HFT - moderne handel met ouderwetse principes
High Frequency Trading staat weer in de belangstelling. Een vijfenvijftig minuten durende documentaire op Rtve toont dat de gewone burger bekend is met het onderwerp.
Wat het nu precies is wordt niet duidelijk behalve het beeld dat HFT computerhandel is waarbij met grote frequentie aankoop en verkooporders van en naar de beurs worden gestuurd. Maar hoe de handelaren precies winst maken is niet direct af te leiden. het lijkt logisch dat door zeer korte trades in grote volume met een kleine winstmarge per trade de winsten kunnen oplopen. Ook is duidelijk dat er wiskundige systemen ten grondslag liggen - de algoritmes - aan de handelsmethode. In de documentaire komt een fysicus aan het woord en andere professional met een exacte opleiding. Op een bepaald moment richt de uitzending zich op een werknemer van een Franse bank (SG) die zo'n programma aan een bank in New York probeert te verkopen als lokaas voor een vaste baan, die een halve ton dollar per jaar oplevert.
Ook komt er een Nederlander aan het woord die door de AMF (de Franse AFM) een boete heeft gekregen. Deze Kevin K zegt echter niets met de HFT te maken te hebben.
De docu wordt afgewisseld door korte cartoons om het verhaal op te leuken en op het eind laat deze cartoon een gevecht tussen boeven en de politie zien. De moraal is dan: wil de overheid grip krijgen op deze handel dan zal ze met dezelfde wapens in de strijd moeten.
Een gedachte na het bekijken van de docu is dat HFT op zich rationele programma's zijn. Voor emotie is in HFT geen plaats en dat zou een argument zijn om deze wiskundig geleide systemen te omarmen. De kapitaalkrachtige traders zorgen zo enkel voor een hogere liquiditeit en betere arbitrage. Echter de flash-crash van 6 mei 2010 laat zien dat HFT weliswaar emotieloos is, maar niet gespeend van fouten.
Wat echter vooral duidelijk wordt in het grijze en vage gebied rond HFT is dat winst-maken met computerhandel vooral mogelijk is met aloude principes. Dit zijn de principes die elke zakenman kent, namelijk dat je met netjes zakendoen en hoge ethische normen meestal geen winst maakt. Exorbitante winsten scoor je door middel van principes die op de rand van het betamelijke afraken.
Een voorbeeld kwam in de docu naar voren, waar de moderne computergestuurde marktpartij vele grote orders inlegt, maar sommigen daarvan op honderdste van een seconde ook weer wegtrekt. De markt wordt zo op het verkeerde been gezet door te denken dat er een grote partij aan de koop of verkoopkant opereert, maar het is allemaal fake.
Een conclusie is dan ook dat er ongetwijfeld een groot aantal legitieme HFT speler zijn, maar dat deze betrekkelijk nieuwe markt - met kapitaal krachtige spelers en hoge toegang barrières - vooral spelers aantrekt die het met de financiële ethiek niet zo nauw nemen.
Wat het nu precies is wordt niet duidelijk behalve het beeld dat HFT computerhandel is waarbij met grote frequentie aankoop en verkooporders van en naar de beurs worden gestuurd. Maar hoe de handelaren precies winst maken is niet direct af te leiden. het lijkt logisch dat door zeer korte trades in grote volume met een kleine winstmarge per trade de winsten kunnen oplopen. Ook is duidelijk dat er wiskundige systemen ten grondslag liggen - de algoritmes - aan de handelsmethode. In de documentaire komt een fysicus aan het woord en andere professional met een exacte opleiding. Op een bepaald moment richt de uitzending zich op een werknemer van een Franse bank (SG) die zo'n programma aan een bank in New York probeert te verkopen als lokaas voor een vaste baan, die een halve ton dollar per jaar oplevert.
Ook komt er een Nederlander aan het woord die door de AMF (de Franse AFM) een boete heeft gekregen. Deze Kevin K zegt echter niets met de HFT te maken te hebben.
De docu wordt afgewisseld door korte cartoons om het verhaal op te leuken en op het eind laat deze cartoon een gevecht tussen boeven en de politie zien. De moraal is dan: wil de overheid grip krijgen op deze handel dan zal ze met dezelfde wapens in de strijd moeten.
Een gedachte na het bekijken van de docu is dat HFT op zich rationele programma's zijn. Voor emotie is in HFT geen plaats en dat zou een argument zijn om deze wiskundig geleide systemen te omarmen. De kapitaalkrachtige traders zorgen zo enkel voor een hogere liquiditeit en betere arbitrage. Echter de flash-crash van 6 mei 2010 laat zien dat HFT weliswaar emotieloos is, maar niet gespeend van fouten.
Wat echter vooral duidelijk wordt in het grijze en vage gebied rond HFT is dat winst-maken met computerhandel vooral mogelijk is met aloude principes. Dit zijn de principes die elke zakenman kent, namelijk dat je met netjes zakendoen en hoge ethische normen meestal geen winst maakt. Exorbitante winsten scoor je door middel van principes die op de rand van het betamelijke afraken.
Een voorbeeld kwam in de docu naar voren, waar de moderne computergestuurde marktpartij vele grote orders inlegt, maar sommigen daarvan op honderdste van een seconde ook weer wegtrekt. De markt wordt zo op het verkeerde been gezet door te denken dat er een grote partij aan de koop of verkoopkant opereert, maar het is allemaal fake.
Een conclusie is dan ook dat er ongetwijfeld een groot aantal legitieme HFT speler zijn, maar dat deze betrekkelijk nieuwe markt - met kapitaal krachtige spelers en hoge toegang barrières - vooral spelers aantrekt die het met de financiële ethiek niet zo nauw nemen.
 |
https://andreas-hofmann.com/category/hft/ |
Reacties