De (nabije) toekomst: de DataBerg
Zou er, als er al een schuldenberg bestaat ook een databerg kunnen ontstaan? En wat betekent dat dan precies?
Of deze berg data als een dodelijke lawine over ons heen stort zal nog moeten blijken, maar het is een metafoor die je zou kunnen gebruiken.
Hoe ziet de toekomst eruit? Met die vraag heb ik me in mijn vorige leven nooit bezig gehouden, maar dringt zich steeds meer ongevraagd tussen mijn schrijfsels door.
Wat mag je van de toekomst verwachten? Omdat ik daar nooit een antwoord op had, maar beter gezegd, nooit klaar voor was hield ik e er nooit mee bezig. Maar dat veranderde op een bepaald [...] moment. Misschien, als je zo lang met het verleden bezig bent geweest, en met het verstrijken van de jaren...
AI is op dit moment van schrijven al enige tijd een thema dat de bedrijfsgerichte media overheerst. Big Data was er al langer, maar ook daar is een kantelpunt gekomen dat door die big data, als een van de fundamenten van AI, ook AI mogelijk en dus een actueel thema werd.
Wat zie je als je in de toekomst kijkt. nu al praten de grote IT bedrijven over de hoeveelheid data en datacentrers die nodig zijn voor het nieuwe tijdperk.
Data en datacentrums dus, die gaan er komen. In de afgelopen drie jaar is er (mede door streaming video) meer data gegenereerd dan in het hele (digitale?) verleden. Dat is een uitspraak die moeilijk tot bevestigen valt, maar je hoort deze vaak. En de waarheid is in zo verre waarachtig dat je wiskundig kunt voorstellen dat er een exponentiele groei is of komt.
Hoe gaat dat verder? Deze vraag is minder relevant. Maar nu de onderliggende functie: waarom?
Waarom komt er steeds meer data? En waarom is AI opeens zo hard gegroeid - in de hoofden van mensen als in de systemen van de IT-giganten?
Daar zie ik de essentie van AI in die alles met de toekomst heeft te maken: AI is bedoeld om die toekomst second voor second te gaan voorspellen. En dan kom je dus uit op veel data. Data die er al is, en data die er nodig is om het voorspellen "kans" van slagen te geven.
Ik schrijf dit als half-buitenstaander, en half als data-gebruiker.
Ik kan me verwachten data de data-industrie een sector gaat worden waar veel mensen in gaan werken. De helft van de productieve wereld werkt in het heden, en nieuwe helft in de toekomst werkt in / aan de toekomst.
Ergens op die weg zal er een kantelpunt verschijnen. Nu nog zijn we bezig om van alles data te vangen in gebruiksklaar te maken. Op een gegeven moment wordt dit een standaard proces en zal het verleden opnieuw in kaart gebracht zijn, maar dan digitaal. Net zoals je nu archeologische bouwwerken ziet van het verleden, krijg je dan digitale bouwwerken. Het verleden zal opnieuw geschreven en daarmee herschreven worden.
[Het is dus niet alleen de toekomost, die tot stand gebwacht wordt, maar ook het verleden. Het verleden is nodig om die toekomst beter te kunnen voorspellen. Dat concept en die afhankelijkheid blijft.]
... Die bergen aan data wordt steeds duidelijker (een uitdaging).
-- 10 februari 2025, Lees ik over Dataisme*
DATAÏSME EN NIHILISME - De huidige haast om gegevens te verzamelen heeft niet alleen gevolgen voor het Nationaal Agentschap voor Beveiliging. Het is de uitdrukking van een nieuw geloof, dat we 'dataïsme' zouden kunnen noemen. Momenteel neemt het bijna religieuze of totalitaire trekken aan. Ook de euforie over big data is overgeleverd aan het geloof van het digitale tijdperk.
Tegenwoordig worden gegevens voor allerlei doeleinden verzameld. Niet alleen de NSA, Acxiom, Google of Facebook hebben een oncontroleerbare honger naar data. Ook de volgers van het Quantified Self is verleid door het dataïsme. Ze worden op het lichaam aangebracht sensoren die automatisch alle lichaamsparameters registreren. Alles is
meet lichaamstemperatuur, stappen, slaapcycli, voedselconsumptie
van calorieën, calorieverbruik, bewegingsprofielen of zelfs de
hersengolven. Zelfs tijdens de meditatie worden ze protocollair vastgelegd
de pulsaties. Dus zelfs in ontspanning, prestatie en
effectiviteit, wat eigenlijk een paradox is.
Tegenwoordig worden sensoren niet alleen op het lichaam aangebracht. Steeds meer sensoren in onze
De omgeving verandert ons in data. Tegelijkertijd drijven we in een vreemde
gevoel van zinloosheid en we storten ons in hyperactiviteit en
hypercommunicatie.
Kunnen de verzamelde gegevens ons helpen onszelf beter te begrijpen?
zich? Al in de oudheid waren aantekeningen over zichzelf essentieel voor de
zorg voor zichzelf. De Romeinse schrijver Tertullianus noemt het Publicatio
sui, verwijzend naar het onderzoek van het zelf en de publicatie zonder terughoudendheid
van alle gedachten. De zondaar moest zich als zodanig tonen en op deze manier
van zijn zonde bevrijd zou worden.
Christelijke zelfonthulling houdt in dat men afstand doet van het egoïstische zelf ten gunste van
een context van hogere betekenis: Ego non sum, ego. Het opgeven van het kleine ego
er moet een hoger zelf bereikt worden. Publicatio sui is een praktijk van de waarheid en is
ordenen naar een hogere context van betekenis, net zoals in de Oudheid het ascetisme
Het was niet zomaar een dieet.
In tegenstelling tot Publicatio Sui is Quantified Self slechts een techniek van
Optimalisatie van fysieke en spirituele prestaties. Maar op basis van zoveel gegevens is de
De zelfoptimalisator schiet tekort in de echte zelfzorg. Is
het registratiesysteem van een ego dat zelfreferentieel is geworden.
Het ego op zichzelf heeft geen betekenis. De verzamelde gegevens geven geen
antwoord op de vraag "wie ben ik?" De smartphone als biechtstoel
mobiel biedt geen kennis van zichzelf en biedt geen toegang tot de
WAAR.
Uit simpele gegevens, hoe overvloedig ook, kan geen conclusie worden getrokken.
kennis. De gegevens beantwoorden geen vragen die verder gaan dan de
prestaties en efficiëntie. In die zin zijn de gegevens blind. De gegevens zelf
Op zichzelf bieden ze geen betekenis of waarheid. Op zichzelf maken ze de wereld ook niet beter.
transparant. Integendeel, de wereld wordt dan fantasmagorischer dan ooit tevoren.
nooit. Bovendien vinden we het moeilijk om onderscheid te maken tussen wat belangrijk is en wat irrelevant.
We zijn overgeleverd aan bijna automatische processen en optimaliseren onszelf zonder het te weten
waarvoor eigenlijk.
De kennis die data ons verschaft is een beperkte en rudimentaire vorm van
kennis. Het laat ons niet eens toe om een causaal verband te kennen. Grote gegevens
Het suggereert absolute kennis, maar in werkelijkheid is het identiek aan absolute onwetendheid.
Het is onmogelijk om te navigeren in big data.
Wij communiceren intens, bijna dwangmatig. Een gat in de
communicatie lijkt ons ondraaglijk. Het onthult een leegte die moet worden opgevuld met
meer communicatie, met meer informatie.
Dataïsme gaat gepaard met nihilisme. Dataïsme is het resultaat van de
verzaakt aan betekenis en context. Gegevens moeten de kloof tussen
gevoel. De hele wereld valt uiteen in data, net als wij.
We verliezen steeds meer het zicht op de grotere, hogere context. In deze zin,
Dataïsme en nihilisme zijn twee kanten van dezelfde medaille. (Byung-Chul Han, kapitalisme en de doodsdrift Artikelen en conversaties)
Reacties