Rumasa (1)

 Een van de mooiste verhalen over hoe veranderingen een voorgeschiedenis nodig hebben, vind je hier in dit verhaal van Rumasa in Spanje. Je moet er wel in geloven en als je het verhaal leest dan is de conclusie voor mij in ieder geval geloofwaardig en aannemelijk.

Goed, waar gaat het over, over meneer Rumasa, ofwel het boek over de opkomst maar vooral de ondergang van het imperium van José María Ruiz-Mateo (Jimenez de Tejada, in zijn volledigheid).

Het boek dat geschreven is door José María Bernaldez (JMB), is eenvoudig en chronologisch van opbouw en begint met de beschrijving van het bedrijf, de holding Rumasa, en haar externe relaties. JMB opent het verhaal met een vraag, hoe het mogelijk is dat een bedrijf gedurende een economische crisis, door kan gaan met het overnemen van andere bedrijven. En dat alles door een groep die nog niet zo lang bestaat, en wiens president praktisch uit het niets te voorschijn kwam. De president had ca. 50% van het kapitaal in handen en over de casus Rumasa is veel gezegd en geschreven: dat de president een stroman zou zijn geweest, dat hij de façade van de Spaanse mafia zou zijn, of dat hij het geld van het Vaticaan zou beheerst hebben, van Opus Dei of de soevereine orde van Malta. Deze laats beschuldiging lijkt logisch omdat het gerucht van de bemoeienis van de Banco Ambrosiano en haar connecties met het Vaticaan als ook met het seculiere instituut dat opgericht is door  Escrivá de Balaguer dat weer gelinked is met de mysterieuze dood van de Italiaanse bankier Calvi. Dat Opus Dei een rol heeft gespeeld is (en wordt) duidelijk in het verhaal, en de uitlopers naar het Vaticaan (waar de bank van deze natie werd geleid door de Amerikaanse aartsbisschop Paul Marzinkus*) zijn er ook, en de auteur van het verhaal verwijst naar het boek Aardse machten van  de Engelsman Burgess [Earthly Power, Anthony Burgess, van A Clockwork Orange]. Maar naast de dubieuze bank en het Vaticaan was er nog een derde speler: Propaganda-2, P-2

Op wikipedia staat in vijf talen (Spaans, Engels, Duits en dan Het Catalaans, Het Baskisch en het Gallego) een groot deel van het verhaal - vooral de afloop en de rechtszaken erna en de absolventie van de hoofdverdachte en president van Rumasa - , zodat ik me hier zal beperken tot wat er juist niet staat.**

Over een belangrijke tak van het conglomeraat Rumasa, G schrijft valt op Wikipedia ook te lezen:

  • Galerías Preciados was een Spaanse warenhuisgroep, opgericht in 1943 door Pepín Fernández en verdween op 24 november 1995 nadat hij zichzelf onder curatele had gesteld en was overgenomen door zijn concurrent El Corte Inglés.

Dan wat ook niet in het boek te vinden is dat het verhaal doorgaat. In 1996 wordt het Nieuwe Rumasa opgericht en doorgestart***

...

Het hier beschreven boek, Meneer Rumasa is voor het eerst gepubliceerd in maart 1983, precies een week of een paar weken na de onteigening van het bedrijf door de regering Gonzalez. Ruiz-Mateo heeft geprobeerd met de president van de Spaanse regering een afspraak te maken,maar dat werd om wetmatige problemen tegengehouden door de regering.

Het dagblad La Razon schreef in 2015 nog: "Rumasa, of hoe wordt je de rijkste man van Spanje":

"José María Ruiz-Mateos groeide uit van de rijkste man van Spanje tot een vaste waarde in de rechtbanken en de media. Zijn zakenimperium werd gebouwd in een altijd onstabiel evenwicht, onder druk opgehangen aan een enkele pilaar, net zoals de Torres de Jerez werden gebouwd op de Plaza de Colón in Madrid, die van de hoogste tot de laagste verdiepingen werden gebouwd. Enkele torens die in de jaren zeventig van de vorige eeuw het hoofdkwartier van het conglomeraat Ruiz-Mateos vormden. Zowel Rumasa als, jaren later, Nueva Rumasa groeiden door aggregatie, waarbij bedrijven, verenigingen en werknemers ‘vloeren werden toegevoegd’, totdat ze uiteindelijk instortten in een labyrintisch juridisch raamwerk, van beschuldigingen van vermeende oplichting, fraude en niet-betalingen met het imperium. in verval raken.

Rumasa, de bijenholding, werd in 1961 geboren uit een bescheiden pakhuis en werd op 23 februari 1983 onteigend door de eerste regering van Felipe González. De verdenkingen over de Rumasa-bijenkorf begonnen vijf jaar eerder, bij de UCD, toen de Bank of Spanje eiste een reële toestand van de financiële gezondheid van de banken die in de groep waren geïntegreerd. Het kredietrisico dat Rumasa-banken in hun bedrijven aanhielden bedroeg meer dan 60%. De controle bleef uit en de socialistische regering besloot bij verrassing Rumasa, inclusief haar 18 banken, te onteigenen met een controversieel koninklijk wetsbesluit waartegen beroep werd aangetekend bij het Constitutionele Hof.

Het Hooggerechtshof steunde later de onteigening, waarbij de doorslaggevende stem van de president de knoop doorbrak. Miguel Boyer, minister van Economische Zaken, verklaarde dat de "situatie van het conglomeraat buitengewoon ernstig was", met een gigantisch tekort aan eigen vermogen, een schuld bij de Schatkist van 21.000 miljoen en niet-betalingen aan de sociale zekerheid. Onder de onteigende bedrijven bevonden zich Banco Atlántico, Galerías Preciados, Loewe, de hotelketen Hotasa, talrijke wijnhuizen... Ongeveer 250 bedrijven met 65.000 werknemers.

Vervolgens begon een ingewikkeld gerechtelijk proces met bizarre episoden. Ruiz-Mateos werd een meester in ontsnappingen, eerst naar Londen en vervolgens naar Frankfurt, nadat hij beschuldigd was van de vermeende misdaden van verduistering, valsheid in geschrifte, geldmisdaden en fraude. Hij betrad en verliet de gevangenis en de rechtbanken met een intense kathodische aanwezigheid. Het is het bekendste tijdperk van Ruiz-Mateos, dat van "I hit you, leche" met agressie jegens Miguel Boyer, de tijd van Superman-achtige kostuums en provocerende uitspraken tegen de juryleden. Een prominente plek in de media waar hij gebruik van maakte om eind jaren negentig tot Europarlementariër te worden gekozen. Tegelijkertijd werden hun voormalige bedrijven geprivatiseerd in een proces dat even controversieel was als de onteigening ervan.

In 1991 oordeelde het Hooggerechtshof tegen de omkering van Rumasa. In 1993 oordeelde het Hof van Straatsburg dat de onteigening het recht van Ruiz-Mateos om te worden gehoord schond, maar verwierp het elke schadevergoeding. Vier jaar later sprak het Nationale Hof de zakenman uit Jerez vrij, hoewel het stelde dat de valsheid en het niet betalen van belastingen bewezen waren.

Ruiz-Mateos, tussen hof en huis, was begonnen met de oprichting van Nueva Rumasa, met 16.000 arbeiders en bedrijven die bekend stonden als onder meer Dhul, Trapa, Elgorriaga of Clesa. Met een dribbel nam hij Rayo Vallecano over om zijn imago te projecteren. Veel van deze bedrijven hadden al problemen voordat ze werden overgenomen en Ruiz-Mateos kreeg al snel nieuwe aanvaringen met Justitie. In 2005 veroordeelde het Nationale Hof hem wegens het misdrijf van inbeslagname van bezittingen in de zaak van het reisbureau Mundo Joven. De economische crisis trof ook de nieuwe holdingmaatschappij van Ruiz-Mateos; Het leed onder een gebrek aan liquiditeit en het management ervan, dat sommige bedrijven met andere verweven, kon de verslechtering niet stoppen. Hij besloot wanhopig promessen uit te geven met een rente tot 12%. Het geld werd niet teruggegeven toen Nueva Rumasa viel. Zo'n vijfduizend investeerders zaten in de val. Opnieuw stapelden zich de beschuldigingen op van vermeende fraude en fraude, waarbij de laatste betrekking had op de verkoop van een hotel op het eiland Mallorca, gevolgd door een gevangenisstraf van één dag in de Soto de Real-gevangenis in Madrid, op 17 juni van dit jaar. jaar, om vanwege zijn kwetsbare gezondheidstoestand naar het Gregorio Marañón-ziekenhuis te worden gebracht. De Nationale Rechtbank begon beslag te leggen op eigendommen en onderzoek te doen naar de bestemming van de 300 miljoen euro die met de promessen werd ontvangen, terwijl de kinderen zichzelf castten en naar de patriarch, José María Ruiz-Mateos, wezen als de enige die de koers van het bedrijf bepaalde. wat het is. " (Ignacio Rodríguez, 2015, https://www.larazon.es/economia/rumasa-o-como-llegar-a-ser-el-hombre-mas-rico-de-espana-PC10659125/)

 
...

-- 
* Paul C. Marcinkus, 84, the papal bodyguard dubbed "the Gorilla" and a titular archbishop who led the Vatican bank into a monetary scandal of staggering proportions, died Feb. 20 at his home in Sun City, Ariz. He reportedly had emphysema. https://www.washingtonpost.com/archive/local/2006/02/22/paul-marcinkus-indicted-in-bank-scandal/fea696ad-eab3-42a4-b494-dff14d837c7e/

** https://es.wikipedia.org/wiki/Rumasa

*** https://es.wikipedia.org/wiki/Nueva_Rumasa


Reacties

Populaire posts van deze blog

Typisch Spaans: Balay

Economie - Teveel wiskunde, te weinig geschiedenis?

Het grootste bordeel van Europa