Rusland 2018 (2)

Vervolg van Rusland 2018...

En de doorgang werd lastig, precies zoals je misschien verwacht van een land als Rusland. Het cliché dat de functionarissen niet werken zoals in het westen, dat is redelijk voorspelbaar en transparant maar volgens een geheel eigen agenda. Nu was het visum-probleem feitelijk een probleem aan mijn kant want de aankomstdatum kwam niet overeen met mijn ticket. Dat de Russische ambassade daar verantwoordelijk voor was doet er niet toe. De vrouw bij de douane keek een paar keer naar de stempels en de visumaanvraag en riep na een bepaalde tijd iemand bij zich. De mensen achter me werden ongeduldig, de tijd stond even stil. Er werd druk gepraat over het probleem en het uiteindelijke resultaat was dat ik "mee moest komen."
Ik kwam bij een kantoor en er werd me gezegd dat ik op de consul moest wachten. E.e.a. duurde de nodige tijd. Ik wachtte op de consul en in kamer waar de woorden langs me heen schoten. Onverstaanbaar Russisch.

De consul kwam en hij maakte een nieuw visum voor een dag. De exact kosten weet ik niet precies, maar het visum was natuurlijk niet gratis. Het resultaat was dat ik toegelaten werd.

Deze uitzonderlijke situatie komt natuurlijk niet vaak voor, behalve in landen waar een visum geldt en dat kan zelfs in Nederland zijn. Naast de rationele uitkomst dat "er iets geregeld moet worden," blijft de bezoeker in kwestie met een gevoel zitten dat het beste te omschrijven is als: overrompelend. Het machtige Rusland openbaart zich in dit soort stugge confrontaties waar de cultuur-vreemde bezoeker onmachtig heen en weer gesleurd wordt.
Misschien wat overdreven maar het cliché van gesloten cultuur waar eigen regels gelden en de beambten niet charmes van een westerse toerist. Dit is Rusland en hier past u zich maar aan.
Natuurlijk is het zo dat deze ervaring het cliché onderschrijft en niet iedereen in een dergelijke situatie terecht komt.

Als Moskou Rusland vertegenwoordigt dan is het land groot en robuust. De straten door de stad lijken heuse snelwegen. En als voetganger merk je direct het verschil met het knusse Holland. De typisch toeristische attracties - het rode plein, de Hermitage, de Moskou-rivier, eventueel een historische bibliotheek, het straatbeeld - zijn niet alleen voor de liefhebber van de Russische cultuur een geschenk, maar laat niemand echt onberoerd. En als je dan als toerist in een typisch ouderwets hotel als verblijfplaats krijgt aangeboden - zoals het Historical Hotel Sovietsky, kan je enkel nog maar verliefd worden op het land.
En toch gebeurt dat niet. Op een onverklaarbare wijze is het allemaal niet echt. Het voldoet allemaal precies aan het cliché van de Russische - onbegrijpelijke - organisatie. En daar moet je van houden.

--
Oktober 2016. Schrijfster Sana Valiulina, vertelt in buitenhof dat er in de Russische taal er twee woorden voor waarheid bestaan: een hogere soort waarheid en een lagere soort waarheid. En.. Russen hebben een hekel aan grenzen.

-- Cortius in het Nrc: “Het zijn maximalisten, Russen. Het is alles of niets. Het poldermodel is niet tot Rusland doorgedrongen.” 

...

Jelle Brandt Cortius (ook) 15 maart (2010??) in Pauw & Witteman over een aspect van de Russische Cultuur: "Ik denk dat veel van wat ik waardeer in Russen, zoals vindingrijkheid en gastvrijheid, uit nood geboren is. Het zijn maximalisten, Russen. Het is alles of niets. (bron VN)"