Kinderen. Wat ze je niet vertellen
Het fenomeen kind en kinderen is niet breed verspreid in de literatuur, behalve in extreme versies, zoals in het boek Tonio (A.F.Th.). Maar meestal wordt het thema genegeerd. Zelf schrijf ik er - als topic in het on-fictieve MCenV - ook niet zo veel over. En dat terwijl kinderen, onze toekomst zijn. Als er iets helder is over die onzekere toekomst, dan is het wel dat die bevolkt wordt door onze kinderen.
Waarom dan leeft het zo fragmentarisch in voornamelijk in specifieke media of niches?
Als zomerlectuur las ik een boek, gedateerd weliswaar over kinderen, the fish finger years van Fiona Gibson, en ik moet zeggen dat ik daar toch wel wat uitvis. Dat boek is heel eenvoudig van opzet, elk hoofdstuk bespreekt een specifiek thema, thuis, kinderwensen, buiten, vakantie, werk, schaamte, en wat maakt nu een kind, etc.
De schrijfster kreeg een tweeling en mede daardoor was ze minder voorbereid op het ouderschap, vandaar ook het boek. In de inleiding heeft ze het over een emotionele black-out (niet van haar zelf overigens), en dat alles zijn fase kent, en... dat geen enkele ouder berekent wanneer het kind het nest definitief verlaat.
Een kind kost geld. Of dat 140 mille is, lijkt me sterk, maar misschien alles opgebouwd. Hoe je zoiets berekent en of je dat als potentiële ouders doet, lijkt me niet. Misschien intuïtief houdt de ouder een soort potentiële boekhouding bij. Maar werk en inkomen ontbreekt niet in haar verhaal: je kan kinderen niet vroeg genoeg aan het werk zetten (in en rondom het huis dus). Ben ik het daarmee eens?
Is er een ideale opvoeding, vroeg ik me ook af tijdens het lezen. [Hier op MCenV komen "kinderen" vooral voor als kinderen van hun eigen tijd...]
Waarom haten siblings [toch jammer dat daar geen Nederlands equivalent voor is] elkaar? Dat is een vraag specifiek voor de moeder-auteur. Ermee samenhangend is het fenomeen van favoritisme: het ene kind mag dit wel het andere dit (andere) niet. [Kinderen zijn een kwestie van emoties in huis halen]
Een voetnoot over het enige kind (is niet haar thema, maar vind ik wel belangrijk). Twee uur per dag tv is max. Of 1 uur per keer. Ouders moeten ook even hun moment krijgen, mede daardoor mag het lijkt het.
Kids want stuff! Wees dus maar terughoudend om alles te geven... Maak ik eruit op. We moeten kinderen leren om verantwoordelijke consumenten te worden !!!!!!!!!!!!! [zie hier de toekomst van het kapitalisme]
"Ik wil een huisdier" (er zijn voldoende redenen om hier NEE tegen te zeggen. Hier ben ik zelf veranderd. Laat die huisdieren maar aan anderen over, een kat lijkt zo eenvoudig, maar er moet altijd iemand anders voor zorgen wanneer je weg wilt.) En kinderen willen nu eenmaal niet wat wij zelf willen, we kunnen ze niet in onze richting duwen.
Kamperen. Prachtig idee. Maar moet je met andere ouders samen op vakantie en de zorg delen? Beter niet, want ... [Hebben wij wel een keer gedaan en dat ging bijzonder goed trouwens. Is afhankelijk van de leeftijd, denk ik]
Grootouders, een "blessing or curse?" [lijkt me een apart thema of boek, hier bestrijkt het een alinea]
Het weekend, waarom gaat het dan helemaal anders?
Naar school. Dit is echt anders voor elk kind. Een goed boek, of aardige / interessante titel: "ik ben te klein om naar school te gaan." Maar dan in het Engels. Kan je zelf over fantaseren... Hier komen namelijk de vrienden, ... maar ook de vijanden.
In kids will be kids, lees ik nog eens een regel die elke ouder mag lezen: het zijn kinderen, en geen neergeschaalde versie van cynische ouders (als het gaat om angst voor dingen waar je niet bang voor "moet" zijn). Dat krijgt een klein vervolg in de paragraaf: the make us throw adult tantrums, en daar herkent iedere ouder zich in denk ik dan.
How to be perfect: schreeuw nooit. Zo zijn er meer. Een belangrijk punt om even bij stil te staan: wat wil je absoluut niet worden als ouder.
Afsluitend gaat het om de vraag: wat had je graag van te voren willen weten. Wat had je van je ouders willen horen? Maar dat is het nu juist. Zou je daar naar geluisterd hebben? Kinderen hebben veel slaap nodig (die komt uit het boek), en een vast ritme lijkt me, maar ook dat is voor iedereen anders.
Ik las dit boek op het strand, terwijl er een kind langs mijn handdoek rent en het daarmee vol zand strooit. Kinderen...
-- Wat AI zegt over het boek:
"The Fish Finger Years" van Fiona Gibson is een humoristische memoire die de jeugd van de auteur beschrijft. Het boek is een nostalgische terugblik op de jaren 70 en 80, waarin Gibson haar ervaringen als kind en tiener deelt.
Het boek begint met Gibsons kindertijd in de jaren 70, waarin ze opgroeit in een gezin met een moeder die worstelt met depressie en een vader die probeert om de familie bij elkaar te houden. Gibson beschrijft haar jeugd als een tijd van onschuld en vrijheid, waarin ze en haar vrienden de straten verkennen en avonturen beleven.
Naarmate het boek vordert, beschrijft Gibson haar tienerjaren in de jaren 80, waarin ze worstelt met de uitdagingen van de puberteit, zoals acne, eerste liefdes en het zoeken naar haar eigen identiteit. Gibson deelt ook haar ervaringen met de muziek, film en mode van die tijd, en hoe deze haar leven beïnvloedden.
Het boek is een humoristische en hartelijke weergave van Gibsons jeugd, waarin ze haar lezers meeneemt op een nostalgische reis door de jaren 70 en 80. Gibson schrijft met een lichtvoetige en humoristische toon, waardoor het boek een leuk en vermakelijk leeservaring is.
Over het algemeen is "The Fish Finger Years" een leuk en nostalgisch boek dat een blik werpt op de jeugd van de auteur en de cultuur van de jaren 70 en 80 (LLama 3.1).
--
Reacties