Vrouwen die ...
Herken je een slecht boek, aan een goede titel?
Driehonderd uur luisteren naar verhalen over sex. In de inleiding schrijft de journalist Adaia Teruel, dat ze dit als een persoonlijk project zag, niks geen antropologische studie, maar gewoon een boek dat ze zelf zou willen lezen: "vrouwen die neuken" (Mujeres que follan). Onzin lijkt me, maar je moet een verhaal vertellen. Er zit geen structuur in de verhalen. "Sex laat zich niet categoriseren naar steden, stadswijken of academische titels."
Maar goed wat kan je hier over schrijven? Als nieuwsgierige viel ik natuurlijk eerst ten prooi aan de titel. En vervolgens aan de verhalen zelf. Want wat de achtergrond van het project ook is, wie wil niet weten over de vrouwelijke seksualiteit die je kan bestuderen als cultureel fenomeen.
--
Terwijl ik dit schrijf of voorbereid, luister ik naar radio een en valt op dezelfde manier mijn aandacht een podcast, "Iets wat jij niet wist: Roodkapje gaat over seks," zo vertelt de denker des vaderland Marja Slob, dat rood is symbolisch... (https://www.groene.nl/artikel/kom-bij-mij-in-bed-liggen-lieve-kind).
--
Ik las de eerste drie verhalen sequentieel, en dat zijn alledaagse verhalen waar geen theorie achter zit en nuchter en open verteld. Een ex-non die op haar dertigste ging trouwen en waar de vlam uitdoofde na vele jaren en die opnieuw seks leerde kennen, op een andere manier. Veel vrouwen zijn gescheiden, zo niet allen zo ver ik kon zien en er zijn de normale patronen te herkennen in het boek: mensen die wat anders proberen, de zaken die minder normaal zijn op seksueel gebied, waar iedereen zich wel een voorstelling van kan maken en dan de zaken zoals parenclubs en dergelijke, die ook maar voor een beperkte groep werken. Veel vrouwen zijn lesbisch of anderszins niet puur heterosexual en van de "lesbische verhalen" leer ik wel hoe mannen van vrouwen verschillen, maar het is toch erg anekdotisch. Ik kwam een Argentijnse tegen, een of twee vrouwen die in de VS hadden gewoond, en iemand die zelf sexvideo ging maken, nog wonend bij een man die volgens haar asexueel zou zijn: "de wereld op zijn kop, een man wil niet een vrouw wel." Dan zijn er verhalen over BDSM over macht en andere invalshoeken.
Er zit (dus) wel degelijk een Spaanse rand aan al de verhalen waar de man toch anders is dan de Nederlandse man, zonder dat ik dit uitdiep. Dat heeft te maken met initiatief en gewoontes waren vrouwen van nu rond de veertig een hele culturele verandering hebben meegemaakt - die in Nederland al veel eerder begon.
Het is het laatste verhaal waar ik toch wat bedenkingen heb. Allereerst omdat het boek ermee eindigt en het verhaal een soort boodschap heeft: "vrouwen zoeken een man die nog niet bestaat."
Hmm. Waar gaat dit echt over? Het is een verhaal van een academicus lijkt het, die naar een sociaal-economisch Forum in Londen op bezoek gaat vlak voor de financiële crisis. Die is dan al met veranderingen bezig denk ik.
Maar ze vertelt erg sterk hoe mannen en vrouwen kussen. De vrouw moet die aanvallende kus van de man maar zien de accommoderen, vertelt ze. hij komt ongedwongen binnen en het is aan de vrouw om er wat van te maken. Knap uitgebeeld. Verder schrijft zo ook dat dit de natuurlijke rol van de vrouw is om te creëren en de poort naar het leven te bieden. Symboliek en anekdote gaan samen.
Maar het is geen goed boek, omdat de titel misleidend is: het gaat niet om vrouwen, het zijn twintig individuelen portretten, van vrouwen die vertellen over seks. Daar zijn altijd lezers voor, want de vrouwelijke seksualiteit blijft een ondoorgrondelijk gebied. Maar er is ook veel meer dan seks. Dat is misschien wel het grootste manco, dat seks op een voetstuk wordt geplaatst. Maar goed over liefde wordt er misschien al genoeg geschreven in fictie. Dit is de realiteit.
De vrouwen in het boek zijn hun schaamte meestal voorbij, dat was ook een gedachte die ik had. En vervolgens, waarom lezen mensen dit boek en niet "Modelos de Mujer," van Alumudena Grandes (uit 1996), bijvoorbeeld? Dat gaat ook over borsten, zelfwaardering en de ander.
... krijgt de verteller een telefoontje waarin haar een zeer goedbetaalde baan wordt aangeboden. Zij accepteert het zonder aarzeling en gaat naar het huis van zijn werkgever, Eva, een beroemd model. Bij aankomst is de verteller verrast om te zien hoe onberispelijk gekleed en opgemaakt Eva is. De verteller stelt zichzelf voor als haar "coach" en Eva nodigt haar uit binnen. De verteller voelt zich ongemakkelijk vanwege haar uiterlijk en haar grote omvang, terwijl Eva het toonbeeld van schoonheid is. De verteller vergezelt Eva naar de Verenigde Staten om te werken aan een film geregisseerd door..., een beroemde Russische regisseur. Tijdens het filmen realiseert de verteller zich dat Eva haar uiterlijk gebruikt als schild en wapen om anderen te manipuleren. De verteller wordt verliefd op [de regisseur], maar hij toont interesse in Eva. De verteller voelt zich verraden en verward. Eva voelt zich ook ongemakkelijk op de set en klaagt voortdurend. De verteller probeert haar te troosten, maar Eva blijft egoïstisch en manipulatief. Ten slotte nodigt [hij] de verteller uit voor een etentje, maar ze ontdekt dat hij Eva heeft afgewezen. De verteller is opgewonden en verward door haar gevoelens jegens [hem]. Later is de verteller getuige van een Russische dansvoorstelling en wordt hij overweldigd door de schoonheid en emotie. Aan het einde van het hoofdstuk neemt de verteller afscheid van de wereld en geeft zichzelf over aan haar liefde voor [hem] (https://resumenlibro.es/libro/modelos-de-mujer-almudena-grandes.html#modelos-de-mujer).
Reacties