Zwart-wit-denken. Wederom
Veel synoniemen zijn er niet, kort door de bocht, is er een. Of ongenuanceerd denken, een ander. In deze tijd denk ik vooral aan extremen.
Is er een relatie met short-cuts? Dat vraag ik me af, na het lezen van een boek van een wiskundige over patronen. Maar ik denk dat dit een zijspoor is.
Is er een relatie tussen zwart-wit-denken aan mentale gezondheid? Zijn er gradaties in het zwart-wit-denken?
Dichotomies of poliserend denken is niet een echt ingeburgerd begrip in Nederland.
Maar goed. Inhoudelijk. Alles-of-niets, zwart-wit, polarisering, ... de wereld is er "vol" van. Maar kan het kwaad? Is het een symptoom van een onderliggende kwaal?
Is het onschuldig? Is het iets van deze tijd, is het iets dat bij een crisis hoort, dat je of zwart of wit ziet, maar geen kleur anders dan deze extreme grijstinten?
Het is in ieder geval psychologie, maar is het ook te vinden binnen de sociologie of antropologie? Kan een volk meer of minder polariserend denken?
Reacties