Twintig jaar later
Ik ben geen ondernemer. Die gedachte heb ik lang gehad. Ik zag andere ondernemers en die voorbeelden waren concreet genoeg om zelf niet ook die richting op te gaan. Ondernemen is voor anderen. Maar wat ben je dan? Enige tijd geleden las ik over de Ondernemer van je eigen arbeid. Dat was een definitie van een Zelfstandige en later ZZP'er die soms ook als ondernemer worden gezien. Maar dat niet zijn. Want, zoals er zo mooi staat, het gaat om arbeid.
Bij ondernemen gaat het om kapitaal. En Kapitaal is ook wel weer een breed begrip, want je hebt ook creatief kapitaal als je het om je heen gaat vragen. Maar creatief kapitaal impliceert nog niet ondernemerschap.
Echt ondernemerschap is dingen uitproberen en wanneer die niet lukken je focus verleggen. Dat heb ik nooit gedaan. Ik wist van begin af aan wat ik wilde - schrijven en consultancy - en dat ging niet uit van een marktpropositie. Schrijvers zijn er in overvloed en consultants ook. De stap van een eenvoudige adviesformule naar een schaalbare onderneming heb ik wel proberen op te zetten of uit te werken, maar die is nooit aangeslagen.
Ik geloof dat ik dit verhaal wel eens verteld heb. Als ondernemer is het handig dat je met andere samenwerkt of een soort partnerschap start. Ook daar ben ik kort wel mee begonnen, maar het was toch allemaal te vrijblijvend en "mijn" partner was te weinig overtuigd van mijn ideeën. Denk ik. Die ideeën moesten zich nog ontwikkelen, was een andere kwestie. En in die ontwikkeling ben ik misschien blijven steken.
Verandering is daarbij een ander punt. Ik had een IT-achtergrond en wilde wat anders. En het is moeilijk een onderneming op te starten wanneer je eigenlijk helemaal geen ervaring heb in het gebied waarin je wilt ondernemen. Dat had ik wel van consultancy, maar niet van het adviseren; wel als zelfstandige, met een enkele of aantal opdrachten, maar niet als een ondernemer die langs de deur gaat, of een marketing campagne bedenkt.
Ik denk hierbij wat hardop. Of dit alle ingrediënten van mijn falende traject zijn, weet ik ook niet. Misschien was het werkgebied ook wel te breed: organisatiecultuur of mijn naam te onbeduidend, want die was enigszins gevestigd in IT-architectuur maar nauwelijks daarbuiten. Een naam opbouwen is elementair in die advieswereld.
De stabiele factor achter dit verhaal was beleggen. Dat was (is) mijn grote passie, maar toen ik twintig jaar geleden voor mezelf begon, had ik niet meer dan tien jaar ervaring op dat vlak - nu zou dat meer dan genoeg zijn - en ik vond mezelf te weinig expert op het vlak en... nog belangrijker ik vond niet dat ik daarmee mijn geld zou kunnen verdienen. Als ondernemende belegger dan. Iemand gaf me het advies om een soort pensioen-b.v. op te richten, maar dat is toch wat anders. Echt leven van beleggen is niet eenvoudig, behalve als je de marketing en verkoopkant opzoekt, door het verkopen van informatie en advies. Maar daar wilde ik geen adviseur van zijn.
De professionele overstap naar belegger heb ik niet kunnen maken, maar wel geprobeerd maar bij mijn laatste werkgever werd ik uitgelachen. "je salaris is conform je werkervaring, als belegger is die nul..." In iets andere bewoordingen.
Nu twintig jaar later zoek ik het alsnog in de beleggingen. Investeringsadvies, denk ik. Een ander aspect van dit alles heeft zich namelijk opgelost als bijkomstig probleem. Beleggen is te weinig substantieel. Wat ben je nu precies als belegger? Dat probleem is weg gevallen, omdat ik naast het een (consultancy) en het ander (beleggen) ook altijd ben blijven schrijven. Ik wil me geen non-fictie-schrijver noemen, want dat label is niet meer relevant of belangrijk. Wat belangrijk is, is dat het schrijven me rust gegeven heeft. En nog wel een aantal andere zaken.
Die rust had ik niet toen ik mijn tweede productieve leven begon. Rust en zelfvertrouwen. Dat heb ik nu wel.
En, investeringsadvies kan je weer breed opvatten. Het gaat aan de ene kant om de rol van de persoon (of bedrijf) en aan de andere kant om de investering. Dit is zo'n breed gebied dat ik me er thuis in voel. Want de opgedane bedrijfservaring kan ik er een plaats geven, maar er zit ook een hoeveelheid economie en finance in waar ik nog kan leren. Dus het is een combinatie van kennis die ik al heb en verdieping die ik nog kan aanbrengen. Een solide basis aan de ene kant, maar luchtig genoeg om deze nog vorm te geven en verder uit te bouwen.
Mijn "fouten" in mijn vorige traject wil ik hierbij oplossen. Schaalbaarheid. Een nieuwe stap naar verder ondernemerschap moet dit element hebben. Dat lijkt me tevens een onderscheidend kenmerk. Veel vooral particuliere of niet professionele beleggers zien hun activiteit niet als schaalbaar concept. Terwijl het dat wel zou moeten zijn. Dat is niet wat de amateur van de professional onderscheid, maar juist van de eerste twee ten opzichte van de ondernemende belegger.
PS. Dit stuk komt een aantal weken minimaal later. En twijfel over ondernemerschap zie ik in het licht van de keuze tussen schrijver waar de nadruk op inzicht en waarheid ligt en ondernemerschap, waar die (filosofische) waarheid er nauwelijks toe doet. Bij ondernemerschap gaat het hoogstens om praktische filosofie: of iets werkt... Wanneer ik al die echte en grote ondernemers zie (in de VS op dit moment en op het wereldtoneel een leidende rol spelen) dan denk ik, nee, ik ben geen echte ondernemer. Daarvoor is me de waarheid te lief.
Reacties