Peter R. Misdaadverslaggever
Waar ging het conflict tussen Freek d. en Peter R. precies over? Over ideologie, over ethiek, over grenzen van persoonlijke betrokkenheid, of puur over innovatie.
De innovatieve invalshoek zal zeker een belangrijke rol hebben gespeeld bij het conflict; de destijds innovatieve conferencier valt de nu innovatieve misdaadverslaggever aan. Ideologie zal ook een rol gespeeld hebben. Persoonlijke betrokkenheid speelt zeker een rol. Peter R. refereerde even aan het protest van Freek tegen Argentinië destijds. De wereld is sindsdien wel veranderd.
Rollen veranderen ook voortdurend.
Zo begon het wat onschuldig met bloggers die zich zomaar op het terrein van de journalistiek waagden, als ook persoonlijke betrokkenheid toonden.
Dan zijn er de puur Amerikaanse invloeden van publiciteit, die de marketingwetten volledig veranderd hebben. Zonder publiciteit is er geen inhoud meer. Ten tijde van Freek was inhoud nog een “driver” om volle zalen te krijgen. Maar wat is nu de inhoud kan men zich afvragen. Is inhoud nog iets dat onafhankelijk en als eigen identiteit zichtbaar is?
Zo hoorde ik Hans Theeuwen een liedje zingen waar de inhoud vooral voor een religieus publiek, aanstotelijk was. Nu waren er in de bewuste uitzending – op de dag van de Amerika verkiezingen - ook nog twee dominees net aan het woord geweest - en voor hen viel de inhoud moeilijk te verteren. Inhoud moet tegenwoordig schokkend zijn. Inhoud is publiciteit, maar dan moet het wel sensationeel zijn.
Bij de misdaadverslaggever is de traditionele rol ook veranderd. In die zin is Peter R. zeer innovatief. Hij heeft gezien dat het traditionele rapporteren van gebeurtenissen niet meer aansluit bij de nog moeilijk te prikkelen consument; het moet snel en mag niet te braaf zijn.
Zodoende heeft Peter R. de rol van misdaadverslaggever veranderd: hij is nu voor ca. 10% verslaggever, 10% onderzoeker, 40% projectmanager die anderen inhuurt voor zijn project, en 40% marketeer zoekend naar de grootst mogelijk impact. In deze laatste rol gaat het onderwerp (de inhoud) en het verkopen ervan parallel; zonder verkoop geen product.
Ook in het bedrijfsleven veranderen rollen continue. Het is wat iemand doet, dat grotendeels bepaalt hoe de stijl eruit ziet. En vervolgens komt uit de optelsom van al die persoonlijke stijlen direct de aansluiting naar een (organisatie) cultuur. Als een organisatie de persoon van peter R. vrij spel zou geven zou er binnen de kortste keren een Amerikaanse “hero-culture” ontstaan die funest is voor samenwerkingsprocessen. Dat is ook waar Peter R. kritiek op krijgt: de samenwerking met justitie en politie.
Maar terug naar het conflict tussen Freek en Peter. Dat is dus ook op te vatten als een conflict over rollen en rolverdeling; wie doet wat en zijn beiden daar tevreden mee?
Binnen organisaties mag men hier wel wat meer oog voor krijgen. Men is teveel bezig met methoden en nieuwe ideeën die nauwelijks nog over de inhoud gaan. En dat is waar de productiviteit van de manager en de gehele organisatie start; bij WAT men zoal doet. Wat de manager doet en wat de specialist doet.
Door alle innovatie en de continue stroom aan nieuwe ideeën zijn we die basis een beetje uit het oog verloren lijkt me. Misschien is het nu een goed moment, nu de economie een stapje terug doet, om weer eens naar de essentie van productiviteit te kijken. Veel organisatieproblemen en cultuurproblemen komen dan in een ander licht te staan.
Voor meer informatie over persoonlijke productiviteit verwijs ik graag naar deze link.
De innovatieve invalshoek zal zeker een belangrijke rol hebben gespeeld bij het conflict; de destijds innovatieve conferencier valt de nu innovatieve misdaadverslaggever aan. Ideologie zal ook een rol gespeeld hebben. Persoonlijke betrokkenheid speelt zeker een rol. Peter R. refereerde even aan het protest van Freek tegen Argentinië destijds. De wereld is sindsdien wel veranderd.
Rollen veranderen ook voortdurend.
Zo begon het wat onschuldig met bloggers die zich zomaar op het terrein van de journalistiek waagden, als ook persoonlijke betrokkenheid toonden.
Dan zijn er de puur Amerikaanse invloeden van publiciteit, die de marketingwetten volledig veranderd hebben. Zonder publiciteit is er geen inhoud meer. Ten tijde van Freek was inhoud nog een “driver” om volle zalen te krijgen. Maar wat is nu de inhoud kan men zich afvragen. Is inhoud nog iets dat onafhankelijk en als eigen identiteit zichtbaar is?
Zo hoorde ik Hans Theeuwen een liedje zingen waar de inhoud vooral voor een religieus publiek, aanstotelijk was. Nu waren er in de bewuste uitzending – op de dag van de Amerika verkiezingen - ook nog twee dominees net aan het woord geweest - en voor hen viel de inhoud moeilijk te verteren. Inhoud moet tegenwoordig schokkend zijn. Inhoud is publiciteit, maar dan moet het wel sensationeel zijn.
Bij de misdaadverslaggever is de traditionele rol ook veranderd. In die zin is Peter R. zeer innovatief. Hij heeft gezien dat het traditionele rapporteren van gebeurtenissen niet meer aansluit bij de nog moeilijk te prikkelen consument; het moet snel en mag niet te braaf zijn.
Zodoende heeft Peter R. de rol van misdaadverslaggever veranderd: hij is nu voor ca. 10% verslaggever, 10% onderzoeker, 40% projectmanager die anderen inhuurt voor zijn project, en 40% marketeer zoekend naar de grootst mogelijk impact. In deze laatste rol gaat het onderwerp (de inhoud) en het verkopen ervan parallel; zonder verkoop geen product.
Ook in het bedrijfsleven veranderen rollen continue. Het is wat iemand doet, dat grotendeels bepaalt hoe de stijl eruit ziet. En vervolgens komt uit de optelsom van al die persoonlijke stijlen direct de aansluiting naar een (organisatie) cultuur. Als een organisatie de persoon van peter R. vrij spel zou geven zou er binnen de kortste keren een Amerikaanse “hero-culture” ontstaan die funest is voor samenwerkingsprocessen. Dat is ook waar Peter R. kritiek op krijgt: de samenwerking met justitie en politie.
Maar terug naar het conflict tussen Freek en Peter. Dat is dus ook op te vatten als een conflict over rollen en rolverdeling; wie doet wat en zijn beiden daar tevreden mee?
Binnen organisaties mag men hier wel wat meer oog voor krijgen. Men is teveel bezig met methoden en nieuwe ideeën die nauwelijks nog over de inhoud gaan. En dat is waar de productiviteit van de manager en de gehele organisatie start; bij WAT men zoal doet. Wat de manager doet en wat de specialist doet.
Door alle innovatie en de continue stroom aan nieuwe ideeën zijn we die basis een beetje uit het oog verloren lijkt me. Misschien is het nu een goed moment, nu de economie een stapje terug doet, om weer eens naar de essentie van productiviteit te kijken. Veel organisatieproblemen en cultuurproblemen komen dan in een ander licht te staan.
Voor meer informatie over persoonlijke productiviteit verwijs ik graag naar deze link.
Reacties