Wilhelm Tell doorverteld

Dat idee van een vertelling een nieuwe vorm te geven is in dit geval de "komische" schrijver P.G. Wodehouse. Wilhelm Tell Told Again, is daarbij de gekozen titel. Het is een combinatie van prosa en poesie die in de epiloog als een samenvatting toegevoegd is, en die ik hieronder overneem. Het verhaal eindigt met "belastingen"*

Het boek is te oud / gedateerd voor echte internet-reacties en reviews. Maar ik vond deze van Dave op Goodreads die schrijft, "Met "William Tell Told Again" waagde P. G. Wodehouse zich op het gebied van kinderliteratuur. Oorspronkelijk gepubliceerd op 11 november 1904, past het verhaal precies bij de titel, aangezien Wodehouse de legende van Willem Tell opnieuw vertelt op een soort "Fractured Fairy Tales"-manier. Natuurlijk is het opnieuw vertellen van een legende die vrij rechttoe rechtaan is aanzienlijk anders dan de zorgvuldig opgezette verhalen vol wendingen waar Wodehouse beroemd om is, en zelfs anders dan zijn eerdere schoolverhalen die over het algemeen niet zo veel wendingen bevatten. Niettemin doet Wodehouse bewonderenswaardig werk door de legende om te zetten in een luchtige, snelle en plezierige leeservaring.

Wodehouse neemt wat vrijheden met de legende zelf, en natuurlijk verandert het veranderen ervan in een humoristisch, luchtig verhaal het behoorlijk van de serieuze manier waarop het verhaal wordt verteld. Een hulpmiddel dat goed werkt, is het toevoegen van personages als "Arnold of Sewa", een man die altijd denkt dat hij gekozen moet worden voor de belangrijke banen, maar blijkbaar zijn de rest van de stadsbewoners het daar niet mee eens, want hij blijft aan de zijlijn zitten klagen hoe hij het beter had kunnen doen. Tegelijkertijd blijken sommige veranderingen soms problematisch, vooral wanneer het verhaal op zijn meest serieuze punt is. Wodehouse moet op dat punt de humor vrijwel laten varen en vertrouwen op de karakteriseringen van eerder in het boek om de lezer tot het einde te slepen.

Al met al is dit een behoorlijk uitstapje in de kinderliteratuur en was het een leuke afleiding na vier boeken met schoolverhalen. Het verhaal zelf wordt aangevuld met de illustraties die met het verhaal zijn vermengd, en het vers dat bij elke illustratie hoort. Op deze manier krijg je twee versies van het verhaal, één in versvorm en de andere als een roman. De illustraties zijn van Philip Dadd en het vers is geschreven door John W. Houghton." (https://www.goodreads.com/book/show/18086.William_Tell_Told_Again)

Wikipedia schrijft, over de STIJL van het werk van Wodehouse: "Het proza ​​... is een parodie op hervertellingen van beroemde verhalen. Het behoudt de basislijn van de traditionele legende, maar verdraait afzonderlijke elementen in veel delen van het verhaal voor hun komische waarde. De taal die in het boek wordt gebruikt, imiteert het licht kunstmatige, pompeuze proza ​​dat wordt gebruikt in verhalen die voor kinderen worden naverteld, met af en toe archaïsche uitdrukkingen zoals "Ik geloof!". Er zijn enkele voorbeelden in het boek van de stijlmiddelen die Wodehouse vaak zou gebruiken in zijn latere komische romans. Tell gebruikt bijvoorbeeld een gemengde metafoor in het verhaal: "'Heren,' vervolgde Tell, 'de sluizen van de revolutie zijn geopend. Vanaf deze dag zullen ze door het land sluipen en de poel van onderdrukking die onze tirannieke gouverneur in ons midden heeft opgericht, tot as verbranden."

Wodehouse zou later incongruente opsommingen of lijsten gebruiken om humor te creëren. Een voorbeeld hiervan vinden we in het verhaal, in een beschrijving van Tell: "Hij had de moed van een leeuw, de tredzekerheid van een wilde geit, de behendigheid van een eekhoorn en een prachtige baard."" (https://en.wikipedia.org/wiki/William_Tell_Told_Again)

--

Walden

* - De tekst:

Some say the tale related here Is amplified and twisted;

Some say it isn't very clear That William Tell existed;

Some say he freed his country so,

The Governor demolished.

Perhaps he did. I only know That taxes aren't abolished!

Prologue 

The Swiss, against their Austrian foes,

Had ne'er a soul to lead 'em,

Till Tell, as you've heard tell, arose

And guided them to freedom.

Tell's tale we tell again--an act

For which pray no one scold us--

This tale of Tell we tell, in fact,

As this Tell tale was told us.

Plate I

Beneath a tyrant foreign yoke,

How love of freedom waxes!

(Especially when foreign folk Come round collecting taxes.)

The Swiss, held down by Gessler's fist,

Would fain have used evasion;

Yet none there seemed who could resist

His methods of persuasion.

Plate II

And pride so filled this Gessler's soul

(A monarch's pride outclassing),

He stuck his hat up on a pole,

That all might bow in passing.

Then rose the patriot, William Tell--

"We've groaned 'neath Austria's sway first;

Must we be ruled by poles as well?

I've just a word to say first!"

Plate III

The crowd about the pole at morn

Used various "persuaders"--

They flung old cans (to prove their scorn

Of all tin-pot invaders);

And cabbage-stumps were freely dealt,

And apples (inexpensive),

And rotten eggs (to show they felt

A foreign yoke offensive).

Plate IV

Said William Tell, "And has this cuss

For conquest such a passion

He needs must set his cap at us

In this exalted fashion?"

And then the people gave a cry,

'Twixt joy and apprehension,

To see him pass the symbol by

With studied inattention!

Plate V

At first the sentinel, aghast,

Glared like an angry dumb thing;

Then "Hi!" he shouted, "not so fast,

You're overlooking something!"

The sturdy Tell made no response;

Then through the hills resounded

A mighty thwack upon his sconce--

The people were astounded.

Plate VI

Could Tell an insult such as this

Ignore or pass? I doubt it!

No, no; that patriotic Swiss

Was very cross about it.

The people, interested now,

Exclaimed, "Here! Stop a minute

If there's to be a jolly row, By Jingo! we'll be in it!"

Plate VII

Said Tell, "This satrap of the Duke

Is sore in need of gumption;

With my good bow I will rebuke

Such arrow-gant presumption."

"Stand back!" the soldier says, says he;

"This roughness is unseemly!"

The people cried, "We will be

FREE!"

And so they were--

extremely!

Plate VIII

They dealt that soldier thump on thump

(He hadn't any notion, when on Tell's head he raised that bump,

Of raising this commotion);

Tell's arrow sped, the people crowed,

And loudly cheered his action;

While Tell's expressive features showed A certain satisfaction.

Plate IX

Now, when the cat's away, the mice

Are very enterprising,

But cats return, and, in a trice--

Well, Gessler nipped that rising.

And when those soldiers

lodged complaint

(Which truly didn't lack

ground),

The people practised self-restraint

And fell into the background.

Plate X

And Tell, before the tyrant hailed,

No patriot you'd have

guessed him,

For even his stout bosom

quailed

When Gessler thus addressed

him:--

"As you're the crack shot of

these Swiss

(I've often heard it said

so),

Suppose you take a shot at

this,

Placed on your youngster's

head--so!"

Plate XI

"The bearing," as they say, "of that

Lay in the apple-cation,"

And nobody will wonder at

A parent's agitation;

That anguish filled Tell's

bosom proud

Needs scarcely to be stated,

And, it will be observed, the crowd

Was also agitated.

Plate XII

Said Gessler, "This is all my eye!

Come, hurry up and buck up!

Remember, if you miss, you die--

That ought to keep your pluck up.

The flying arrow may, no doubt,

Your offspring's bosom enter--"

But here there rose a mighty

shout:

"By George! He's scored a centre!"

Plate XIII

But, as the arrow cleft the core,

Cried G. with indignation,

"What was the second arrow for?

Come, no e-quiver-cation!

You had a second in your fist."

Said Tell, the missile grippin',

"This shaft (had I that apple missed)

Was meant for you, my pippin!"

Plate XIV

With rage the tyrant said, said he,

"It's time to stop this prating;

I find your style of repartee

Extremely irritating.

You'll hang for this, be

pleased to note."

On this they bound and gagged him

(For Gessler's castle booked by boat),

And through the village dragged him.

Plate XV

But slips between the cup and lip,

When least expected, peer through--

A storm arose upon the trip

Which Tell alone could steer through.

Thus, of all hands he quickly

got (As you may see) the upper,

At Gessler took a parting

shot, And hurried home to supper.

Epilogue

Some say the tale related

here Is amplified and twisted;

Some say it isn't very clear

That William Tell existed;

Some say he freed his country

so, The Governor demolished.

Perhaps he did. I only know

That taxes aren't abolished!

--