Lachen
Vrijdagmiddag gingen we lunchen (afgesproken om half drie) met een groep vrienden en voor het eerst in lange tijd heb ik gelachen dat de tranen over mijn wangen stroomden. Ok, misschien iets overdreven, maar wanneer je de tranen uit je ogen komen, dan is het toch wel bijzonder. Lachen doen wel altijd wel een keer.
Maar zo ongecontroleerd? 
Ik was jaren geleden op reis in Caïro en overnachtte in een hotel, waar ik helaas - het was de tijd ver voor internet - niet meer herinnerde en daar gingen we 's avonds eten en op een tafel vlak bij ons, was er iemand, en hier is niet alles meer helder uit mijn geheugen, die zat te dineren met een groep anderen, waarvan ik denk dat het ook van een bedrijf was. Een van de collega's denk ik dus, vertelde iets van een grap en de man begon zo hard te lachen, dat het de schaamte opriep van zijn collega's. Hij liet zichzelf zo gaan dat hij niet meer te houden was. Ik heb daarna nooit meer iemand gezien die zo hard heeft gelachen en zo onophoudelijk. Mijn woorden schieten hier te kort om het tafereel goed te schetsen.
Maar dat moment is me altijd bijgebleven. Lachen is gezond, maar hier was duidelijk iets anders aan de hand, er kwamen bij deze persoon zoveel emoties boven dat hij helemaal van slag kwam. Hoe het precies afliep herinner ik me niet, maar wel dat het zeer ongewoon was.
Schaamteloos. terwijl het toch gewoon lachen of humor betrof, zou je zeggen.
Zelf moest ik ook vreselijk lachen en ik was niet de enige maar ik merkte wel dat ik de enige was waar ik de tranen uit mijn oogleden moest drogen. Als ik vertel hoe het gesprek ging, dan is het onmogelijk om hetzelfde effect te bereiken. Bovendien zijn er maar weinig mensen die echt met humor kunnen schrijven, dat is weer een ander thema.
Maar lachen dus.
We lachen te weinig, dat is wetenschappelijk moeilijk te onderbouwen, maar ik durf de stelling wel aan. Individueel, op groepsniveau, per huishouden, per stad en per land, ik denk dat er vele gradaties zijn, maar dat de mate van humor een indicator is van de gezondheid van een cultuur.
Dat je niet zo maar kan zeggen, je moet meer lachen - moeten - dat dit niet zal werken. Maar wat dan wel?
Kinderen kunnen het beste lachen, waarschijnlijk omdat ze nog niet geleerd hebben om in de maat van de maatschappij te lopen. Daarna bij het volwassen worden wordt het steeds moeilijker, nemen de verantwoordelijkheden toe en de tijd om te relativeren af. Zoiets misschien?
--
-- foto: https://reshareit.com/lol/
Reacties