De weg naar non-vrijheid
De Russische cultuur is voor menigeen een duistere aangelegenheid. Het is een land dat ook mij intrigeert, zonder dat ik daar veel energie aan wil vrijmaken. Maar de samenvatting (blinkist) van Timothy Snyder's boek, the road to unfreedom, (uit 2018) wil ik dan toch wel lezen:
De sleutel voor de "politics of eternity" in Rusland blijkt te liggen bij de filosofie van Ivan Ilyin. Toen Poetin aan het bewind kwam na de demissie van Boris Jeltsin kreeg deze dissidente filosoof van de nieuwe Russische leider eerherstel. Hij was overleden in 1954, maar door Poetin werden zijn ideeën opnieuw leven in geblazen. De filosoof leefde ten tijde van de revolutie waar Rusland het één-partijen-stelsel kende. Ilyin was echter geen communist, maar een fascist van christelijk achtergrond en werd geïnspireerd door Hitler en Mussolini in tegenstelling tot Lenin of Stalin, die normaal de inspiratiebron waren voor de Russen.
Het ideaal van Ilyin zou een Rusland zijn dat leek op de fascistische staten van de jaren twintig en dertig. Een staat waar een sterke leider als held de natie zou beschermen van de externe bedreigingen. Violentie zou boven verstand toegejuicht worden en propaganda zou triomferen boven een rationeel discourse.
Ilyin ging zelfs een stap verder dan de een-partijen fascistische staten in Europa uit die tijd. Wat hij voorzag was een leider die alle macht had en de volledige leiding had over de overheid, het rechtssysteem en de defensiemacht. De filosofie van Ilyin was verbannen, maar met de liberalisering van de media in de jaren negentig kreeg zijn werk opnieuw aandacht in Rusland. Dit alles versnelde toen Poetin in 2000 werd verkozen. Hij regelde zelfs het transport van het lichaam van de filosoof vanuit Zwitserland waar hij lag begraven.
Het begon allemaal toen Poetin nog niet de echte machthebber was, maar enkel eerste minister. Door de bomaanslag die later door Tjetchenen opgeëist werd en het harde optreden van Poetin, kwam de filosofie los. En het imago van Poetin steeg onder de bevolking. De politiek van "eternity" kreeg steeds meer gestalte, o.a. na een nieuw bomaanslag in een Russisch theater (Surkov). Echter toen de populariteit van Poetin daalde tijdens de economische crisis in 2008 werden steeds meer middelen ingezet om de media te beïnvloeden. Zijn aanvallen op politieke vijanden vanuit het buitenland leidde hij de aandacht van de problemen af; een truc van Ilyin.
Tot 2013 was Rusland nog de enige post koloniale macht die zich niet bij de EU aansloot. In plaats daarvan zocht Rusland zich als gelijke tegenover Europa en zocht een strategie van vredige co-existentie. Poetin sprak zelfs bij de NATO en was voor de potentiële toetreding van de Oekraïne bij de EU.
Maar dit veranderde na de frauduleuze verkiezingen in 2001 en 2012. De EU werd nu afgeschilderd als een vijand die de Russische soevereiniteit aanviel. In plaats dat Rusland (meer) Europees zou worden gebruikte Poetin Ilyin's strategie van dystopie voor landen die Rusland's ideologie zou aanvallen. IN 2012 kondigde Rusland de creatie van een Eurasia aan. Een politieke unie die tegen de EU gericht zou zijn. IN tegenstelling tot de oorlogsvoering tegen Tsjetsjenië werd tegen de EU een rationele oorlog begonnen. Cyberaanvallen begonnen met intrusie van beelden van IS gericht tegen het Franse publiek. Dit leidde tot de groei van Le Pen. Ook de Brexit polls werden beïnvloed door Rusland.
In 2013 / 2014 was Oekranie dicht bij een akkoord met de EU. Deze overeenkomst zou grote setbacks hebben tegen de Eurasia ambities van Rusland. De rest is geschiedenis...
Ook de aanval op MH17 in 2014 - waar Rusland de dader bleek - werd in Rusland vertaald als een actie van de Oekraïne, die gericht was op het neerhalen van de president, en dus de Russische natie onder vuur lag van de EU.
De campagne van strategische relativering door de tegenstander te eclipsen via directe oorlogsvoering werd door Poetin steeds meer ingezet. Dit mechanisme werd ook gebruikt tegen Merkel in Duitsland toen deze vluchtelingen zei op te nemen, wir schaffen das, en Rusland begon met extra aanvallen op Syrië om de vluchtelingen-stroom extra op gang te helpen.
Ook de weg van Trump naar de presidentschap werd geplaveid door Russische inmenging...
-- 13 feb 2024. Vooral deze laatste is nu actueel op twitter / X:
Timothy Snyder @TimothyDSnyder
"0/50 Why we do think that Mr. Trump owes a debt to Mr. Putin? Here are fifty reasons. All of the facts are a matter of public record, and all of the sources can be found in my book The Road to Unfreedom. " (https://twitter.com/TimothyDSnyder/status/1117433512863371267)
2012/09/rusland-2018-2
Reacties