Broodje Kakkerlak (Duurzaamheid in de keuken)

Onze eetgewoonten veranderen. Vroeger vonden we Japans eten, zoals Sushi nog vreemd of exotisch, maar nu is het heel gewoon. Op de radio hoorde ik een uitzending over insecten als voeding. Duurzame voeding. Er moet om te veranderen een uitdaging zijn of een motief. Duurzaamheid is tegenwoordig een noemer wat van allerlei kanten veranderingen kan brengen. Dus waarom ook niet duurzaam eten, van insecten, ofwel entomofagie.

Of de productie en verwerking van insecten goedkoper is dan vlees wordt me nog niet direct duidelijk, maar daar is wel een voorstelling van te maken.

Bij cultuurverandering is het zaak dat de verandering op gang komt wanneer men van dichtbij iemand "het ook ziet doen." Hoe dat bij Sushi is gegaan is wel duidelijk; de verandering kwam toen op gang omdat de reizende Nederlander met ideëen terug naar huis ging. Wanneer er eenmaal een eerste initiatiefnemer is, volgt weldra een kleine groep er ontstaat er een nichemarkt. Japans eten was lange tijd voorbehouden aan een exclusieve club van eliten, maar de doelgroep van de Japanse keuken breidde zich langzaam maar zeker uit.

Maar hoe gaat dit met insectenvoeding. Insecten zijn rijk aan eiwitten en proteinen en is dus niet alleen duurzaam maar ook gezond, maar waar moet die vraag vandaan komen?

Insecten op zich zijn niet schaars, verre van dat, terwijl de exotische keuken daar juist wel om vraagt. Kaviaar bijvoorbeeld, of truffels. Hoe gaat de niet duurzame vleeseter de overstap maken naar gebakken sprinkhanen?

Voor verandering van gedrag is vaak een urgentie nodig. In het huidige klimaat zou dat een budgetkwestie kunnen zijn: vlees wordt duurder en insecten vormen mogelijk een goedkoop alternatief. Maar dat kan pas wanneer er een commerciele markt ontstaat die voor aantrekkelijk prijzen zorgt. Voor de Japanse Sushi was dat niet nodig omdat dat gerecht geboren wordt in luxere tijden met gebrek aan exclusiviteit. Men wilde wat anders. Net als de reizende Nederlander toen nog exotische reizen maakte om het unieke uitzicht, gaat men nu op reis om te strijken in Bangladesh," om te zien en ervaren hoe erbarmelijk de omstandigheden daar zijn." Van een dergelijke bewustwordind zou een omslag kunnen komen naar een andere voeding.

Toch is er meer nodig voordat we met zijn alle de kakkerlakken uit de keuken en de garage tot hapklaar voedsel omtoveren.

En voor we hier aankomen ben ik wel benieuwd naar de berekening van deze nieuwe vorm van voedsel productie; waar halen we die insecten vandaan, hoe worden ze op grote schaal gevangen en verwerkt. Kortom hoe gaat het commercialisatieproces, waaronder de marketing.

Deze kritiek was er misschien ook toen het eerste JApanse eten verscheen, echter toe was er geen marketingmachine zoals nu met de duurzaamheidsdoctrine die tot dit soort initiatieven leidt.

Duurzaamheid is big business. Niet geheel toevallig is Al Gore behoorlijk rijk geworden sinds hij met klimaatveranderingpresentaties is begonnen. Verder horen we weinig over wat het klimaatsbewustwordigsproces heeft opgeleverd. Met duurzaamheid als zo'n groot vehicle om alles aan op te hangen lopen we ook hetzelfde risico. Maar vooralsnog levert het weer leuke initiatieven op. Zoals het broodje Kakkerlak. gezond, lekker en goedkoop. En, oh ja ... duurzaam.