Mensentuin
Het leven van Pi is een boek dat al in 2001 op de markt is gekomen, maar pas later met succes doorbrak en de basis werd voor de film waardoor het boek pas echt het grote publiek bereikte.
De schrijver behandelt impliciet een cultuurthema door de metafoor of beschrijving van dieren die in een dierentuin leven. Hij verdedigt de mening dat deze dieren zeker niet zielig zijn ondanks dat ze niet in de natuur leven. Juist hun eigen plek in de tuin zorgt dat de dieren op hun gemak leven. Het is het territorium van het dier dat zorgt voor evenwicht in de nagebootste natuurlijke omgeving die op zich niets natuurlijks heeft. Het is een menselijke, culturele constructie. De verteller geeft een voorbeeld hoe het leven in de gesloten ruimte werkt. "Juist doordat het dier, zoals bijvoorbeeld de tijger, als eerste op een braakliggend terrein komt maakt hij dit gebied zijn eigendom en zal het proberen te verdedigen. Een medewerker van de dierentuin moet dus erg oppassen om de tijger niet aan te zetten tot geweld door op zijn territorium te komen. De enige manier is om de dieren uit de kooi te halen en voor ze terugkomen als eerste aanwezig te zijn. Zo ziet de tijger dat het gebied de medewerker toebehoort en zal hij hiervoor respect tonen. De leeuwentemmer in het circus werkt volgens hetzelfde principe."
Later in het verhaal - en ik denk vooral in de film - zien we hoe het evenwicht tot stand komt wanneer tijger en mens samen op een boot in de oceaan terecht komen.
Ruimte is ook impliciet een thema. kijk maar naar de boot op de filmposters.
In een mensentuin is die ruimte als ingedeelde kooien of territoriums in een groter (taal)gebied minder herkenbaar. En de mensentuin loopt alles kriskras door elkaar. Maar de aardige parallel - die overigens weinig met het echte thema van het boek te maken heeft - is dat de professionele mens ook maar een beperkt territorium heeft waar hij tot bloei komt. Sommigen is het gegeven om meerdere van die gebieden te ontplooien en weer anderen willen in de kooi van een ander mens terecht komen, maar hun natuur zorgt dat een dergelijke missie mislukt. Ze worden door de klauwen van hun rivalen uit de weg gehaald.
Later in het verhaal - en ik denk vooral in de film - zien we hoe het evenwicht tot stand komt wanneer tijger en mens samen op een boot in de oceaan terecht komen.
Ruimte is ook impliciet een thema. kijk maar naar de boot op de filmposters.
In een mensentuin is die ruimte als ingedeelde kooien of territoriums in een groter (taal)gebied minder herkenbaar. En de mensentuin loopt alles kriskras door elkaar. Maar de aardige parallel - die overigens weinig met het echte thema van het boek te maken heeft - is dat de professionele mens ook maar een beperkt territorium heeft waar hij tot bloei komt. Sommigen is het gegeven om meerdere van die gebieden te ontplooien en weer anderen willen in de kooi van een ander mens terecht komen, maar hun natuur zorgt dat een dergelijke missie mislukt. Ze worden door de klauwen van hun rivalen uit de weg gehaald.
Reacties