Ik word er gek van

Ik lees op dit moment een boek van een psychiater, in de traditie van Henry Marsh. En hij schrijft o.a. over paranoia. En dat is heel leerzaam, want het gaat erom hoe gezonde en zieke mensen op een verschillende manier de toekomst voorspellen kunnen. Ik stond ook verbaasd: de toekomst voorspellen? Maar daarover later meer. Als ook over Paranoia want daar zie je veel voorbeelden van bij "niet zieke" mensen.

Op dit moment, denk ik overigens niet aan de toekomst, maar of ik zelf niet gek geworden ben. Die gedachte komt ineens in me op. Dat al dit vreemde gebeuren in de wereld, me aanvreet. Misschien zou ik eens moeten opschrijven wat dat dan precies is. En wat het met me doet.

Het tast mijn integriteit aan, merk ik. Wanneer je opeens uit je rol schiet, en qua stijl verandert, dan is er iets aan de hand. Een stijlbreuk. Zo herken ik aan andere events of mensen dat ze veranderen. En dan nu ben ik zelf aan de beurt.

Allereerst verbaast het me dat ik zo geraakt wordt van de gebeurtenissen op het wereldtoneel. Maar hoe ligt die relatie?  

In Nederland kiezen ze tegen een uitbreiding van defensie. Vooral de PVV. So what, zou ik dan moeten denken. Al is dit niet iets wat me echt stoort. Dat past wel een beetje bij de Nederlandse cultuur in dit soort tijden, teruggetrokken, in zichzelf gekeerd, en ver van de wereldse realiteit.

Maar wat is die realiteit? Dat er oorlog komt? Dat verwacht ik trouwens ook niet. Ik denk wel dat er een paar gekken aan de macht zijn gekomen, Maar in het geval van Poetin is dat al twintig jaar zo. Amerika schijnt wel een andere richting uit te gaan, een nieuwe weg te kiezen, maar ook dan: so what?

Kansen voor dat oud-bejaarde Europa wat iedereen toch al afgeschreven had.

Maar wat me vooral aan mijn eigen gedrag stoort is dat ik geen raad weet met mijn houding. Er zijn leiders aan de macht die zaken afbreken op de spits drijven, en dat raakt me persoonlijk, terwijl ik gewoon moet blijven nadenken wat ik ervan vind, en wat ik ervan verwacht.

Er zit een president die denkt dat hij de zaken naar zijn hand kan zetten, zoals een ondernemer (of ingenieur) dat kan en denkt te kunnen. Maar de wereld is te complex om een figuur die invloed te bieden. De toekomst blijft onzeker, en misschien nu nog meer. Is er trouwens een maatstaf voor onzekerheid?

"So what" is ook typisch Nederland, dat van tolerantie (waar iets heel anders achter schuil gaat, zoals misschien onverschilligheid). Maar er heerst ook een soort kilte in Nederland, hoorde ik iemand op de radio zeggen ().

Leiderschap herken je aan de effecten van de volgers. Wanneer je een groot leider ziet optreden dan is dat te vergelijken met de performance van een acteur. En na afloop ben je vol energie, gemotiveerd om "ook zo iets te doen." Maar bij een slechte leider, meer een harde manager of dealmaker, denk je precies het tegengestelde. In plaats van dat je gemotiveerd voelt, voel je de boosheid uit je poriën stromen zonder te beseffen waar die emotie vandaan komt.

En dus merk ik dat ik me laat beïnvloeden door een zwakke leider, die zelf niet weet welke richting hij op wil, anders dan meer zorg voor de superrijken op deze planeet. En ga ik mee in het emotioneel kleuren van mijn dagelijkse inzichten en uitingen. 

Mimesis

Cultuur bestaat bij gratie van mimesis: we doen andere na, en wanneer je een gek tegenkomt, ga je jezelf ook zo gedragen. Hij hard optreden, jij nog harder. Hij slaan, jij slaat terug. Hij schelden, jij nog harder. 

Gelukkig ben ik me hier van bewust. Maar ik twijfel ook. Moet ik niet veel meer in actie komen? En wat is dat voor een schrijver? Ook een extreme stijl adopteren, want daarmee zal de wereld wel wakker worden. Nee dat geloof ik ook niet. Maar je kop in de boeken duiken, is misschien ook niet de oplossing. Maar zoals Sartre (zonder me met zijn grootheid te wille vergelijken) lijkt me ook niks, door Sartre hebben we nu misschien wel het probleem met Rusland.

De filosoof, of welke filosoof?

Kijk uit voor de Grote Woorden waarschuwt Simone Weil, vanuit haar legacy. Misschien zijn het de kleine acties die het er nu toe doen. Marcus Aurelius heeft het over: beheers je impulsen, doof je emotie, houd je rug recht  / en / laat de ander dwalen, maar dwaal niet mee (mijn interpretatie - Boek IX).

-- Foto:

https://www.dingenvoorvrouwen.nl/lifestyle/mijn-vriend-blijft-maar-zeggen-dat-ik-moet-afvallen-en-ik-word-er-gek-van