Bouwen aan een herinnering

 Is een herinnering ooit af? OF is het een onvoltooid gebouw, waar je aspecten aan blijft veranderen totdat het goed is?

Ik bedoel concreet de herinnering aan mijn moeder. Die is nu meer dan zeven maanden geleden overleden en de herinnering aan haar verandert.

Het lijkt op een gebouw dat groeit. 

Specifiek weet ik hoe het komt dat die herinnering verandert. Dat heeft te maken met vergelijken. Je ziet andere mensen van die leeftijd, mensen die verder van je af staan, sommige komen iets dichterbij,  en onbewust ben ik aan het vergelijken. 

Het beeld van mijn moeder komt dan beter uit de verf, merk ik. Ze zeggen over de doden niets dan goed, als ik hier naar zoek kom ik verschillende referenties tegen: op wikipedia:

De mortuis nil nisi bonum, 

[Toegeschreven aan Chilon van Sparta, een van de zeven wijzen van Griekenland, werd de aforistische aanbeveling om niet kwaad te spreken over de doden voor het eerst opgetekend in het Klassiek Grieks, als: τὸν τεθνηκóτα μὴ κακολογεῖν ("Van de doden spreek geen kwaad." ), in hoofdstuk 70 van Boek 1 van de levens en meningen van vooraanstaande filosofen, door Diogenes Laërtius, in de 4e eeuw na Christus. De Latijnse versie van de Griekse mortuariumzin dateert uit de vertaling van het boek van Diogenes Laërtius, door de humanistische monnik Ambrogio Traversari in 1443. https://en.wikipedia.org/wiki/De_mortuis_nil_nisi_bonum]

Maar op het ND lees ik (een deel):

"Over mensen zijn niet alleen goede dingen te melden. Dat geldt voor iedereen, inclusief onszelf. En we hebben het daar moeilijk mee. We struikelen er steeds weer over. We vertellen ook slechte dingen over anderen. En als we het niet leuk vinden dat anderen ook slechte dingen vertellen over een overledene waarover we niets slechts willen horen, gebruiken we graag een uit het Latijn afkomstig gezegde: ‘De mortuis nil nisi bene.’ / In het Duits (en het Nederlands, red.) wordt deze zin vaak vertaald als: ‘Over de doden niets dan goeds.’ Maar dat is precies wat het niet betekent. Als men deze vaak gehoorde versie terug zou vertalen naar het Latijn, zou er namelijk staan: ‘De mortuis nullum nisi bonum.’" (*)

Als je de scherpe kantjes eraf snijdt, wordt het beeld automatisch beter.

Ik denk vaak aan mijn moeder en in toenemende mate positief, ook waar ik "daar" vroeger minder positief over was. het beeld groeit als een landhuis met een goed onderhouden grasveld en bosrijke omheining.

... (het proberen uitbeelden van deze gedachte werkt niet, merk ik tergelijkertijd, ondanks dat het hier niet om fictie draait)...

--
Antiek-thuis

* - https://www.nd.nl/opinie/opinie/1157817/over-de-doden-niets-dan-goeds-de-eigenlijke-uitdrukking-zegt-te