Groot Brittannië klein Europa
Morgen 23 juni 2016 wordt een historische dag: in Engeland, Wales, Schotland e.d. gaat men stemmen over de EU wat in de media wordt samengevat met de termen #Brexit of #Bremain. Niemand weet wat de uitkomst van het referendum wordt en op de financiële markten heerst een grote onzekerheid.
Er is bijzonder veel geschreven over het onderwerp, en nauwelijks iets aan toe te voegen.
Qua Management, Cultuur en Verandering is dit wel HET event van 2016 denk ik. Qua management valt er weinig te zeggen, behalve dat we in een crisissituatie leven waar er op geen enkele plek in de wereld een duidelijke economische groei te herkennen is, en dat vertaalt zich in management-termen in: austerity en kosten-snijden. Waar in de jaren tachtig managers keken naar omzet-mogelijkheden, let men nu op de kosten en voor GB kost de EU heel veel geld. Ze zijn "netto-betalers."
Naast het kosten-element speelt het immigratie-beleid van de EU (lees Merkel) een rol en daar wil men in GB een stokje voor steken. Een verandering dus? Mijn simpele vuistregel zegt dat mensen bij het uur der waarheid eerder voor behoud dan voor verandering zullen kiezen. Hoeveel relaties blijven doordraaien ook wanneer een van het paar de ander slecht behandelt? Je weet wat je hebt, zegt men dan. Dat is een individueel voorbeeld. Hoe de onvrede binnen een grote groep - gehele natie - zal uitvallen, dat blijft gissen.
Cultuur. De cultuur van GB ken ik niet. Wel weet ik dat er meer dan gemiddeld gegokt wordt, maar of dat juist conservatisme verbergt of juist niet dat is me onduidelijk.
Allereerst lijkt GB een coherente groep die zich tegen "Europa" keert, maar dat is natuurlijk niet zo: GB bestaat uit politieke groeperingen, uit verschillende natiestaten, provincies of federaties. En binnen zo'n schijnbaar homogene groepen zijn er opvallend veel verschillen, zoals dat door de economist beschreven a tale of two cities (Cambridge en Peterborough). Ook de expats is zo'n aparte groep. Binnen Spanje maken deze zich al grote zorgen (want bij een Brexit verdwijnt de gratis zorg) en ziet de overheid aldaar een toenemend aantal naturalisatie-aanvragen. Of denk aan het financiële centrum, Londen. Een cultuur apart, en die bankencultuur is afhankelijk van de EU. Maar is the City groot genoeg om de balans naar Remain uit te doen slaan?
Maar cultuur is niet alleen de onderscheiding tussen en het profiel van groepen, het is ook de beweging van de groep in de context van de tijd. Vroeger toen Groot Brittannië nog groter was, waar India nog tot het VK behoorde was immigratie nauwelijks een probleem. De etnische problemen werden buiten de natie uitgevochten. In een boek dat ik onlangs las over de geschiedenis van India staat dat het land GB dankbaar moet zijn voor de Engelse taal die is ingevoerd en voor de organisatie en infrastructuur. Zonder deze zou het land zich nooit zo prosper ontwikkeld hebben als grootmacht nu. De onafhankelijkheid kwam na de oorlog. De Engelsen moesten weg. In een ander voorbeeld waar GB een grote imperialistische rol heeft gespeeld is in Argentinië. Diegenen die het land en de infrastructuur kennen weten dat de Engelsen deze opgebouwd hebben, maar met een doel: alle goederen het land uit te krijgen. Alle spoorlijnen lopen dus als een half spinnenweb naar een centraal punt, de haven in Buenos Aires. Toen er niets meer te halen viel verdwenen de Engelsen.
Dat beeld - om ook een visie te geven na alle andere visies die er al zijn - komt in me op bij dit BRexit referendum. In 1971 was er in Europa nog iets te halen. Maar die tijd is voor GB voorbij, nu kost het alleen geld. Het is dus tijd om afscheid te nemen. Brexit zou me niet verbazen, het past in ieder geval bij het tijdsbeeld.
--
2 aug 2016. "Gokken" blijkt achteraf inderdaad een grote rol gespeeld te hebben. De gokcultuur zit verweven in het handelen van zelfs de politicus wanneer "blijkt" dat het hele referendum een zet is geweest van David Cameron tegen zijn rivaal. Uiteindelijk kwam de gok - Cameron dacht wel dat het referendum voor Remain zou leiden - anders uit dan hij dacht.
--
Nu - Leave heeft gewonnen - is de grote vraag wat er gaat gebeuren, met de EU en met GB. Overleeft de EU een nieuwe crisis of niet?
Een bloemlezing van toekomstige voorspellingen van gevallen die "gokken" op het al dan niet uiteenvallen van de EU komt hier achteraan.
Als (eerste) voorbeeld, deze:
Juni 2017. De gokcultuur lijkt diepere wortels te hebben in het VK dan menigeen denkt. Ook Theresa May gokt met een verkiezing op meer steun, net als Cameron, en ook zij komt zwakker uit deze speculatie naar voren.
Er is bijzonder veel geschreven over het onderwerp, en nauwelijks iets aan toe te voegen.
Qua Management, Cultuur en Verandering is dit wel HET event van 2016 denk ik. Qua management valt er weinig te zeggen, behalve dat we in een crisissituatie leven waar er op geen enkele plek in de wereld een duidelijke economische groei te herkennen is, en dat vertaalt zich in management-termen in: austerity en kosten-snijden. Waar in de jaren tachtig managers keken naar omzet-mogelijkheden, let men nu op de kosten en voor GB kost de EU heel veel geld. Ze zijn "netto-betalers."
Naast het kosten-element speelt het immigratie-beleid van de EU (lees Merkel) een rol en daar wil men in GB een stokje voor steken. Een verandering dus? Mijn simpele vuistregel zegt dat mensen bij het uur der waarheid eerder voor behoud dan voor verandering zullen kiezen. Hoeveel relaties blijven doordraaien ook wanneer een van het paar de ander slecht behandelt? Je weet wat je hebt, zegt men dan. Dat is een individueel voorbeeld. Hoe de onvrede binnen een grote groep - gehele natie - zal uitvallen, dat blijft gissen.
Cultuur. De cultuur van GB ken ik niet. Wel weet ik dat er meer dan gemiddeld gegokt wordt, maar of dat juist conservatisme verbergt of juist niet dat is me onduidelijk.
Allereerst lijkt GB een coherente groep die zich tegen "Europa" keert, maar dat is natuurlijk niet zo: GB bestaat uit politieke groeperingen, uit verschillende natiestaten, provincies of federaties. En binnen zo'n schijnbaar homogene groepen zijn er opvallend veel verschillen, zoals dat door de economist beschreven a tale of two cities (Cambridge en Peterborough). Ook de expats is zo'n aparte groep. Binnen Spanje maken deze zich al grote zorgen (want bij een Brexit verdwijnt de gratis zorg) en ziet de overheid aldaar een toenemend aantal naturalisatie-aanvragen. Of denk aan het financiële centrum, Londen. Een cultuur apart, en die bankencultuur is afhankelijk van de EU. Maar is the City groot genoeg om de balans naar Remain uit te doen slaan?Maar cultuur is niet alleen de onderscheiding tussen en het profiel van groepen, het is ook de beweging van de groep in de context van de tijd. Vroeger toen Groot Brittannië nog groter was, waar India nog tot het VK behoorde was immigratie nauwelijks een probleem. De etnische problemen werden buiten de natie uitgevochten. In een boek dat ik onlangs las over de geschiedenis van India staat dat het land GB dankbaar moet zijn voor de Engelse taal die is ingevoerd en voor de organisatie en infrastructuur. Zonder deze zou het land zich nooit zo prosper ontwikkeld hebben als grootmacht nu. De onafhankelijkheid kwam na de oorlog. De Engelsen moesten weg. In een ander voorbeeld waar GB een grote imperialistische rol heeft gespeeld is in Argentinië. Diegenen die het land en de infrastructuur kennen weten dat de Engelsen deze opgebouwd hebben, maar met een doel: alle goederen het land uit te krijgen. Alle spoorlijnen lopen dus als een half spinnenweb naar een centraal punt, de haven in Buenos Aires. Toen er niets meer te halen viel verdwenen de Engelsen.
Dat beeld - om ook een visie te geven na alle andere visies die er al zijn - komt in me op bij dit BRexit referendum. In 1971 was er in Europa nog iets te halen. Maar die tijd is voor GB voorbij, nu kost het alleen geld. Het is dus tijd om afscheid te nemen. Brexit zou me niet verbazen, het past in ieder geval bij het tijdsbeeld.
--
2 aug 2016. "Gokken" blijkt achteraf inderdaad een grote rol gespeeld te hebben. De gokcultuur zit verweven in het handelen van zelfs de politicus wanneer "blijkt" dat het hele referendum een zet is geweest van David Cameron tegen zijn rivaal. Uiteindelijk kwam de gok - Cameron dacht wel dat het referendum voor Remain zou leiden - anders uit dan hij dacht.
--
Nu - Leave heeft gewonnen - is de grote vraag wat er gaat gebeuren, met de EU en met GB. Overleeft de EU een nieuwe crisis of niet?
Een bloemlezing van toekomstige voorspellingen van gevallen die "gokken" op het al dan niet uiteenvallen van de EU komt hier achteraan.
Als (eerste) voorbeeld, deze:
- Brexit lijkt nu onnodig – de EU valt uit elkaar (met als voorspelling maart 2017 komt de EU ten einde. Of je deze site serieus moet nemen weet ik niet: 19 JULI 2010 schrijft dezelfde HANNIBAL dat de Euro = eenwording? uit elkaar zal vallen. Dat levert dus lezers op bij elke crisis)
Juni 2017. De gokcultuur lijkt diepere wortels te hebben in het VK dan menigeen denkt. Ook Theresa May gokt met een verkiezing op meer steun, net als Cameron, en ook zij komt zwakker uit deze speculatie naar voren.
Reacties