Ik moet ook veranderen

Het aftellen eindigt hier.

Volgens een NLP-expert is het gebruik van het werkwoord "moeten" funest voor een positief of effectief taalgebruik. Toch is het in dit geval een passend begrip: ik ben geneigd veranderingen voor me uit te schuiven alsof het een vervelende opdracht is.
Toch zag ik een aantal maanden geleden al "de bui hangen," zogezegd. Zes maanden geleden nam ik me voor  om te stoppen met bloggen. In ieder geval tijdelijk, als een soort sabbatical, dan wel een kortere adempauze. Opnieuw energie opdoen, bij-lezen, terugblikken alvorens verder te gaan, en meer van dat soort gedachten speelden daarbij door mijn hoofd.

Het schrijven begon allemaal op een namiddag dat ik een Engelstalige article site vond. 22 september 2005 publiceerde ik daar mijn eerste artikeltje. Deze Engelstalige exercitie stopte in 2009, ca. 1000 articles verder. In 2007 begon ik dit blog, MCenV. Nu vijf jaar later - en wederom ca. 1000 blogposts verder - vind ik het een mooi moment om de balans op te maken en me te oriënteren op een nieuwe richting, of een meer nauwe focus. Schrijven is leuk, maar ik verdien er weinig geld mee. Ik hoop dat u er ook wat aan heeft gehad. Ik zou hier de gedachte van Jan Pen willen aanhalen, in vrije vertaling met de toevoeging dat ik dit schrijven vooral voor mezelf heb gedaan, maar als u er iets aan heeft dan is dat mooi meegenomen.

Een nieuw boek? Ook hier maak ik de balans op: Uw organisatie op koers, Bedrijfsarchitectuur van het Ziekenhuis, Retourtje Buenos Aires, Gracian voor Professionals, Bedrijfsarchitectuur voor Beleggers in België (en de twee varianten: Invertir en Empresas Españolas (Spaans) en Typische Nederlandse Bedrijfsarchitectuur). Als ook Corporate Values: a Guide for Modern business management, The Biography of a professional (en de Spaanse versie: La biografia de un profesional). Verder "moet" ik het boek "Aan Z. Veranderingen in Ziekenhuizen," nog afmaken.

Voor een nieuw boek denk ik aan een aantal mogelijke titels: "Tussen Zwart-Wit en grijs," of "Gesprekken met mijn moeder," maar misschien eerst: "Beleggen kan (niet) iedereen."

Over het waarom van deze verandering wil ik nog niet teveel kwijt. Een belangrijk detail heeft te maken met wat er bij mijn laatste werkgever gebeurde vlak voor het einde van 't jaar 2000. De betrokkenen van toen en spelers bij het incident werken geen van allen meer voor het bedrijf. Wellicht schrijf ik een boek over wat er toen gebeurde, en over vragen waar ik inmiddels nagenoeg een duidelijk antwoord op heb. Het zijn vragen die  vele professionals op hun bord krijgen tijdens hun carrière, maar niet altijd expliciet beantwoorden: "hoor ik wel bij dit bedrijf," of "pas ik bij de bedrijfscultuur?" "Wanneer is het tijd om op te stappen, Wat weerhoud je van een carrière-switch." Of dit een boek wordt weet ik nog niet. Het betreffende bedrijf is daarnaast nog interessant omdat het toch lange tijd symbool heeft gestaan voor een bepaalde (sub) cultuur in Nederland.

Hoe dan ook, ik blijf schrijven. Maar voorlopig even niet.