Hoe pleegt een Argentijn zelfmoord?
"Het probleem van Argentijnen is dat we een enorm minderwaardigheidscomplex hebben" (niet het ego). Is overmatig zelfrespect de andere kant van een minderwaardigheidscomplex?
Het slijm (flegma)* van de Engelsen, de stiptheid van de Zwitsers, de vreugde van de Brazilianen en het ego van de Argentijnen.
Het ego is zo'n geaccepteerd kenmerk van de persoonlijkheid van Argentijnen dat zelfs paus Franciscus grapt met het stereotype:
- "Omdat ik een Argentijn ben, verwachtten ze dat ik mezelf Jezus de Tweede zou noemen", zei hij gekscherend tegen de Ecuadoraanse president Rafael Correa tijdens een privébezoek dat niet langer privé was toen de president de anekdote op het sociale netwerk Twitter vertelde.
De paus en het "ego door de wolken" van Argentijnen / En vanwege deze roem, die onbetwistbaar lijkt, is het opvallend dat de Argentijnse minister van Buitenlandse Zaken, Susana Malcorra, verraste met een totaal tegenovergestelde theorie.
Susana Malcorra, Argentijnse minister van Buitenlandse Zaken: "Het probleem voor Argentijnen is dat we een enorm minderwaardigheidscomplex hebben... en hierin kun je me citeren dat ik het onderteken", zei het hoofd diplomatie, verwijzend naar het gebrek aan waardering dat volgens haar de ontwikkeling van het land in de weg staat. potentieel.
De flagrante tegenstrijdigheid met de meest "universeel erkende" karaktertrek van Argentijnen bracht ons ertoe om te onderzoeken of een buitensporig gevoel van eigenwaarde en een minderwaardigheidscomplex misschien niet de twee kanten van dezelfde medaille waren.
De meest indringende existentiële reflecties worden gecombineerd met in de ogen van de kenners hilarische beschrijvingen.Waarom maken Latijns-Amerikanen zoveel grappen over Argentijnen?
"Het ego maakt deel uit van de nationale pathologie", vertelde socioloog en politicoloog Graciela Römer aan BBC Mundo.
... "Argentijnen voelen zich op de een of andere manier het uitverkoren volk: ze zeggen dat God Argentijns is, dat ze de graanschuur van de wereld zijn en dat ze gedoemd zijn tot succes", zegt hij.
"Ze denken dat ze de hand reiken en omdat ze het uitverkoren volk zijn, kunnen ze Maradona's doelpunt scoren en zeggen dat God het heeft gedaan", zegt hij ironisch, verwijzend naar het controversiële doelpunt van Diego Maradona tegen het Engelse team in een wedstrijd voor het WK voetbal van 1986 in Mexico.
Een van Maradona's doelpunten tegen Engeland op het WK 1986 in Mexico werd gemaakt door "de hand van God".
Het idee van het enorm ontwikkelde ego vindt overtuigend bewijs in lunfardo-woordenboeken, wat sommigen "de taal van de tango" noemen en die het populaire jargon of dialect van Buenos Aires vormt, geboren uit de inventiviteit van de eerste immigrantengolven.
Als er een woord is dat de "porteño" of inwoner van Buenos Aires beschrijft, dan is het de term "compadrito". Compadrito betekent "dapper" maar ook "opschepper" of "mandaparte" (go fuck yourself!). En hij is zoiets als de archetypische figuur van de tango.
In de lijst met woorden "lunfardas" gerelateerd aan het ego, kan "engrupido" worden toegevoegd, wat ijdel of "uitvergroot" betekent om degene aan te duiden die pronkt. [Soberbio is een betere vertaling: trots op het arrogante af].
Voor de historicus Felipe Pigna is dit 'immigrantenverleden' van de Argentijn doorslaggevend voor de overschatting van het 'ik' dat ego wordt genoemd.
"Het mandaat van de immigrant is het mandaat van succes; hij komt uit een ander land om het goed te doen, en de goedkeuring dat het goed met hem gaat, komt van buitenaf, niet van binnenuit. We hebben last van die permanente verwijzing naar buitenaf", analyseert hij voor de consultatie van BBC World.
"Het is een constante die altijd opduikt als je bijvoorbeeld naar het buitenland reist: je komt terug en ze vragen je 'wat zeggen ze daar over ons?'".
Een ander soortgelijk geval zou het resultaat zijn van een eenvoudige steekproef van interviews met artiesten die Argentinië bezoeken of die een film in première laten gaan en verslag uitbrengen aan lokale media.
Opgemerkt zou worden dat de vragen die nooit ontbreken van de stijl zijn "wat vind je van het Argentijnse publiek?" of "Wil je Argentinië leren kennen?".
En in sommige gevallen zijn ze de eerste vraag in het rapport.
"Er moet een kern van waarheid in zitten van het ego, want ook onder ons Argentijnen is het een gemeenschappelijke plaats", meent de filosoof Tomás Abraham voor BBC Mundo.
"We hebben een enorme neiging om vergelijkend te zijn, de hele tijd dat we onszelf meten met de ander. Er is ongetwijfeld een paranoïde ego, een achtervolgend ego dat de hele tijd moet laten zien wat het is en dat vraagt alle tijd als ze het herkennen".
"Seks hebben om het te vertellen"
Pigna gaat zelfs nog verder en is van mening dat Argentinië "een land is waar leven voor de schijn fundamenteel is en wordt geassocieerd met een zeer giftige component in de Argentijnse samenleving, namelijk afgunst."
"Het gevoel van afgunst zit diep geworteld, de zorg meer om wat de ander doet dan om wat ik doe of dingen doe om te tellen: van seks hebben, of reizen puur om het te vertellen."
En het is op dit punt dat beide geraadpleegde studiegebieden samenvallen met de Argentijnse kanselier en met psychoanalyse.
"De Argentijn schommelt tussen zichzelf de beste vinden en zich het slechtste voelen. En hij compenseert dit op narcistische wijze door te zoeken naar plaatsen om de beste ter wereld te zijn", stelt de psychoanalyticus Diego Sehinkman.
--- Wat zit er achter egocentrisme? Autoritarisme? ---
Voor minister van Buitenlandse Zaken Malcorra komt het overwinnen van de "gordiaanse knoop" van het gebrek aan ontwikkeling in het potentieel van Argentinië voort uit het niet waarderen van de "oneindige rijkdom die we bezitten".
De functionaris bevestigt dat "de wereld grote conflicten heeft door gebrek aan water, voedsel en ruimte" en dat precies Argentinië "alles heeft wat de wereld nodig heeft". Maar daarvoor moet hij zijn minderwaardigheidscomplex overwinnen.
Voor Graciela Römer is de donkerste kant van het ego dat "achter een egocentrische persoonlijkheid een diep autoritarisme schuilgaat omdat het egocentrisme niet kan decentraliseren en daarom niet kan concurreren met de ander, maar het eerder moet vernietigen om hun zelfrespect te behouden".
Terwijl het nationale kwaad op de bank ligt, onderschrijven de experts het idee van het minderwaardigheidscomplex als keerzijde van de ego-munt en betreuren ze de verspilling van energie die in dat irrelevante gevoel wordt gestoken.
In die zin stelt de filosoof Tomás Abraham de uitdaging voor om 'het ego aan te passen aan de meest positieve kant van ambities en prestaties, want het ego heeft tenslotte iets vitaals, hoewel het in overmaat zelfdestructief kan worden'.
Voor het extreme geval van zelfvernietiging, en hoewel het zwarte humor lijkt, komt er een andere grap om de hoek kijken die paus Franciscus, die ook van Argentijnse afkomst is, graag vertelt.
"Weet je hoe een Argentijn zelfmoord pleegt? Hij klimt boven zijn ego uit en van daaruit gooit hij zichzelf naar beneden", zei hij tegen de verslaggever." (bron, Cristina Perez. 26 april 2016: https://www.bbc.com/mundo/noticias/2016/04/160420_cultura_argentina_ego_complejo_inferioridad_ms)
Reacties