Memeceen
Memeceno (hier maar overgenomen als Memeceen) is een Spaanse uitdrukking, geworden in analogie naar antropoceen: het tijdperk van het meme op het internet, is dan ook de ondertitel. Heel veel van de inhoud is mijn nieuw op wat algemeenheden na en van sommige dingen heb ik wel gehoord, maar besef ik dat ik daar nooit opvolging aan gegeven heb. Maar wat vooral indruk maakt is het besef dat de digitale wereld ook gekolonialiseerd wordt. En Hoe!
...
In een review lees ik (G.Translate): "Digitaal analfabeet is de uitdrukking die het beste de afgestudeerden van de verschillende faculteiten van vóór 2008 definieert. De politiek en, natuurlijk, de politieke wetenschappen zijn radicaal veranderd en geëvolueerd als gevolg van de culturele en sociale veranderingen die worden veroorzaakt door de voortdurende digitalisering van de samenleving. Niemand kon zich vóór die datum voorstellen dat Facebook of Twitter, Instagram of Tik-Tok de relevantie zouden hebben die ze vandaag de dag hebben, inclusief hun vermogen om de stemming te begeleiden via gesegmenteerde en gepersonaliseerde advertenties op basis van een onderzoek en absolute controle over alle gebruikersinteracties.
Het is waar dat er vóór Facebook andere sociale netwerken waren, zoals de messenger, de fotolog en de forums waar memes werden ontwikkeld, die met grote eenvoud en originaliteit politieke boodschappen overbrachten, zoals Zapatero's beroemde groene scheuten [brotes verdes, tijdens de 2008-crisis, het idee dat het toen al wat beter zou gaan met de economie, In Nederland zei Rutte zoiets, als we nu gewoon weer eens een auto aanschaffen...]. Maar we mogen niet vergeten dat de digitale kloof destijds gigantisch was en niet de hele bevolking toegang had tot een smartphone of een toestel met internetverbinding.
Nu zijn we een hyper-verbonden samenleving waarin de machthebbers en technologiemagnaten ons vervolgen omdat we zoveel mogelijk tijd met onze ogen op het scherm doorbrengen, sindsdien zullen we meer advertenties zien.
We kunnen vooral bevestigen dat bedrijven in deze sector winsten van miljoenen dollars genereren, omdat nu alles reclame, een YouTube-video, een Instagram-reel of zelfs berichten in groepen op Telegram bevat. En ook al weten we dat ze allerlei gegevens verzamelen bij het downloaden en accepteren van de installatie van de app (dan bekritiseren we de app om COVID te bestrijden omdat de overheid ons wil bespioneren), doen we dat zonder zelfs maar de voorwaarden te lezen en voorwaarden.
Forums en sociale netwerken worden niet alleen gebruikt door technologiebedrijven, er zijn ook andere groepen waarvan de doelstellingen heel anders en minder commercieel zijn. Forums zoals 8chan, die fundamentalistisch en blank supremacistisch van aard zijn, moedigden het plegen van aanslagen aan, zoals die in Christchurch (Nieuw-Zeeland), waarbij 51 mensen gewond raakten, na de publicatie door een bekende neonazi van het volgend bericht “Genoeg gezeik; Het is tijd voor een echte inspanning om te posten” ... Shitposting wordt gebruikt om haatboodschappen te introduceren zonder de aandacht te trekken, en het meest verontrustende is dat minderjarigen ook toegang hebben tot dit soort berichten die niets te maken hebben met een open, inclusieve en tolerante samenleving.
Ook politieke partijen profiteren van sociale netwerken en stellen hun leger van Community Managers en mememakers ten dienste van burgers om steun te verwerven in de vorm van stemmen. Het probleem komt wanneer ze de werkelijkheid verdraaien door parallelle werelden te creëren en in het specifieke geval van extreemrechts op zoek naar heroïsche episodes zoals die van Numancia en Covadonga, of de daden van de Cid. Geconfronteerd met dit idee zou de reflectie van Joaquín Costa voldoende moeten zijn om al deze onzin en valse verhalen in de kiem te smoren. “In 1898 had Spanje gefaald als krijgers-staat, en ik heb het graf van de Cid dubbel op slot gedaan, zodat hij niet meer zou rijden […].
Laten we die grote namen leeg laten lopen: Sagunto, Numancia, Otumba, Lepanto, waarmee onze jeugd op scholen wordt vergiftigd, en laten we ze een spons geven...
Elke hoax, meme of onzin moet een energiek, expliciet, ironisch en kritisch antwoord krijgen; De virale campagnes van de feministische beweging vormen een voorbeeld, als voorbeeld hebben we de #Notoneless of #tellit-campagnes met zeer positieve resultaten. Voor de toekomstige lezer laat ik deze vragen open. Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen werd ‘laat Txapote op jou stemmen’ gepopulariseerd door rechts. Wat hadden de linkse politieke partijen moeten doen? Hadden ze krachtiger moeten reageren? aan de rechterkant: denk na over waar de slachtoffers waren en hoe ze door rechts werden uitgebuit. Wat zou de meest passende reactie zijn geweest, rekening houdend met de politieke en culturele volwassenheid van een groot deel van de samenleving?" (bron: https://letrasenvena.com/2023/memeceno-la-era-del-meme-en-internet)
Een voorbeeld van een meme die niet in het boek voorkomt vond ik op het internet, waar anders, en is deze - foto rechts*:
Het boek begint met een grafisch overzicht in protomeme (It's a trap - 2006/11), ironische memes (12-16), Postmemes (17-20) en Hypermemes (instagram is my Job, 2021). het verhaal - over deze vier fasen - begint bij Richard Dawkins die in 1976 het begrip meme lanceerde. Mike Godwin was de eerste die echt aan een Meme refereerde in 1990. (toen Usenet, wat de wet van Godwin werd: de kans dat hitler in een discussie zou voorkomen, was proportioneel met de tijdsduur van de conversatie. De oplsag van de gegevens (Cuidadela in de woestijn van Nevada) of in Mongolië waar ook 200,000 servers staan voor het telefoonnetwerk van China. [de capaciteit van de datacentrer neemt gigantisch toe in onze tijd, en het verhaal gaat dat de laatste drie jaar even veel data is gegenereerd als in de hele geschiedenis voor ons. Vooral streaming video overigens, van zelf AI gegenereerde videos, o.a.]
Bekend voor mij zijn zaken als de Flashmobs of de Ice bucket challenge en natuurlijk het fenomeen fake news en post truth. Tumblr kende ik ook, maar van decennia terug, en 4channers, kende ik niet. En de #hashtags natuurlijk of Alt-right. Tiktok killed the star memes? De digitale cultuur (cibercultuur) verandert in de laatste jaren waar de nieuwe "normies," niet duidelijk zijn: wie is nu het nieuwe normaal op het internet? Na de proto-memes komen de ironische memes, zoals "Doomers," en vervolgens verschijnen de hyper-memes die nog zoekend en weinig vernieuwend zijn en een dystopische toekomst voorspellen.
Dan de thema's: Shitposting.
... wordt vervolgd.
Een nog gedetailleerde recensie die ingaat op veel meme-voorbeelden, is deze (zelfde bron als *):
"Ik heb de indruk dat het niet mogelijk is onze tijd te begrijpen zonder na te denken over de transformaties op het gebied van communicatie en in het bijzonder over de nieuwe mechanismen voor de vorming van de publieke opinie. Hedendaagse, gefragmenteerde en emotionele communicatie is een breed fenomeen dat snel muteert. Horizontaal, snel, anti-hiërarchisch, maar ook anti-professioneel, instemmend, adolescent, anoniem, relativistisch, gedecentraliseerd, overaffectief (en beïnvloed), omvat journalistiek en kunst, politiek en sociale netwerken, het oude en het nieuwe, het formele en het informele, de verouderde e-mailketens en de nieuwe snelheid van het virus, en het lijkt onmogelijk dit te bevatten zonder aandacht te schenken aan wat wij ‘culturele verandering’ noemen.
... Twee sleutels lijken al snel enorm interessant: aan de ene kant de relatie van de meme met ironie (meer in het gebruik dat Fredric Jameson eraan gaf dan in dat van Richard Rorty), aan de andere kant het potentieel ervan als de as van een reeks nieuwe 'fysiologieën', de typen en karakters volgens het negentiende-eeuwse Franse genre: recalcitrante forumgebruikers, min of meer wraakzuchtige microforumactivisten, normies en provocateurs, ze verschijnen allemaal opgeroepen.
De geschiedenis van de meme op internet, de kolonisatie van cyberspace, de locatie ervan als cultureel product in het platformkapitalisme of het besef van de viraliteit ervan dienen beide om de meme in de context van de nieuwe populaire cultuur te plaatsen (als reactie op enkele van de tekens: collectief auteurschap, voortdurende herwerking en veranderlijkheid, reproductie van betekenissen) om de analyse van hun ervaringen en gebruik te openen.
Om enig inzicht te geven in elk hoofdstuk, benadruk ik in "Uses and custom of shitposting" van het millenniumschrijverscollectief Proyecto Una (naast het niet-triviale feit dat het heel goed geschreven is) de mogelijkheid om de meme in een bepaalde context te plaatsen. een geëngageerde maar kritiek op de instrumenten van het verzet, hun esthetische doelstellingen, hun ongelovige blik, de typologische pogingen tot speelse en ontwrichtende memes, hun veroordeling van de lelijke manier waarop het nieuwe fascisme (wat ik suggereer het ‘fascisme van communicatief management’ te noemen) ) past erbij. Laat alles gevuld zijn met stront.
In "Meme printer go brrr" geeft de helder teleurgestelde journalist Patri Di Filippo een verslag van de kapitalistische flirterijen, de fagocytering (vertering, disarticulatie, verdrijving) van het strijdlustige potentieel van de meme: de manier waarop deze verandert van een instrument van collectieve communicatie naar een geldmachine. Ultraproductiviteit, gift society (Marcel Mauss en Lewis Hyde) en (indirecte) argumenten voor een universeel basisinkomen.
In ‘Preliminary notes for a theory of the gift’ vindt Pajares ruimte om het idee van ironie te ontwikkelen als een kritisch en esthetisch instrument van de mememaker, wat een opwindende ontleding is van het heden in de sleutel van de cultuurkritiek (micro- beroemdheden, online intimiteitsmarkt) overlevingsstrategieën en een emotioneel klimaat dat óf fantastisch is (in de trant van Mark Fisher of Simon Reynolds) óf heel persoonlijk over de markt, de mythologie van de laatste fase van het kapitalisme en de nieuwe denkbeelden.
Ik vond ‘Memes for Spain’ van Mikel Herrán en Guillermo Pérez leuk en louterend, waarvan de ondertitel ‘(Her)verovering, imperialisme en nostalgische evocatie van een verleden op internet’ niet teleurstelt, maar eerder een gezonde spirituele zuivering van kitsch wordt excessen van de nationale reactionaire verbeelding. Uw hoofdstuk lijkt mij ook moreel onberispelijk wat betreft de benadering van de behandeling van pluralisme en anders-zijn.
In 'How the Tumblr Girl Became Feminist' schetst filosoof, cultureel manager en video-essayist Alba Lafarga een opwindende reis die zeer goed uitgebalanceerd is tussen de autobiografische, de sociaal-politieke claim en een scherpe, eerlijke en pertinente kritiek op de neo-ranzige trol, gebaseerd op de feministische meme die ook dient om sociaal-politieke dimensies te onthullen.
Een ander succes van de editie is de integratie van een slimme kijk op de emotionele temperatuur van onze tijd, het "Emotional Stability Manifesto" van Clara Arnanz, met al zijn echo Geert Lovink (Sad by Design), begint met gevoeligheid en intelligentie de tabel met mogelijkheden om het Memeceen te begrijpen. Zijn reflecties over affirmaties, zelfhulpmemes en ‘andere snuisterijen van internettherapeutische taal’ duiden op een bevoorrechte kennis van de dynamische en complexe tegenstellingen van de kruising tussen psychologie en technologie die licht werpen op transversale voorbeelden van het boek, uit de Tumblr versus 4chan-oorlogen naar de link van Jordan Peterson en de grammatica van zelfhulp.
The memeization of Isabel Díaz Ayuso" door Álvaro L. Pajares en Aitor González is een benadering die even elegant als sarcastisch is, even humoristisch als ontroerend (in de trant van Chuck Klosterman of Lorrie Moore) naar de recente gekke geschiedenis. Politieke microsociologie, mijlpalen van neoconservatief gebruik, 4chan, parallellen met ontvoering."
--
* - Mater Dolorosa de Murillo**: «het beeld bevestigt de bizarre performatieve lijn en werd haar populairste meme tot nu toe. De rouwende moeder van de hoofdstad van de vrijheid in een tragische en komische tijd» (https://elhype.com/memeceno-ensayos-la-del-meme/)
** - origineel van Mater Dolorosa:
Reacties