Oud-en-nieuw: Made in Holland?
Terwijl ik met heimwee denk aan Rotterdam en dat daar de lekkerste oliebollen te verkrijgen zouden zijn, zit ik hier binnen voor de Nederlandse tv, zonder oliebollen, een armzalig alternatief. Oud-en-nieuw vieren, wat is dat en waarom doen we het? Er zijn volgens mij maar weinig landen waar het oud-en-nieuw in een kreet door wordt gevierd. Meestal ligt de nadruk op het een “new year’s eve,” dan wel het andere “noche vieja.”
Zojuist de conferentie van Freek de Jonge gezien. Hij vertegenwoordigt een van de weinige oud-en-nieuwen al ligt de nadruk op het oude, maar de hulpmiddelen in de show zijn modern. Terecht en heel ludiek ging hij in op het geheugen van de Nederlander; “ik doe dit werk al twintig of dertig jaar, maar het enige wat mensen onthouden is: Peter R. de Vries.”
Hier kan je nog op straat kastanjes kopen die worden dan ter plekke gepoft. De rook uit het keteltje waait omhoog richting de kerstverlichting die de hele nacht blijft waken boven de straat. De maan schijnt.
Terwijl buiten alles al bijna dicht is, gaan op het Internet de moderne discussies door. Onder andere of de Postbank nu wel of niet zijn “oude” label moet opgeven. Natuurlijk gaat dat gebeuren, maar wij mogen er nog even over napraten, dat hoort bij het overgangsritueel terwijl de verandering door gaat, net als de winkel die open blijft tijdens de verbouwing.
Ik weet het niet. De oude vertrouwde Postbank…, moet die niet langzaam van uit het straatbeeld verdwijnen? Het lijkt me de hoogste tijd; ING komt met een moderne Formule (1) aanscheuren. De Postbank moet wijken. Aan de nadere kant vraag ik me af of die twee niet naast elkaar kunnen blijven bestaan: oud-en-nieuw.
Ook het bruine café op de hoek moest er aan geloven. Ik begrijp het niet. Het café past niet in de moderne wetgeving die modern en efficiënt moet zijn. De wetgeving die traditioneel overal achteraan loopt, moet moderniseren. De alles-in-één wetgeving; alleen de grote cafés mogen beiden klantengroepen voorzien, maar hetzelfde is het niet meer. Het oude verdwijnt van het toneel. Is deze vernieuwing een verbetering? Worden we nu gezonder omdat het bruine café dichtgaat?
Rotterdam krijgt een ander gezicht. Ook dat is nieuw en een teken van moderniteit, het was vroeger ondenkbaar.
Voor organisaties geldt de komende periode minder aandacht voor vernieuwingen en innovatie terwijl de oude nadruk op degelijkheid weer terugkeert; de CFO wordt de belangrijkste functie van 2009 denkt men in managementland. Net als op de beurs is cash koning, of vertaald naar het bedrijfsleven: kostenbesparingen en zuinig zijn. Ook daar niets nieuws.
Maar in weinig zie ik echt een oud-en-nieuw naast elkaar. Het oude wordt vervangen of keert terug (de jaren 70 komen weer in beeld), de moderniteit doet verder zijn intrede en het nieuwe, de trend, de mode als altijd anders, maar het zijn gescheiden ontwikkelingen in plaats en tijd.
Nederland is daar uniek in denk ik soms. We kennen nog weinig tradities waar andere landen veel sterker aan vast houden.
Mensen en computers moeten het hebben van hun geheugen; hoe groter, hoe sterker… en met het handhaven van tradities blijft het geheugen scherp, maar voor een land (als Nederland) kan dat geheugen niet klein genoeg zijn lijkt het wel...
...
Als het gaat om oud en nieuw die bij elkaar horen dan kunnen we terugvallen op de literatuur. Terug naar de Romeinse tijd waar dichter Vergilius schrijft over de held Aeneas die uit Troje vertrekt - Symbolisch - met zijn vader op zijn rug en zijn zoontje aan zijn hand.
Zojuist de conferentie van Freek de Jonge gezien. Hij vertegenwoordigt een van de weinige oud-en-nieuwen al ligt de nadruk op het oude, maar de hulpmiddelen in de show zijn modern. Terecht en heel ludiek ging hij in op het geheugen van de Nederlander; “ik doe dit werk al twintig of dertig jaar, maar het enige wat mensen onthouden is: Peter R. de Vries.”
Hier kan je nog op straat kastanjes kopen die worden dan ter plekke gepoft. De rook uit het keteltje waait omhoog richting de kerstverlichting die de hele nacht blijft waken boven de straat. De maan schijnt.
Terwijl buiten alles al bijna dicht is, gaan op het Internet de moderne discussies door. Onder andere of de Postbank nu wel of niet zijn “oude” label moet opgeven. Natuurlijk gaat dat gebeuren, maar wij mogen er nog even over napraten, dat hoort bij het overgangsritueel terwijl de verandering door gaat, net als de winkel die open blijft tijdens de verbouwing.
Ik weet het niet. De oude vertrouwde Postbank…, moet die niet langzaam van uit het straatbeeld verdwijnen? Het lijkt me de hoogste tijd; ING komt met een moderne Formule (1) aanscheuren. De Postbank moet wijken. Aan de nadere kant vraag ik me af of die twee niet naast elkaar kunnen blijven bestaan: oud-en-nieuw.
Ook het bruine café op de hoek moest er aan geloven. Ik begrijp het niet. Het café past niet in de moderne wetgeving die modern en efficiënt moet zijn. De wetgeving die traditioneel overal achteraan loopt, moet moderniseren. De alles-in-één wetgeving; alleen de grote cafés mogen beiden klantengroepen voorzien, maar hetzelfde is het niet meer. Het oude verdwijnt van het toneel. Is deze vernieuwing een verbetering? Worden we nu gezonder omdat het bruine café dichtgaat?
Rotterdam krijgt een ander gezicht. Ook dat is nieuw en een teken van moderniteit, het was vroeger ondenkbaar.
Voor organisaties geldt de komende periode minder aandacht voor vernieuwingen en innovatie terwijl de oude nadruk op degelijkheid weer terugkeert; de CFO wordt de belangrijkste functie van 2009 denkt men in managementland. Net als op de beurs is cash koning, of vertaald naar het bedrijfsleven: kostenbesparingen en zuinig zijn. Ook daar niets nieuws.
Maar in weinig zie ik echt een oud-en-nieuw naast elkaar. Het oude wordt vervangen of keert terug (de jaren 70 komen weer in beeld), de moderniteit doet verder zijn intrede en het nieuwe, de trend, de mode als altijd anders, maar het zijn gescheiden ontwikkelingen in plaats en tijd.
Nederland is daar uniek in denk ik soms. We kennen nog weinig tradities waar andere landen veel sterker aan vast houden.
Mensen en computers moeten het hebben van hun geheugen; hoe groter, hoe sterker… en met het handhaven van tradities blijft het geheugen scherp, maar voor een land (als Nederland) kan dat geheugen niet klein genoeg zijn lijkt het wel...
...
Als het gaat om oud en nieuw die bij elkaar horen dan kunnen we terugvallen op de literatuur. Terug naar de Romeinse tijd waar dichter Vergilius schrijft over de held Aeneas die uit Troje vertrekt - Symbolisch - met zijn vader op zijn rug en zijn zoontje aan zijn hand.
Reacties