De Emotionele Centrale Bank
Uit de notulen van de ECB bleek dat niet iedereen met de zetten van de ECB om QE te introduceren het eens was, of het niet eens was met de timing. De noordelijke landen die nu het meeste profiteren op de beurs waren in principe tegen.
Nog belangrijker was dat de vrees voor deflatie nog steeds geen echte aanleiding gaf om tot QE over te gaan. De cijfers laten geen beeld zien dat de deflatie toeneemt.
Waarom dan toch QE in Europa? Dat kan maar - als besluitvormingsproces - aan één factor liggen en dat is de culturele beïnvloeding.
Tegenstanders van het beleid van de ECB zeggen dat de instelling, net als de FED, niet politiek onafhankelijk is, maar daarmee is nog niet alles gezegd. Wat veel "erger" is dat de academische wereld de begrippen behavior finance heeft geintroduceerd om te laten zien dat beleggers en beslissers, investeerders als de ECB soms niet rationeel denken. En juist die emotie zit ook bij de ECB-top dwars.
Ook al spreken de feiten van deflatie tegende introductie van QE, de dwang avn peer-pressure of "zij doen het ook," is zo groot dat ze niet onafhankelijk kunnen beslissen. Ze worden door de druk van de omgeving gedwongen; Japan begon, de VS, BoE, iedereen doet het. Dus ook de ECB. Veel meer is het niet. Alles rapporten en feiten hebben maar een beperkte invloed gehad.
... En toch klopt het wat hier gebeurt. Het is namelijk (valuta)oorlog. En dan is niet zozeer alles geoorloofd, maar zijn de beslissingen in tegenstelling tot in vredestijds eerder gebaseerd op emotie dan op ratio.
... een gedachteexperiment is wat er gebeurd zou zijn als er geen euro was, maar enkel de individuele Centrale Banken van de lidstaten. Iedere centrale bank zou dan haar eigen QE programma starten. Met het proces van devaluaties dat we in de jaren 1993 en '95 zagen. De zwakkere economieen zouden meer devalueren, de sterkere landen zoals Duitsland zou geen enkel QE programma nodig hebben. Een beetje de situatie zoals vertegenwoordigd in de ECB-raad: de noordelijke landen zijn tegen QE omdat het niet echt nodig is. De gulden en D-mark zou vluchtvaluta worden net als de Zwitserse frank.
Nog belangrijker was dat de vrees voor deflatie nog steeds geen echte aanleiding gaf om tot QE over te gaan. De cijfers laten geen beeld zien dat de deflatie toeneemt.
Waarom dan toch QE in Europa? Dat kan maar - als besluitvormingsproces - aan één factor liggen en dat is de culturele beïnvloeding.
Tegenstanders van het beleid van de ECB zeggen dat de instelling, net als de FED, niet politiek onafhankelijk is, maar daarmee is nog niet alles gezegd. Wat veel "erger" is dat de academische wereld de begrippen behavior finance heeft geintroduceerd om te laten zien dat beleggers en beslissers, investeerders als de ECB soms niet rationeel denken. En juist die emotie zit ook bij de ECB-top dwars.
Ook al spreken de feiten van deflatie tegende introductie van QE, de dwang avn peer-pressure of "zij doen het ook," is zo groot dat ze niet onafhankelijk kunnen beslissen. Ze worden door de druk van de omgeving gedwongen; Japan begon, de VS, BoE, iedereen doet het. Dus ook de ECB. Veel meer is het niet. Alles rapporten en feiten hebben maar een beperkte invloed gehad.
... En toch klopt het wat hier gebeurt. Het is namelijk (valuta)oorlog. En dan is niet zozeer alles geoorloofd, maar zijn de beslissingen in tegenstelling tot in vredestijds eerder gebaseerd op emotie dan op ratio.
... een gedachteexperiment is wat er gebeurd zou zijn als er geen euro was, maar enkel de individuele Centrale Banken van de lidstaten. Iedere centrale bank zou dan haar eigen QE programma starten. Met het proces van devaluaties dat we in de jaren 1993 en '95 zagen. De zwakkere economieen zouden meer devalueren, de sterkere landen zoals Duitsland zou geen enkel QE programma nodig hebben. Een beetje de situatie zoals vertegenwoordigd in de ECB-raad: de noordelijke landen zijn tegen QE omdat het niet echt nodig is. De gulden en D-mark zou vluchtvaluta worden net als de Zwitserse frank.
Reacties