Waardering van productiviteit
Het concept waarderen hoort in diverse wetenschapsgebieden thuis, zoals in de psychologie (waardering die iemand voelt) de sociologie (waardering voor bepaalde patronen van gedrag, zoals in de tegenwoordige tijd samenwerken algemeen gewaardeerd wordt) en in de economie (de waarde van een valuta, of de waardering van een product t.o.v. een alternatief). Politicologie houdt zich meer bezig met de waardering van productiefactoren. De uitspraak "It's the economy, stupid," verwijst volgens mij naar dit waarderingsverschil. De Partij van de Arbeid waardeert arbeid boven kapitaal.
Bij organisatiecultuur staat waarde en waardering bovenaan de prioriteitenlijst. Ook hier zou je kunnen zeggen dat er een soort politieke maatstaf is - het beleid - die aangeeft welke productiefactoren meer waardering toegedeeld krijgt. Organisatiecultuur heeft dan ook alles met productiviteit te maken; zoals in het voorbeeld:
- de voorkeur van nieuwbouw (boven onderhoud).
Een ander bekend voorbeeld is schoonmaken dat ook niet hoog gewaardeerd wordt. Desondanks is het erg belangrijk, bijvoorbeeld omdat het infecties in ziekenhuizen kan tegenhouden. Of wat te denken van de productieve rol van de klokkenluider; deze kan de hele nabije richting van de organisatie bijsturen door één enkele actie. En toch of juist daarom wordt hij niet gewaardeerd. Pas later met terugwerkende kracht.
In de huiselijke sfeer zijn taken als wassen en strijken niet erg populair. Ik geloof dat ik zelf nooit heb bedankt voor een fris reukende net gewassen trui. Het hoort er een beetje bij, maar echt belangrijk is het niet, of toch wel?
Op het individuele niveau is er dan het minderwaardigheidscomplex. Dat is officieel een psychologisch probleem, maar volgens bovenstaande redeneringen heeft het alles te maken met onze waardering in de cultuur. Wat we wel en niet of meer en minder waarderen.
Wanneer u op uw werk niet voldoende waardering ontvang, denk dan niet enkel aan uw eigen rol, maar vooral ook die van uw omgeving. Past u wel bij de cultuur?
Bij organisatiecultuur staat waarde en waardering bovenaan de prioriteitenlijst. Ook hier zou je kunnen zeggen dat er een soort politieke maatstaf is - het beleid - die aangeeft welke productiefactoren meer waardering toegedeeld krijgt. Organisatiecultuur heeft dan ook alles met productiviteit te maken; zoals in het voorbeeld:
- de voorkeur van nieuwbouw (boven onderhoud).
Een ander bekend voorbeeld is schoonmaken dat ook niet hoog gewaardeerd wordt. Desondanks is het erg belangrijk, bijvoorbeeld omdat het infecties in ziekenhuizen kan tegenhouden. Of wat te denken van de productieve rol van de klokkenluider; deze kan de hele nabije richting van de organisatie bijsturen door één enkele actie. En toch of juist daarom wordt hij niet gewaardeerd. Pas later met terugwerkende kracht.
In de huiselijke sfeer zijn taken als wassen en strijken niet erg populair. Ik geloof dat ik zelf nooit heb bedankt voor een fris reukende net gewassen trui. Het hoort er een beetje bij, maar echt belangrijk is het niet, of toch wel?
Op het individuele niveau is er dan het minderwaardigheidscomplex. Dat is officieel een psychologisch probleem, maar volgens bovenstaande redeneringen heeft het alles te maken met onze waardering in de cultuur. Wat we wel en niet of meer en minder waarderen.
Wanneer u op uw werk niet voldoende waardering ontvang, denk dan niet enkel aan uw eigen rol, maar vooral ook die van uw omgeving. Past u wel bij de cultuur?
Reacties