze een globale crisis / collaps triggert.
5. Hoe verloren we Rusland? Ook hier blijkt dat economie en politiek moeilijk te scheiden zijn. De steun aan Jeltsin verdween in een corrupt netwerk.
6. Onrechtvaardige internationale wetten. Een case van Aluminium-dumping door Rusland die nog "leren moest" hoe marktwerking functioneerde. Via een kartelvorming werd de prijs gestabiliseerd maar niet op een manier zoals het hoorde.
7. Betere wegen naar de markt, beschrijft dat er andere wegen zijn van hervorming die onder ontwikkelde landen volgen en die succesvol kunnen zijn. Landen leerden van het adhoc liberaliseren en privatiseren.
In het voorlaatste hoofdstuk filosofeert Stiglitz over een andere agenda voor het IMF. Aan de hand van een beroemde uitspraak "wat goed is voor GM is goed voor het land," blijkt dan al niet meer te werken. Waar het bij het IMF allemaal mee begon (Keynes als de intellectueele godfather) is weinig meer over. ... en ... IMF als lender of last resort? Wat heb je aan globale instituten zonder een globale regering?
Vandaag las ik een evaluatie van een vermogensbeheerder over Argentiniƫ. Het ging weer beter met het land meende de belegger, maar ik zag nauwelijks argumenten, enkel dat de Argentijnse staatobligaties in koers stegen. Het internationale geld staat weer klaar om toe te slaan: kortstondige hoge rendementen en wegwezen. In principe is er weinig veranderd, noch in Argentinie als ook in de financiele wereld.
Wie is er tegen globalisatie? Dat zijn op dit moment de partijen en werknemers die er hinder van ondervinden. In het VK diegenen die door de Polen hun baan kwijt zijn geraakt en de politieke parten die deze groep vertegenwoordigen.
Op dit moment leven we in een tijd waar de negatieve effecten van de globalisatie uitvergroot worden. Niet geheel ontoevallig roept Frankrijk dat de TTIP-onderhandeling wel gestopt kunnen worden. TTIP is meer globalisatie, en meer "wat goed is voor GM is goed voor het land." Maar daar gelooft nu even niemand meer in.
--
Meer Stiglitz:
http://mcenv.blogspot.com/2012/04/op-zoek-naar-de-amerikaanse-droom.html
http://mcenv.blogspot.com/2010/02/jan-met-de-pen.html
http://mcenv.blogspot.com/2009/09/een-jaar-later-lehman-brothers.html
--
22 maart 2017. Harry Dent, heeft zo zijn eigen visie over de problemen die de globalisering heeft gebracht. Hij ziet het als een Mega trendmatige beweging: We ARE seeing the early stages of a major 250-year cultural, political and social revolution that revolves around religious values and political splits around the world… and it results in massive economic gains decades after.
Volgens Dent heeft het globalisatieproces al lang geleden haar piek bereikt, en hij denkt dat "we" regios en landen moeten hergroeperen rond culturele en religieuze waarden ... before we can globalize again in a new, more bottoms-up network economy.
The best global graph of the major different cultures comes from The Global Values Survey out of a recent article by Will Wilkinson. This shows nine distinct global cultures around two variables that I find very meaningful. On the x axis is survival (conformist) versus self-expression (individualistic) values. On the y axis is traditional (faith) versus secular-rational (scientific) values:
Deze figuur zet de recente #Brexit in duidelijk perspectief, want de cultuur van het VK en de VS en dergelijke past beter bij elkaar dan de protestante en katholieke gebieden in Europa... Meer lezen:
http://economyandmarkets.com/economy/forecasts/harry-dent-not-just-trump-brexit/
--
25 maart 2020
Volgens (blog van Insead Knowledge) Felipe Monteiro waren of zijn er drie fases van globalisering. De huidige Brexit en Nafta problemen kondigen niet het eind aan van het globalisatie-process, maar het einde van een tijdperk: De-globalisation. Dit tijdperk loopt volgens hem van 2008 tot heden. Daarvoor was het Deep Globalisation tijdperk (1989-2008) en ergens vanaf nu 2020, is de wereld op zoek naar een Re-Globalisation. In dat nieuwe tijdperk speelt China een andere rol, want de afhankelijkheid tussen beide grootmachten is groter dan in de andere globaliseringstijdperken.
Ook is er een nieuwe Emerging market - de E7 in opkomst (china, India, Rusland, Indonesie, MExico en Turkije) welk BNP een groter deel zal opeisen dan de G7. Dan komt Chindia (China en India) in opkomst, en de vierde industriele revolutie is het laatste kenmerk van deze re-globalisering-fase.
Reacties