Management, Cultuur & Verandering

Ik zoek even over kleinzieligheid, waar vind je dat anders dan in het online woordenboek? In de actualiteit niet direct, wel in de serie Decamerone, waar Tindaro blijkbaar de verpersoonlijking van kleinzieligheid is. En even verder, angst en kleinzieligheid reageren, in een mening over Robert F. Kennedy, die inmiddels ook al weer van het politieke toneel is afgestapt. " Niets is moeilijker te onderdrukken dan de wil om de slaaf te zijn van je eigen kleinzieligheid. Voor zijn innerlijke vrijheid moet de mens moedig, onophoudelijk en zonder drukte vechten. Innerlijke vrijheid is alleen mogelijk, wanneer je zowel vrij bent van overheersing door dingen als van overheersing door mensen. Er zijn veel mensen die een hoge mate van politieke en sociale vrijheid verworven hebben, maar slechts heel weinigen zijn niet aan dingen verslaafd ( Abraham J. Heschel was een van de belangrijkste rabbijnen van de twintigste eeuw " . ... uit het boekje De Sabbat. https://www.genoegomteleven.nl/het

Deel drie van zoals auteur Tim Ferris het zelf noemt, het lijstenboek , Tools of Titan begin wat mij betreft met de uitspraak: "je hoeft niet alles te weten waar het heen gaat." Dat is van BJ Miller, die ook zegt: geloof niet alles wat je (zelf) denkt. Zie hier het onderscheid tussen wijs en kennis. Bij "wijs," lijken  de aformismes dieper te gaan, zoals deze: de cultuur van het nieuws is de cultuur zonder nuance. Jocko Willink zegt wijselijk, dat vrijheid gelijk staat met discipline. Dit hoor je vaker, dat vrijheid niet doen is waar je zin in hebt, e.d. Zorg voor een backup. Dat is ook wijs in de zin dat het een waarheid is die je niet gelijk leert, maar waar ervaring voor nodig is. Denk ik dan. Wees eigenaar van je eigen problemen. WIl je sterker worden, word het dan! Sebastian Junger heeft het over het calmerende effect van actie tegenover wachten. Er is altijd een upside bij een disaster, lijkt een stoicische waarheid. Een mooie uitspraak vond ik ook: "de t

 Dit boek lijkt op "Dezer Dagen" van Heldring, maar zijn dan de column van Henk Hofland over de periode van Nederland 1975 - 2010, dat is meteen de ondertitel. Een blik in de geschiedenis, maar ook een blik in het hoofd van een schrijver, columnist, journalist. Het boek is opgedeeld in decennia, beginnend met "De jaren zeventig." het plankton van de geschiedenis schrijft Geert Mak in de inleiding anno 2009, of over "de smaak van de tijd," volgens Hofland zelf. Mak vertelt dat de columnist al die jaren als een monnik de kleinste tekenen des tijds opspoorde, en het werk op zich een historische steengroeve zullen opleveren. Het project begon in 1966 na het ontslag van Niko Scheepmaker die uitgleed over een stukje met een kroonprinses [dat kon toen nog] en een goede vervanger bleek er niet te vinden, dus ging de assistent van de hoofdredacteur wat kladderen. Hofland zegt over zijn alter ego dat deze zich interesseert voor dingen die niets terugdoen, het is een

"Dicht de vier concentratielekken, en krijg meer gedaan in een wereld vol afleiding," schrijft Mark Tigchelaar. Ik kreeg dit boek van iemand die destijds een review gaf van mijn eigen boek, zo rond 2020 en heb het nooit echt gelezen. De auteur studeerde neuropsychologie lees ik aan het eind. En dat verklaart veel van de focus in het boek. De eerste review de in dit boek verschijnt, dat is echt slim want dat geeft vertrouwen, heeft het over dat "Mark je aandacht moeiteloos weet vast te houden..." Het zou vreemd zijn wanneer dat niet zo was. "In dit boek wil ik je laten zien hoe we weer grip krijgen op onze focus, dat maakt ons weerbaarder tegen stress en zorgt ervoor dat we eer gedaan krijgen," in die laatste zin ontbreekt nog een woord: structureel! Structureel meer gedaan krijgen. Dus niet een rommel of samenraapsel van dingen die je gedaan hebt, maar er komt structuur bij kijken. Qua productiviteit ben ik het daar wel mee eens, denk ik: of je doet zovee

In de bus, vlak voor aankomst had ik wat gelezen over de stad. De op één na grootste stad van Zwitserland. Wat is dan de grootste stad dacht ik meteen en dat was Zurich. Hoe bijzonder is dat, dat een land op te delen is in twee taalgebieden. Genève is een stad die diversiteit biedt. Smalle straatjes, heuvels zoals de natuur van het land als bergebied en parken. Veel parken en  dus veel ruimte. Een van die parken ligt direct aan het meer, en daar besloot ik als eerst heen te wandelen. Jardin des Alpes, was het eerste park dat ik vond. Ik zag een standbeeld van een of andere dame in een smal soort silhouet met een Spaanse waaier, en het park is verder herkenbaar door een monument, wat veel weg heeft van een gazebo. Maar wat het vooral uniek maakt is haar ligging aan het meer, en vlak bij de monding van de rivier. Dat is wel direct het meest bijzondere aan deze stad, je woont of aan de ene kant van het meer, dicht bij Frankrijk, of aan de andere kant, meer gericht op het land zelf. Of Zwi

De biografe van Angela Merkel, schreef eerder een boek over een spionage-verhaal: " True Believer beschrijft het leven en de tijden van spionageagent Noel Field uit de Koude Oorlog en, in mindere mate, het leven van zijn vrouw Herta, die beiden standvastig bleven geloven in de idealen en beloften van het Sovjet-communisme , zelfs toen het uit de mode was geraakt. Terwijl ze hun verhaal vertellen, schetst Kati Marton een levendig en enigszins sympathiek portret van het echtpaar. Ze tekent een cast van personages, waaronder Paul en Hede Massing, Alger Hiss, Lawrence Duggan, J. Peters (ook bekend als Sandor Goldberger), Allen Dulles, “Wild Bill” Donovan en Iosif Stalin. Een grote kracht van het boek is Martons succes bij het integreren van deze personages en hun overtuigingen in de context van die tijd. Het resultaat is niet alleen een evenwichtige biografie van Noel Field, maar ook een genuanceerd verslag van spionage tijdens het Rode Decennium en het begin van de Koude Oorlog. Mar

Burning Man is een levens-veranderend event... Een experience, in hedendaags jargon. Ze zeggen dat je in de 45 dagen na het festival geen grote beslissingen moet nemen omdat je dan nog onder invloed van de impressie van het event bent, als een soort van narcose... Het event kent een gigantische organisatie met zelfs tien principes om het leven gedurende de experience te sturen. "Art & Music" verbindt alle mensen, roept een meisje de twee nieuwe bezoekers toe. Ik kijk mee via een documentaire waar een Duitser een zesduizend lange reis van oost naar west reist. Nebraska is een van zijn eerste grote stops en dit, Nevada en de Burning Man de tweede. Er zijn vele workshops, zoals een van "Radical self expression" Mensen zoeken een nieuwe identiteit en een  wens om andere mens te worden. Voor de entree naar Black Rock city betaalt de gemiddelde bezoeker een ticket van 540 dollar... En dan begint het pas. Een tent huren voor 11 dagen kost ook nog 750 dollar. Qua milieu

Via BNR luisterde ik naar Ruud Hermans, journalist, presentator en oprichter van een technologische platform, en die vertelde dat mensen misschien onderschatten met er met AI allemaal gaat veranderen. Hij vertelde over ChatGPT - dat kent iedereen nu wel, als ook [voor mij nieuw:] FraudGPT , dat is een soortgelijke AI-APP waarmee je toepassingen kunt ontwikkelen om bv fishing-activiteiten uit te voeren , dus alles wat crimineel is bedoeld om geld te verdienen met illustere praktijken. Alleen dat al zou je aan het denken moeten zetten, dat niet een vruchtbaar en constructief gebruik van AI tot wasdom komt, maar waarschijnlijk een even grote stroom aan destructief gebruik. Dus waar verdiend wordt en waar de productiviteit groeit, zal met FraudGPT een evengrote distributie plaats vinden van die productiviteit die vernield wordt en leidt tot destructie als is het maar van gegenereerd inkomen. Daarmee zou je je in economische termen kunnen afvragen wat nu de netto toegevoegde waarde is van A

Het idee om een biografie te schrijven kwam na de gesprekken met economen. Met een van de economen is het contact behouden en dat is precies de econoom die zelf een autobiografie had geschreven. Dat was destijds de basis om economen te portretteren. Wat bezielt iemand om economie te gaan studeren? Maar goed dat lag achter me. Van Bart zou ik graag een biografie hebben geschreven, maar ik voelde wel aan dat hij dat zelf niet zag zitten. Dan krijg je een ongeautoriseerde biografie. Die zijn het meest objectief. Dat om te beginnen. Maar de vraag is ook of je het werk van iemand wilt proberen te duiden, of dat je echt op zoek bent naar het leven van iemand, en de geheimen van zijn of haar professionele ontwikkeling. Zo ben ik vlak voor mijn reis weer begonnen aan een nieuwe biografie. Dit keer van Oriana Fallaci op aanraden van de historicus die een tweet de wereld in zond. Ik las dat zij een soort van Guerrilla journalist genoemd werd en dat sprak me aan, naast haar obsessie (mijn eerste

Dit boek las ik vooral om te zien hoe het past binnen mijn Competitieve Voordeel model. hoe lijken en verschillen professionals op elkaar en wat is hun CV?  Dit boek, over de succesformules van de titanen van onze wereld, kwam tot stand door medewerking van (andere) grootheden. Ik ben geen expert, ik ben de experimenteerder, de scribe aen de gids. zijn medewerking kwam van een lang lijst van personen, velen van wie aan zijn podcast hebben meegewerkt en die hij dus al gesproken had alvorens dit boek te schrijven [ de eerste lijst ]: Scott Adams (p. 261), James Altucher (p. 246), Sophia Amoruso (p. 376), Marc Andreessen (p. 170), Sekou Andrews (p. 642), Patrick Arnold (p. 35), Peter Attia (p. 59), Glenn Beck (p. 553), Scott Belsky (p. 359), Richard Betts (p. 563), Mike Birbiglia (p. 566), Alex Blumberg (p. 303)Amelia Boone (p. 2), Justin Boreta (p. 356), Tara Brach (p. 555), Brené Brown (p. 586), Bryan Callen (p. 483), Shay Carl (p. 441), Dan Carlin (p. 285), Ed Catmull (p. 309), Margare

Een review, een concreet boek, en de biografie zelf van de man met de herkenbare bakkebaard. Een review Schopenhauer: A Biography van David Cartwright werpt een nieuw licht op de relatie tussen de gedachte en leven van Arthur Schopenhauer. Schopenhauer is een filosoof wiens populariteit getuigt van de noodzaak voor filosofie om verband te houden met het individuele menselijke bestaan en de individuele ervaring – dat gevoelens en existentiële twijfels moeten worden geïntegreerd in wat Schopenhauer anders als loze woordenstroom beschouwt... De eerste biografie over Arthur Schopenhauer werd geschreven door Schopenhauers goede vriend Wilhelm v. Gwinner. Het werd gepubliceerd in 1862, twee jaar na de dood van Schopenhauer, en het vertelt veelal een intiem geïnformeerd verhaal over zijn leven. Er zijn talloze citaten uit Schopenhauers gepubliceerde werken overgenomen en andere aantekeningen om ons te informeren over zijn academische ontwikkeling. Gwinners' biografie ... ontbreekt het aan