Vol op de claxon!
Mario Vargas Llosa schreef naar aanleiding over een onderzoek naar geluk dat landen niet gelukkig kunnen zijn. "Geluk is een persoonlijk gevoel." Hij had de studie niet juist geinterpreteerd m.i. want natuurlijk is geluk persoonlijk, maar ik kan me ook voorstellen dat er landen zijn waar je eerder gelukkig bent of gemiddeld de mensen gelukkiger zijn dan in andere landen. Zo stond Denemarken hoog op de lijst ("ha, ha, " schreef Mario, "en nu zijn ze opeens bang voor de isis terreur") en Peru en Spanje staan lager op de lijst. Logisch want in Peru en Spanje is er een groter verschil tussen rijk en arm en vooral in het eerste land met relatief veel armoede zal de gemiddelde inwoner minder gelukkig zijn.
Vrijheid is in het geluksonderzoek een factor die geluk beïnvloed. En in Nederland wordt je die vrijheid op allerlei vlakken ontnomen. Bijvoorbeeld in het verkeer.
Toen ik in Nederland was kreeg ik een bekeuring, dat merkte ik pas een maand later toen er geld van mijn creditcard werd afgeschreven, als "administratiekosten," even later viel de boete in de brievenbus.
De boete was niet hoog, maar wat me opviel was dat ik maar 3 of 4 km te hard had gereden, na "herijking" dan of zo iets. Ik betaalde en baalde en liet het voorval achter me.
Totdat we opeens bezoek kregen en ik hoorde dat iemand twee keer honder euro boete had gekregen. "Honderd op de heenweg en honderd op de terugweg... Soms weet je niet of je honderd of dan weer tachtig moet rijden of heel even vijftig...," en zo reed deze persoon rond de honderd waar tachtig de limiet was. Maar nu wordt duidelijk, dat er nog veel meer veranderd is. "met het verdwijnen van de rijkspolitie," zet de overheid nu in op dit soort boetes."
De particulier wordt massaal uitgemolken. Diegene die het nog niet doorheeft.
De overheid is natuurlijk niet dom. Ze leert van bedrijven en heeft een concept als business intelligence geleerd. Dat is een vorm van Big Brother; uit business intelligence haalt de overheid het rijgedrag van forensen en andere verkeersdeelnemers en gaat dat gedrag afstraffen. Het doel is inkomsten genereren, nu bekeuringen via de rijkspolitie lastiger zijn. Een systeem aanleggen - wat dan zoals de trajectcontrole niet altijd lijkt te werken en veel onderhoud nodig heeft - en dan cashflow genereren. Net als een echt bedrijf.
En intussen is de politie "uw vriend."
Er is niets tegen dit systeem in te brengen, de oevrheid loopt binnen op onze slordigheid. Even niet opletten - wat voor je het weet rijd je 86 waar de grens 80 is - en een foto legt alles vast.
Er zijn geen verzachtende omstandigheden. Alleen, hoe moet de particulier zich dan afreageren na een dag hard werken? Dat hij even in alle vrijheid kan doen wat hij wil.
Ik stel het volgende voor. Elke vrijdag om 19.00 vol op de claxon. Laat die toeter maar blazen. En terwijl je op de claxon drukt schreeuw je het even uit, "vuile visbroer," of andere termen waar je de emotie even behoorlijk aandikt.
Het toeteren is niet te registeren en bijna niet te bekeuren. En dan ben je toch even ongehoorzaam. Want al die stille gehoorzaamheid zorgt niet voor geluk. We worden radertjes in een mechanisch systeem en waar afwijking van de norm leidt tot een tik op de vingers.
Als dat alles nu een doel had anders dan inkomsten genereren voor de overheid, ok, maar dat is niet zo. Het verkeer regelen kan ook met veel minder borden en regels en minder betutteling.
Maar dat is misschien een ander verhaal. De volgende keer wanneer ik in Nederland rijd op die wegen waar je het ene moment 100 mag rijden en dan weer 80 of 50,... Vol op de claxon.
Vrijheid is in het geluksonderzoek een factor die geluk beïnvloed. En in Nederland wordt je die vrijheid op allerlei vlakken ontnomen. Bijvoorbeeld in het verkeer.
Toen ik in Nederland was kreeg ik een bekeuring, dat merkte ik pas een maand later toen er geld van mijn creditcard werd afgeschreven, als "administratiekosten," even later viel de boete in de brievenbus.
De boete was niet hoog, maar wat me opviel was dat ik maar 3 of 4 km te hard had gereden, na "herijking" dan of zo iets. Ik betaalde en baalde en liet het voorval achter me.
Totdat we opeens bezoek kregen en ik hoorde dat iemand twee keer honder euro boete had gekregen. "Honderd op de heenweg en honderd op de terugweg... Soms weet je niet of je honderd of dan weer tachtig moet rijden of heel even vijftig...," en zo reed deze persoon rond de honderd waar tachtig de limiet was. Maar nu wordt duidelijk, dat er nog veel meer veranderd is. "met het verdwijnen van de rijkspolitie," zet de overheid nu in op dit soort boetes."
De particulier wordt massaal uitgemolken. Diegene die het nog niet doorheeft.
De overheid is natuurlijk niet dom. Ze leert van bedrijven en heeft een concept als business intelligence geleerd. Dat is een vorm van Big Brother; uit business intelligence haalt de overheid het rijgedrag van forensen en andere verkeersdeelnemers en gaat dat gedrag afstraffen. Het doel is inkomsten genereren, nu bekeuringen via de rijkspolitie lastiger zijn. Een systeem aanleggen - wat dan zoals de trajectcontrole niet altijd lijkt te werken en veel onderhoud nodig heeft - en dan cashflow genereren. Net als een echt bedrijf.
En intussen is de politie "uw vriend."
Er is niets tegen dit systeem in te brengen, de oevrheid loopt binnen op onze slordigheid. Even niet opletten - wat voor je het weet rijd je 86 waar de grens 80 is - en een foto legt alles vast.
Er zijn geen verzachtende omstandigheden. Alleen, hoe moet de particulier zich dan afreageren na een dag hard werken? Dat hij even in alle vrijheid kan doen wat hij wil.
Ik stel het volgende voor. Elke vrijdag om 19.00 vol op de claxon. Laat die toeter maar blazen. En terwijl je op de claxon drukt schreeuw je het even uit, "vuile visbroer," of andere termen waar je de emotie even behoorlijk aandikt.
Het toeteren is niet te registeren en bijna niet te bekeuren. En dan ben je toch even ongehoorzaam. Want al die stille gehoorzaamheid zorgt niet voor geluk. We worden radertjes in een mechanisch systeem en waar afwijking van de norm leidt tot een tik op de vingers.
Als dat alles nu een doel had anders dan inkomsten genereren voor de overheid, ok, maar dat is niet zo. Het verkeer regelen kan ook met veel minder borden en regels en minder betutteling.
Maar dat is misschien een ander verhaal. De volgende keer wanneer ik in Nederland rijd op die wegen waar je het ene moment 100 mag rijden en dan weer 80 of 50,... Vol op de claxon.
Reacties