Patroon voor een biografie
In een biografie (van het leven van Kierkegaard, geschreven door Stephen Blackhouse) kwam ik onderstaande structuur tegen:
- . A Controversial Life
- . School Life
- . Family Life
- . Public Life / Private Life
- . Love Life
- . Writing Life
- . Pirate Life
- . An Armed and Neutral Life
- . A Life Concluded
- . A Life Continued
Op moment van (dit) schrijven heb ik de biografie nog niet gelezen, maar verbaas ik me over de knappe of ingenieuze indeling. Zou niet elke biografie deze structuur kunnen hebben? "Nee," is het antwoord uit de praktijk, omdat boeken individuele producten zijn en de biografie is daar misschien wel de overtreffende trap van: een biografie zoekt het unieke binnen het unieke.
"Ja," zou ook kunnen als je elk uniek leven juist wil kunnen vergelijken, waar nu echt het verschil ligt met de rest van al die levens.
Dan valt op dat het schrijversleven, uniek is voor deze biografie maar juist meer gemeengoed voor alle schrijvers. binnen het schrijverscollege heb je dan onderscheid tussen:
- non-fictieschrijvers
- schrijvende filosofen (waar het hier even over gaat)
- schrijvers van andere metiers, zoals een willekeurige professional die zijn inzichten publiceert
- fictie schrijvers, die ook verder onder te verdelen zijn, bijvoorbeeld in literaire schrijvers en niet-literaire schrijvers, etc.
En liefdesleven heeft ook iedereen, en dat maakt juist dat dit een algemene categorie kan zijn. Het liefdesleven van fictieschrijvers kan interessanter zijn voor een biograaf dan van een fictieschrijver.
Een publiek en privéleven heeft ook iedereen en dit maakt het een mooie categorie, een standaard voor elke biografie.
Wie is er niet naar school geweest? Wat hier een biografie uniek maakt is dat iedereen een schoolleven heeft gehad, maar juist het schoolleven op zich overal anders is. Dit is duidelijk een cultuurelement, dat ook wel door elke biografie verweven zit.
Bij familieleven zou je kunnen stellen dat het cultuurelement minder zichtbaar is. Voor de ene cultuur is familieleven belangrijker dan voor andere culturen, maar voor een biografie is de familie meestal een zaak van erfelijkheid en genetische aspecten. Ook zie je hier specifieke afkomst zoals die van schrijvers-, of artsen of andere professionele families. Sporters van wie de hele familie sporters zijn geweest geeft een andere clou tot een verhaal dan waar dit niet het geval is.
Een beëindigd leven (concluded) is meer een narratief element van een biografie waar andere elementen samen lijken te komen. Het is een soort conclusie van een verhaal of theorie.
Continued of vervolgd is duidelijk niet voor iedere biografie. Het leven gaat voor heel veel mensen door, maar voor schrijvers duidelijk meer door hun werk dat voort blijft leven.
De categorieën die ik nog niet begrijp en kan duiden zijn die van het piratenleven, een controversieel leven, gewapend en neutraal leven.
...
Via een MBA-studie-video van de UCLA,* vond ik een verhaal over biografisch schrijven, het schrijven van je eigen biografie als hulpmiddel om je "carrière te plannen ("or a life plan")," zo vat ik het even slordig samen. Daarin geeft de docent (ik meen Harry Redinger) een aantal clous waarom dit belangrijk is:
- het schrijven van een (auto)biografie geeft een gevoel van richting
- het helpt ons de trajecten in ons leven te zien
- het geeft een gevoel van bestemming (een visie van waar we heen gaan)
- het maakt mogelijk om te zien welke inventaris van dingen die we bereikt hebben in ons leven (accomplishments, onze sterkten en competitieve resources)
- het geeft alle relevante feiten om een case study proces uit te voeren
- helpt om onze levensfases te projecteren en business development voor de toekomst uit te voeren
- helpt ons om de onzichtbare krachten van de invisible hand van Adam Smith te zien en te begrijpen. In the Wealth of Nations schrijft hij namelijk dat we als individu geleid worden wat we het beste kunnen aanbieden waar de beste fit in de markt zit en dus de grootste kans op succes bestaat (samengevat - zal deze paragraaf opzoeken).
- ...
- voegt waarde aan ons eclectische leven toe. Eclectisch is een mengeling van stijlen die tot een geheel tot wasdom komen
In de stap om een biografie te schrijven, gaat de docent in op fasen en hij stelt hiervoor voor om voor elke fase een titel te benoemen. Dus school, universiteit, werk, etc ... De vraag is of dit te gebruiken is als patroon. Iedereen gaat naar school en gaat werken, maar die titels of fasen zijn wat te abstract en te generiek, lijkt me. Wel is het misschien mogelijk om binnen dat idee van een levensfase de essentie te benoemen. De schoolfase heet dan niet school, maar ... (en dit is de grote verrassing) iets dat de leerling uniek meegemaakt heeft op die school. Eton is anders dan een standaard publieke school...
...
Op twitter / x vond ik deze aanbeveling over het schrijven van memoires. Die kwamen te voorschijn uit een interview van de x-eraar en iemand die blijkbaar miljoenen memoires heeft verkocht: Tucker Max (deze verwijzing past niet helemaal omdat ik me de tijdloosheid van deze schrijver niet kan inschatten. Hij stelt dat hij (mede)uitvinder van een nieuw genre is, fratire, maar het klinkt allemaal luchtig. Maar desondanks en door zijn niet-politiek-correcte taalgebruik is hij populaire geworden. Contemporain dus.
De lessen die David Perell uit de gesprekken distilleerde zijn, deze:
17 lessen uit ons krankzinnige eerlijke gesprek:
- . Een verhaal is een verslag van verandering.
- . Tuckers #1 regel voor het schrijven van memoires: Wanneer je je afvraagt wat je vervolgens moet zeggen, is het antwoord: "Vertel de waarheid."
- . Het doel van een memoire is niet om een stapsgewijs verslag te geven van wat er precies is gebeurd. Het doel is om je herinnering aan wat er is gebeurd te delen en te schrijven over hoe het voelde om die dingen mee te maken.
- . Er zijn twee soorten memoires: (1) Vertel je verhaal en (2) Laat een erfenis (Legacy) achter. Als je een memoire gaat schrijven, wees dan duidelijk over welke stijl je nastreeft.
- . Het doel van het schrijven van een 'Vertel je verhaal'-memoire is om de waarheid te vertellen over je leven.
- . Het doel van het schrijven van een 'Laat een erfenis achter'-memoire is om mensen op een bepaalde manier te laten denken.
- . Heb je moeite met dialogen? Probeer het je voor te stellen als een film. Te trouw proberen te zijn aan de exacte details van het gesprek zal je pijn doen. Het punt is om eerlijk te zijn, niet feitelijk.
- . Beantwoord voor elke belangrijke gebeurtenis drie vragen: (1) Wat gebeurde er? (2) Hoe voelde je je daarbij? (3) Wat gebeurde er daarna?
- . De beste memoires zijn onzichtbaar, wat betekent dat de lezer ze niet opmerkt. Ze zien alleen het verhaal dat je vertelt.
- . Het meest interessante wat je kunt doen, is eerlijk zijn. Of, zoals Kevin Kelly zegt: "Wil je interessant zijn? Vertel je verhaal met ongewone eerlijkheid."
- . De eerste keer dat een lezer je boek koopt, kopen ze het met hun geld. De tweede keer dat ze het kopen, kopen ze het met hun tijd. Dat is in feite het doel van de inleiding: om je lezer te blijven verkopen nadat ze je boek hebben gekocht.
- . De beste memoires zijn onzichtbaar, wat betekent dat de lezer ze niet opmerkt. Ze zien alleen het verhaal dat je vertelt.
- . Je hebt geen ingewikkelde taal en indrukwekkende zinnen nodig om een memoires te schrijven. Je hoeft je alleen maar te concentreren op het vertellen van de waarheid.
- . Wil je grappige zinnen schrijven? Wijs dan op een absurditeit die de meeste mensen zien, maar waar ze niet expliciet over willen praten.
- . Wil je weten wie er aan de macht is? De mensen waar je geen grappen over mag maken.
- . Mensen zullen je memoires niet lezen om meer over jou te weten te komen. Ze zullen ze lezen om meer over zichzelf te weten te komen.
- . Slechte dialogen ontstaan meestal doordat de schrijver de waarheid verdraait, door tegen zichzelf te liegen of door iemand op een bepaalde manier te laten klinken (https://x.com/david_perell/status/1846562534943248396).
* - https://www.youtube.com/watch?v=pE76hAoznSg (afbeelding)
Reacties