Is er zoiets als een post-imago?

 Afgelopen week was ik alleen thuis in de woonkamer en besloot ik na wat gewone films wat door de documentaires bij Netflix te browsen. Daar zaten wel leuke dingen tussen zoals die Duitser die 25 jaar lang de wereld rondfietste, of Ram Dass, een spirituele leraar en die voorheen als een psychologieprofessor die nog op Harvard heeft gedoceerd. Maar wat echt een indruk heeft achtergelaten was wel een documentaireserie over de natuur. De natuur kan je eeuwig observeren, maar een natuurdocumentaire is geen standaard tv-product in de zin dat het verslavend is. In tegendeel zou ik juist zeggen. Wanneer je een zo'n aflevering hebt gezien, wil je echt wel weer wat anders. 

Maar deze documentaire begon blijkbaar in Hawaï en werd gepresenteerd door "niemand minder dan": Barack Obama. Niet de advocaat of president, maar de ex-president Barack. Van hem heb ik niet zijn boek - a promised land - gelezen, terwijl dat van Clinton - My life - nog wel, omdat ik die verhalen toch niet erg geloofwaardig vind. Maar hier viel het me op, dat een ex-president een natuurprogramma begeleidt.

Het eerste dat ik dacht was, "tja typisch" voor dat soort professionals, net als Clinton die verdient miljoenen per jaar met extra presentaties en  voordrachten en consultancytrajecten. Of Obama dit soort activiteiten om-niet doet kan ik me niet voorstellen, maar dat zou natuurlijk kunnen.

Maar wat ik ook dacht was aan zijn imago. Dat is een imago van een president en dat van de VS een van de machtigste landen in de wereld, zo niet - nog steeds - de machtigste natie. Maar , met de presidentsverkiezingen in aantocht en met Trump als kandidaat, is het imago van een president aan erosie of inflatie onderhevig. Dat een crimineel als Trump president kan worden, wat zegt dat nog over het imago van een president? Poetin - een andere president - begint op een achteloze manier een oorlog en verzand in een moeras waar hij niet meer uitkomt en verscherpt zijn imago als krachtig leider. Als waardige tegenstander in een wereld die op zoek is naar een nieuw machtsevenwicht.

Zoiets.

Maar dan Obama. Een president die ook nog eens niet geheel terecht, de Nobelprijs voor de vrede heeft ontvangen. En terwijl ik naar de documentaire kijk zie ik een krokodil die een vis vangt en verslindt. Dat is de natuur.

Zou Obama dit werk doen om zijn imago en het imago van "een president" verder op te vijzelen? OF waarom doet hij dit soort werk, terwijl er mensen hun leven lang hebben geïnvesteerd om presentaties te geven en veel beter geschikt zouden zijn als natuurgids. Neemt hij niet onterecht ruimte in die veel beter door andere ingevuld zouden kunnen worden. Een soort crowding-out door de overheid?:

Je zou dit verhaal ook heel anders kunnen zien: wat doet een ex-president. Clinton geeft presentatie voor honderd duizend euro per sessie, en Obama, die heeft ook tal van activiteiten opgezet. Speculatie over het privé leven van Obama zijn er al genoeg, maar wat doet hij precies als "professional."

a. Als schrijver verdient hij (https://seriosity.com/what-companies-does-obama-own/):

  • “Dreams From My Father” $6 Million
  • “The Audacity of Hope” $4 Million
  • “A Promised Land” $5 Million

b. Als Speaker verdient hij ca. vier ton per bijeenkomst (zelfde bron)

c. Eigenaar (samen met Michelle) van Higher Ground Productions (waar de natuurdocumentaire van is).

d. Obama foundation

e. ex-president pensioen. Dat is geen activiteit maar gewoon een inkomen.

Wat hier misschien ontbreekt is iets op het vredesvlak. Van iemand die niet zozeer ex-president is en daarmee al ale regionen van de wereld kan bereiken, maar ook Nobelprijs-houder van de vrede, zou je zeggen dat er op dat vredesvlak best nog wat - non-profit - uitdagingen liggen.
 



Reacties

Populaire posts van deze blog

Typisch Spaans: Balay

Economie - Teveel wiskunde, te weinig geschiedenis?

Het grootste bordeel van Europa