Management, Cultuur & Verandering

 Ik luisterde (31 maart, 10:40) naar de BNR waar Han de Jong, de huiseconoom bevraagd werd over de pensioenproblematiek, en die sprak over actief en passief beheer van pensioenvermogen, en hij kwam ook met een luistervraag, wat ik dacht waar de pensioenuitkering vandaan komt:  welk percentage komt uit pensioenpremies en welk deel komt uit het rendement?  Dat blijkt rond de 70% te zijn. Het percentage dat toe te schrijven is aan het rendement!  Het nieuwe stelsel, in transitie (transitiespijt?) Gaan we het redden? Nederland is het nagenoeg enige land met een kapitaalsysteem, en wanneer je dan nog even denkt aan dit percentage van 70%, brengt ons dat dan een competitief voordeel op? Uit de losse pols, zijn de pensioenproblemen - als politiek probleem - nauwelijks minder dan bij andere landen, terwijl dit juist zo'n mooi systeem zou moeten zijn. De grote onbekende is de inflatie. In Spanje en Italie had het in het verleden zin - zijnde Nederland - om een kapitaalsystee...

Zijn (nodeloze discussies) een fenomeen van een crisis, of ligt dit genuanceerder? Is er een afname van de dialoog in onze wereld? En - zoals Bohm in dit boek stelt - is woordgebruik deel aan het feit dat er in onze samenleving problemen zijn. Wat betekent probleem namelijk? Over dat laatste, maar vooral over de dialoog schreef hij. Het is een boek uit 1996, Over Dialogen (En het verschil met discussies), van David Bohm. Samenvatting* Dialoog versus discussie: ... Terwijl discussie vaak het debatteren over tegengestelde standpunten inhoudt om een ​​argument te winnen, is dialoog een samenwerkend proces dat gericht is op het verkennen van ideeën en het begrijpen van verschillende perspectieven zonder de druk om tot een conclusie te komen. Collectief denken: Bohm pleit voor een vorm van collectief denken waarbij deelnemers zich bezighouden met een gedeeld onderzoek. Dit proces zorgt voor het ontstaan ​​van nieuwe inzichten en een dieper begrip van de kwesties die aan de orde zij...

Op maandagochtend zijn de winkels in Nederland dicht, en daar kwam ik op die dag ook achter. We waren net bij de gemeente geweest - die is dan wel gewoon open - maar om te winkelen was het dus nog te vroeg. Met "de fiets," gingen we op stap. Na iets meer dan een half uur fietsen kwam we op een kruispunt met enkel koffiehuisjes (hetgeen ook koffieshops, cafetaria of cafés konden zijn), maar bij nader onderzoek, eetgelegenheden waren. Het eerste een pannenkoekenhuis en de anderen meer voor algemene keuzes. We stopten bij het pannenkoekenhuis en ik bestelde een capuccino. Er waren nog geen gasten, behalve een vrouw van mijn leeftijd met een tekel. Het contact bleef niet uit en het eerste wat ze toevoegde aan een opening van mijn kant, naast dat het een prachtige omgeving was, dat ze haar koffie eerst verdiend moest hebben. Ze kwam dus als stamgast koffie drinken, maar niet voordat ze een flink stuk met de hond had gelopen.  - Koffie moet je verdienen. Ik moest aan Taleb denken d...

Dit blog is een soort laboratorium, schreef iemand. Het zijn schetsen die later een plaats krijgen - of niet - in een boek. Het is werk in uitvoering. Een blog is nooit af. Dat is een voordeel als ook een nadeel. Het beweegt, het is imperfect en misschien ook speelser dan een boek. Een boek past bij onze echte wereld waar het gereed-product een rol speelt. Alles wat niet af is, bestaat niet. Toch duiken er na het overlijden van een kunstenaar schetsen over die als voorbereiding kwamen op het echte schilderij. Hebben die schetsen ook nog een individuele waarde? Bijvoorbeeld wanneer ze nooit anders tot leven zijn gekomen? Is onze wereld niet teveel verslaafd geraakt aan resultaten en uitkomsten en niet aan probeersels en experimenten? En is het zo dat een blog nooit af is? ...Lijkt het leven meer op een blog, of meer op een boek? Of meer op een reeks "tweets?"  

Nooit van gehoord, maar dan opeens hoor je reclame. Ik meende eerste band tegen het vloeken gehoord te hebben, maar dat was het niet precies. "Weet wat je zegt," hoorde ik aansluitend. Why? De geschiedenis van de bond gaat terug tot 1917: De Bond tegen vloeken werd op 6 maart 1917 opgericht. Initiatiefnemer was de heer J. Baas uit Den Helder. Hij werd de eerste “propagandist”. Leden leverden een financiële bijdrage, waardoor hij betaald kon worden. Met lezingen en stationsreclames werden mensen aan het denken gezet over vloeken.  De initiatiefnemer was een lezer van de krant, de Standaard en die wilde een vereniging oprichten. "Reden", zo begrijp ik "was dat het vloeken een volkszonde geworden was." Vloeken was een zonde in die tijd voor de seculiere maatschappij, omdat de naam van God in het geding was. Posters werden het marketing mechanisme van / sinds de jaren 80: Vloeken is aangeleerd, word geen naprater Don't be a parrot, don't swear Trein ge...

 ... 375. Heeft ethiek dogma nodig? In het vorige item in deze blog besprak ik het onuitgesprokene: wat niet kan of mag worden gezegd. Een andere invalshoek is dat je iets als dogma moet nemen en het onbesproken moet laten. Zizek beargumenteerde dit voor de ethiek. Het voorbeeld dat hij nam was verkrachting. Zodra je dit onderwerpt aan een argument, kun je altijd wel een aantal omstandigheden vinden waarin de beschuldiging gerelativeerd kan worden: de vrouwen hebben het in het geheim uitgelokt, het opgeroepen met kleding en gedrag, etc. Op dezelfde manier kun je eerwraak of cliterectomie relativeren als gerechtvaardigd in cultureel relativisme. Een andere zaak die Zizek naar voren bracht was de holocaust en het antisemitisme. Zodra je in discussie gaat over de misdaden van Joden, moet je toegeven dat sommigen van hen inderdaad woeker pleegden. Natuurlijk deden sommigen van hen dat, net als niet-Joden, en als Joden meer deden, was dat omdat ze werden uitgesloten, gediscrimineerd, in...