Het verloren continent - de reis
Wanneer je De Moines opzoekt, het vertrekpunt, dan blijkt dit al een grote stad te zijn, tweehonderdduizend inwoners en de hoofdstad van Iowa..
...
Oost (deel II)
H25.
H26. in Nevada komt hij bij Sun Vally, naburig aan Ketchum waar Hemmingway het laatste jaar van zijn leven spendeerde voordat hij ... zo vertelt Bryson zelfmoord pleegde...in het gebied wonen mensen als Barbara Streisand en Clint Eastwood. bij de grens met Wyoming komt hij een klein dorp arco tegen, het eerste dorp dat nucleaire energie voorziening kreeg ter wereld. Tevens ook de grootste "nucleaire dump" in het land. dar vertelt hij wat actualiteiten zoals dat plutonium ' het gevaarlijkste stof ' uit de opslag lekte ein in het grondwater terecht was gekomen. Jackson Hole is mij wel bekend, maar is dan nog niet een politiek toneel . Het is een Spaans gebied waar vele processies te zien zijn. Verderop is het Grand Teton National Park. Yellowstone is het oudste park ter wereld gecreëerd in 1872 en is zo groot als de staat Connecticut. Hij Rijdt naar het geyser basin en boekt later op de dag een kamer in het Del Mar hotel in Livingston.
H27. Terug in Wyoming komt hij bij Cody een klein dorp dat zijn naam dankt aan Buffalo Bill Cody een native Iowaiaan. Dan komt hij bij Crow Indian reservation en later op bij Devils Tower bekend van Steven Spielberg uit Close encounters of the third kind. Hier vertelt hij dat Amerikanen massaal zondag ochtend buiten ontbijten, als populair passtime. Hij bezoekt Deadwood, bekend van Calamity Jane en de Saloons uit het Wilde Westen. Vervolgens komt hij bij Mount Rushmore in Keystone, dat hem tegenvalt qua omvang. Hier moet hij denken aan Gary Grant die over Thomas Jefferson´s neus klimt in North by Northwest.
H28. Reist door Zuid Dakota, "God wat een vlakke en lege staat." Noord en Zuid Dakota, Montana en Wyoming nemen tezamen bijna vier honderd duizend vierkant mijl op, even groot als Frankrijk, Duitsland, Zwitserland en De Lage Landen [hij noemt Nederland nog een aantal keer]. Hij passeert de Sioux Falls en rijd vanuit ZD richting Minnesota. Bijna terug thuis herinnert hij zijn vader die hem altijd naar een ball game meeneemt. Dan komt hij terug bij De Moines tegen een avondzon inkijkend...
Hij begint zijn reis door door het middenwesten naar het huis van zijn grootouders te reizen. Vervolgens rijdt hij langs Highway 218 naar Keokuk. Hij stopt uiteindelijk in Illinois, op een plaats die hij Dullard noemt, waar hij een kamer huurt in een motel. Hij trekt verder, door Missouri, Tennessee, North Carolina en Kentucky voordat hij naar het noorden gaat.
Bryson arriveert in Philadelphia, waar hij twee van zijn vrienden uit Des Moines ziet: Hal en Lucia. Hij rijdt langs Fairmount Park, dat hij 'perfectie' noemt. Vervolgens reist hij naar Gettysburg om de slagvelden te bezoeken die hij als kind zag. Vanaf hier gaat hij naar Bloomsburg om zijn broer en zijn gezin te zien. Terwijl hij daar is, bezoekt hij Lancaster County om de Nederlanders, Mennonieten en Amish te zien. Het gezin gaat naar een Nederlands restaurant in Pennsylvania, waar ze grote hoeveelheden eten.
Bryson gaat naar Hannibal om het ouderlijk huis van schrijver Mark Twain te zien. Onderweg haalt hij herinneringen op aan films en acteurs uit zijn jeugd, waarbij hij stelt dat deze acteurs burgers zouden zijn in zijn perfecte stad, die volgens hem Amalgaam zou moeten heten, wat 'toetreden' betekent. Amalgaam lijkt veel op de locaties waar Hollywood-films zich afspelen. Hij merkt het gebrek aan bewegwijzering in Amerika op terwijl hij op weg is naar Springfield, een stad die een teleurstelling blijkt te zijn. Hij gaat verder naar New Salem, de geboorteplaats van Abraham Lincoln, waar verschillende blokhutten staan die erg repetitief zijn voor de bezoekers. Hij neemt Interstate 55 South naar Carbondale, huurt een kamer en gaat naar Pizza Hut, evenals naar K-Mart, waar hij weliswaar kritisch over is, maar benieuwd is wat voor soort dingen hij kan kopen.
Bryson arriveert in Mississippi, wat hem ertoe aanzet na te denken over de aard van ras in het Zuiden en de kwestie van racisme. Na een bezoek aan de Universiteit van Mississippi merkt hij op hoe de dingen behoorlijk drastisch zijn veranderd, aangezien hij ziet dat blanken en zwarten in harmonie leven. Bryson bezoekt vervolgens Tupelo, de geboorteplaats van Elvis Presley. Van daaruit reist hij naar Columbus, waarvan hij toegeeft dat het dicht bij zijn gewenste stad, Amalgaam, ligt. Hij kan echter niet tegen het zuidelijke accent.
De volgende stop is Warm Springs, via Pine Mountain, om het Kleine Witte Huis te zien, waar Roosevelt leefde en stierf. Hij schrijft over de voorwerpen die hij ziet en de ouderen die hij tegenkomt. Van hieruit reist hij naar Savannah, waar hij erg van onder de indruk is. Hij gaat naar Beaufort, South Carolina, dat hij 'officieel onverwelkomend' noemt, voordat hij stopt in Charleston, dat hij, net als Savannah, ook charmant vindt en zijn verwachtingen overtreft.
Terwijl hij naar het westen reist, schrijft Bryson dat hij een hekel heeft aan de saaie vlakheid van Kansas en zich niet kan voorstellen waarom de kolonisten daar ooit stopten. Zijn reis wordt onderbroken door sneeuw en hij draait vanuit zijn positie in Colorado naar het zuiden om uiteindelijk in New Mexico te komen, waar hij een dag doorbrengt met zijn nichtje in Santa Fe. Een deel van Californië waar hij naar uitkeek, blijkt ongelooflijk saai te zijn. Hij herinnert zich dat hij als kind onder de indruk was van de Grand Canyon, maar wordt geconfronteerd met een bewolkte lucht die een duidelijk zicht op deze reis verbiedt. Bryson komt tijdens zijn reis in Wells, Nevada, de armoedigste stad tegen, die in schril contrast staat met de felle lichten van Las Vegas.
Wanneer hij Des Moines nadert, realiseert hij zich dat zijn reis binnenkort ten einde loopt. Na meer dan 21.000 mijl te hebben gereisd, komt hij Des Moines binnen - de stad die hij als kind beloofd had te verlaten - en realiseert zich dat hij denkt dat hij daar echt gelukkig zou kunnen zijn. (bron: https://www.supersummary.com/the-lost-continent/summary/)
---
Naast de Route (die je zou kunnen samenvatten en zelf kunnen herbeleven, of aan een AI-agent kunnen vragen of ze deze plaatsen van het verloren continent op een geografische kaart kunnen aanstippen) zijn er de vele ontmoetingen en culturele monumenten of opmerkzaamheden. Die iets zeggen over de cultuur (van die tijd). Zoals:
- Billboards
- Hugh Heffner en Playboy
- Elvis, The King
- FDR en Lucy Mercer
- ...
--
-- 17 juni 2025. Vind ik een andere samenvatting van de reis.
Hoofdstuk 1
Bill Bryson introduceert zijn lezers in zijn geboortestad Des Moines. Hij bespreekt het soort mensen dat je zou verwachten te ontmoeten, plus het gebrek aan interessante dingen die er te doen zijn.
Hij bespreekt de reizen die hij en zijn familie maakten naar plaatsen zoals Gettysburg. Hij begint een reisroute uit te stippelen om hem door Amerika te leiden.
Noten
Bryson maakt in dit hoofdstuk verschillende vergelijkingen om de mensen in Des Moines te beschrijven.
Wanneer hij het heeft over de tienermeisjes in Iowa, zegt hij: '...en van nature fris ruikend als een fruitmand.' Hij beschrijft de geur van deze tieners en vergelijkt hun geur met fruit, alsof ze verrukkelijk zijn. Wanneer hij het heeft over de oudere vrouwen in Iowa, zegt hij: '...die eruitzien als olifanten in kinderkleren.' Hij vergelijkt deze vrouwen met olifanten vanwege hun grote formaat en beschrijft hoe bijzonder het is om de kleren die ze dragen te zien.
Hoofdstuk 2
Bill Bryson begint met een verhaal over de reis naar het huis van zijn grootouders en de plaatsen die hij passeert – door Prairie City, Pella, enz. – totdat hij uiteindelijk Winfield bereikt. Vervolgens vertelt hij over het Middenwesten en hoe belangrijk de routebeschrijving voor hen is, maar hoe ze het mis kunnen hebben. Hij vraagt zich af hoe ze altijd zouden weten waar het noorden is.
Hij begint te praten over zijn grootmoeder en hoe zij roddelt over de lokale bevolking.
Hij keert terug naar het huis van zijn grootouders en ontdekt dat alles tot zijn teleurstelling is veranderd.
Hoofdstuk 3
Bryson rijdt over Highway 218 naar Keokuk. Hij vertelt over de verschillende routes die je onderweg zou verwachten. In Illinois stopt hij bij een plek die hij Dullard noemt om een kamer te huren in een motel. De receptioniste heeft een vlinderbril en een bijenkorfkapsel, net als andere vrouwen.
Hij gaat naar een café genaamd Chuck's, wat volgens hem toepasselijk is, want het eten is er afschuwelijk. Hij praat met een paar vrouwen daar, van wie er één ook een vlinderbril en een bijenkorfkapsel draagt.
Hij keert terug naar zijn motel en kijkt televisie, waardoor hij deze plek in een vertrouwd licht ziet, aangezien Dr. Joyce Brothers in de show zit die hij bekijkt.
Notities
Het geografische dialect wordt getoond in hoofdstuk 3 op pagina 46 wanneer de receptioniste 'Help yew' zegt, wat haar regionale afkomst aangeeft. Ook zegt ze 'tayax' in plaats van 'tax', wat verwacht wordt van mensen uit Illinois en de lezer helpt te begrijpen waar ze vandaan komt en welk accent ze heeft.
Hoofdstuk 4
Bryson gaat naar Hannibal om Mark Twains ouderlijk huis te bezoeken. Hij praat over films en acteurs uit zijn jeugd en zegt dat deze acteurs in zijn perfecte stad zouden zijn: Amalgam (om zich bij aan te sluiten). Amalgam zou veel lijken op de locaties waar Hollywoodfilms zich afspelen.
Hij bespreekt het gebrek aan borden in Amerika tijdens zijn reis naar Springfield, wat een teleurstelling blijkt te zijn. Hij gaat naar New Salem, de geboorteplaats van Abraham Lincoln, met verschillende blokhutten, wat erg eentonig is voor de bezoekers.
Hij neemt Interstate 55 naar Carbondale, huurt een kamer en gaat naar Pizza Hut. Daar bekritiseert hij de K-mart, maar gaat naar de K-mart om te kijken wat voor soort dingen hij er kan kopen.
Notities
Bryson bouwt zijn grappen in dit hoofdstuk effectief op.
Op pagina 55, terwijl Bryson in Mark Twains ouderlijk huis is, ontmoet hij een man die ook te gast is. Ze voeren een beleefd gesprek, maar dan zeggen ze:
'Zou je zeggen dat het huis precies is zoals Twain het in zijn boeken beschreef?'
'Ik weet het niet, ik heb nog nooit een van zijn boeken gelezen.'
Het beleefde gesprek bouwt op naar de grap, dat de man nog nooit een boek van Twain heeft gelezen, maar toch in zijn ouderlijk huis is.
Hoofdstuk 5
Bryson schrijft over billboards en verschillende borden die hij zag tijdens zijn reizen, als kind, bijvoorbeeld Spookgrot (persoonlijke anekdote).
Ook bespreekt hij het idiolect van Kentucky en hoe bepaalde plaatsen worden uitgesproken, bijvoorbeeld Cairo als Cay-ro. Hij komt aan in Tennessee en zegt dat het in de Bijbelgordel ligt. Hij weet dit dankzij de borden die hij ziet. Borden en billboards vormen de belangrijkste focus van het hoofdstuk.
Notities
Er staat een goede beschrijving op pagina 73.
'Het was echt een aantrekkelijk landschap, beter dan alles wat ik kende wat Illinois bezat, met glooiende heuvels van wijnflessengroen, welvarend ogende boerderijen en diepe eiken- en beukenbossen...' Dit is een effectieve beschrijving van Highway 127 naar het zuiden.
Hoofdstuk 6
Bill Bryson is in Mississippi en schrijft over de gemene aard van zuiderlingen - racisten, enz.
Hij onderzoekt hoe racisme is veranderd door zijn studie aan de universiteit van Mississippi en ziet blanken en zwarten in harmonie samenleven. Ook de verandering in Playboy en de 'geheime' voorraad ongeschikte tijdschriften die mannen in de jaren 50 hadden, worden besproken.
Notities
Het idiolect van zuiderlingen wordt getoond op pagina 83, waar een agent van de staat 'yew' zegt in plaats van 'you'. Hij zegt 'lack' voor 'like'.
Ook op pagina 85 wordt het idiolect van de vrouw bij het VVV-kantoor getoond. De receptioniste zegt 'skwaya' in plaats van 'square'. 'Rat' wordt ook gebruikt in plaats van 'right'. Dit laat zien welke woorden door hun accent worden beïnvloed.
Hoofdstuk 7
Bill Bryson bezoekt Elvis Presley's geboorteplaats in Tupelo. Van daaruit reist hij naar Columbus, dat ligt dicht bij zijn gewenste stad, Amalgam. Het zuidelijke accent is echter te veel om te verdragen.
Hij reist naar Tuscaloosa om te tanken en ontmoet een man met dezelfde afkeer van het zuidelijke accent. Hij rijdt naar Tuskegee en schrijft over het toegenomen aantal Afro-Amerikanen en het gebrek aan passend onderwijs aan de universiteit.
Hoofdstuk 8
Bryson reist via Pine Mountain naar Warm Springs om het Little White House te bezoeken, waar Roosevelt woonde en stierf. Hij schrijft over de objecten die hij ziet en de ouderen die hij tegenkomt.
Vanaf hier reist hij naar Savannah, waar hij zeer onder de indruk is, net als in Charleston. Dit was zijn volgende bestemming na Beaufort, South Carolina, dat hij 'officieel ongastvrij' noemt.
Notities
Er is een terugkerende grap over schilderachtige routes in het boek. Bryson passeert, naar verluidt, schilderachtige routes die hij zelf niet zo schilderachtig vindt. Op pagina 107 zegt hij: 'Het was niet bepaald onschilderachtig, het was gewoon niet schilderachtig. Ik begon te vermoeden dat de aanduidingen van de schilderachtige routes op mijn kaarten enigszins willekeurig waren toegepast.'
Hoofdstuk 9
Hoofdstuk 9 begint met de reis van South Carolina naar North Carolina. Hij bezoekt Biltmore, gebouwd door George Vanderbilt. Hij reist echter naar Bryson City ('een bescheiden verwennerij') omdat Biltmore te duur is.
Hij verblijft in Bennett's Court Motel, wat volgens hem 'duidelijk het motel in Amalgam zou zijn'. Van hieruit reist hij naar het Great Smoky Mountains National Park.
Hij belandt in Gatlinburg om Ripley's Believe It Or Not Museum te bezoeken.
Notities
Het Believe It Or Not Museum van Ripley is een internationaal museum. Er is nu een museum in Piccadilly Circus. Dit is een foto van het museum in Gatlinburg.
Hoofdstuk 10
Bryson reist naar de heuvels van Appalachia op zoek naar de Engelse kolonisten van Roanoke Island, die mogelijk de Melungeons zijn (ze zijn uniek omdat ze blond haar en een donkere huid hebben). Hij heeft geen succes.
Notities
Melungeons staan bekend als 'triraciale geïsoleerde' groepen. Ze zouden afstammelingen kunnen zijn van de groep van 115 Engelse kolonisten uit 1587.
Op pagina 136 wordt een korte zin gebruikt:
'Het was laat in de middag, bijna schemering toen ik Sneedville bereikte.' Dit wordt gebruikt om zijn afkeer van de plek en ook de plaatsnaam aan te geven.
Hoofdstuk 11
Bryson is op zoek naar het Booker T. Washington National Monument - denkend dat de makkelijkste weg via Critz is, waar hij rondjes loopt om er te komen.
Hij verandert van gedachten over het monument en reist in plaats daarvan naar Williamsburg. Hij bewondert het behoud van Williamsburg. Vervolgens reist hij naar Mount Vernon, de geboorteplaats van George Washington, die hij een 'geweldige kerel' en een 'held' noemt.
Notities
Op pagina 148 wordt een eerdere grap aangehaald.
'Jeetje Bobbi, wat is dit een prachtige plek.'
Dit is een uittreksel van de grap op pagina 1, waar Bryson kritiek levert op de stereotiepe levensstijl van de inwoners van Des Moines - trouwen met een vrouw die Bobbi heet, enz.
Hoofdstuk 12
Bryson is in Washington - hij schrijft over zijn tijd daar als kind. Hij schrijft over de indrukwekkende bezienswaardigheden - zoals het Witte Huis, dat 'kleiner is dan je zou verwachten'. In Washington ziet hij de premier van Japan, Yasuhiro Nakasone, die naar hem zwaait. Vervolgens reist hij naar Philadelphia.
Aantekeningen
Persoonlijke anekdotes uit Bryons jeugd worden herhaaldelijk in het boek en in hoofdstuk 12 gebruikt.
Vanaf pagina 152-154 schrijft hij over een man die werd neergeschoten en bespreekt hij ook de indeling van rassen in restaurants – racistische opvattingen. Blanken kregen de beste plaatsen, maar de traditie is veranderd en iedereen mag zitten waar hij wil.
Hoofdstuk 13
Bryson is in Philadelphia, waar hij twee van zijn vrienden uit Des Moines-Hal en Lucia ontmoet. Hij rijdt naar hun huis, omdat ze hem een slaapplaats hebben aangeboden. Hij rijdt langs Fairmount Park, dat hij 'perfectie' noemt.
Vervolgens reist hij naar Gettysburg om de slagvelden te bezoeken die hij als kind zag. Van hieruit gaat hij naar Bloomsburg om zijn broer en zijn familie te bezoeken. Daar bezoekt hij Lancaster County om de Nederlanders, Mennonieten en Amish te zien. Het gezin gaat naar een Pennsylvania Dutch-restaurant, waar ze grote hoeveelheden eten.
Aantekeningen
Amish leven in omstandigheden die 200 jaar geleden nog acceptabel waren. Ze isoleren zich van de moderne wereld en leven in kleine gemeenschappen. Ze houden ervan een simplistische levensstijl te leiden, waarbij ze de hulpbronnen van de aarde niet uitbuiten.
Hoofdstuk 14
Bryson reist per bus naar New York, wat een interessante ervaring blijkt te zijn vanwege de mensen die hij ontmoet - een uitgemergelde, kettingrokende vrouw die veel boeren laat, bijvoorbeeld.
Hij huurt een kamer in een hotel op Times Square, dat zo klein is dat hij 'alle vier de muren tegelijk kan aanraken'.
Hij verkent Times Square en is verbaasd over de hoeveelheid zwervers die hij ziet. Hij schrijft ook over de stripclubs daar en haalt herinneringen op aan de laatste keer dat hij met zijn vriend Stan in New York was.
Notities
Door het hele boek heen haalt Bryson op verschillende plekken herinneringen op aan zijn jeugd.
Op pagina 187 staat: 's Avonds, als mijn broer en zijn vrouw uitgingen, zouden Stan en ik Ga met een verrekijker zitten en bekijk de ramen van de aangrenzende gebouwen.' Hij herinnert zich de tijd dat hij en Stan met zijn broer in New York waren.
Hoofdstuk 15
Bryson schrijft over Columbusdag en hoe die onverdiend is, aangezien hij gelooft dat de Vikingen Amerika hebben ontdekt. Hij wil naar New England reizen, wat hij via de volgende route doet (ook aangegeven op de kaart): Connecticut ('aangenaam'), Rhode Island ('microscopisch'), Newport ('sjofel'), Cape Cod ('pittoresk'), totdat hij uiteindelijk New England bereikt.
Hoofdstuk 16
Bryson is in New Hampshire, waar de kenmerken (kerken enz.) volgens hem niet bij elkaar passen en de lelijkheid verzachten. Hij neemt Route 1 om Maine te bereiken en passeert de White Mountains nadat hij Route 1 heeft verlaten. Dit brengt hem naar Littleton, waar hij overnacht in het Littleton Motel met de 'schoonste kamers van de stad'.
Hij gaat eten in restaurant Topic of Town, waar een overbeleefde, enthousiaste serveerster werkt.
Hij verkent de stad, zoals de kerk ter nagedachtenis aan soldaten en degenen die op jonge leeftijd zijn omgekomen.
Notities
Er vindt een herhaling plaats tussen Bryson en de serveerster: 'Dank u wel', zegt hij, 'Graag gedaan', zegt zij.
Dit staat op pagina 211 en wordt gebruikt om de beleefde uitwisseling te benadrukken en hoe Bryson zich goed moet blijven gedragen, aangezien hij al een aantal keer 'dank u wel' heeft gezegd.
Hoofdstuk 17
Bryson is in Cooperstown, waar hij de Baseball Hall of Fame bezoekt, die hij beschouwt als 'dichtbij een religieuze ervaring'.
Hij stopt bij een motel in Elmira, waar hij dineert in een restaurant dat aan een bowlingbaan is verbonden. Dit druist echter in tegen zijn regels voor openbare diners.
Hij reist naar Cleveland, waar hij, door zijn ontdekking van het gebrek aan onsuccesvolle uitzendingen in Amerika, begint terug te denken aan zijn tijd bij KCBC Radio.
Notities
Op pagina 230 wordt de grap over identiek klinkende namen opnieuw genoemd.
Met betrekking tot de brandstichting, die op de radio werd gemeld, zijn de namen van de kinderen die in brand zijn gevlogen 'Ronnie, Lonnie, Connie...'. Dit is een terugkerende grap en wordt gezien als stereotiep voor zuiderlingen die als 'white trash' worden gezien.
Hoofdstuk 18
Bryson brengt de nacht door in Dearborn, zodat hij niet in Detroit hoeft te overnachten, en wel om twee redenen. 1) Het aantal moorden en 2) Hij wil het Henry Ford Museum bezoeken. Eenmaal daar noemt hij het 'adembenemend'.
Van daaruit rijdt hij naar Michigan om met de veerboot naar Mackinac Island te reizen. Daar noemt hij het 'behoorlijk ongelooflijk'. Hij keert terug naar het vasteland om zijn weg naar Wisconsin te vervolgen. Onderweg stopt hij om een Cornish Pasty te kopen. De verkoper is enthousiast om een echte Engelsman te zien, niet wetende dat Bryson uit Iowa komt. Bryson is teleurgesteld over het eten en noemt het 'smakeloos'.
Notities
Op pagina 233 worden statistieken gebruikt om het toenemende aantal moorden in Detroit aan te tonen, wat mogelijk suggereert dat Bryson te bang was om naar Detroit te gaan. Daarom heeft hij de statistieken opgezocht. Hij zegt: 'In 1987 waren er 637 moorden in Detroit, een percentage van 58,2% per 100.000 inwoners, oftewel acht keer het nationale gemiddelde'.
Hoofdstuk 19
Bryson begint het hoofdstuk door te schrijven over de ziekenhuizen in Amerika en deze te vergelijken met de NHS. Vanuit Wisconsin reist hij naar Iowa, waar hij stopt in Iowa City om zijn oude schoolvriend John Horner te ontmoeten in Fitzpatrick's bar. Ze praten over hoe de dingen in Iowa zijn veranderd en hoe studenten aan de Universiteit van Iowa geïnteresseerd zijn in een opleiding en geen drugs gebruiken. Bryson blijft overnachten bij zijn vriend en vertrekt de volgende ochtend naar Des Moines. Hij komt thuis en ziet zijn moeder. Hij sluit het hoofdstuk af met de woorden: 'Het was goed om thuis te zijn'.
Notities
Bryson is ontzettend blij om weer thuis te zijn in Des Moines, ook al gaf hij in hoofdstuk 1 aan dat hij er een sterke hekel aan had.
Op pagina 259 praten Harper en Bryson met elkaar. De lezers kunnen nu de repetitieve levensstijl begrijpen die Bryson op pagina 1 noemde (werken in een vuursteenfabriek, trouwen met een vrouw die Bobbi heet, enz.). We zien dit als Harper die zelfs op 35-jarige leeftijd nog steeds 'drugs rookt'.
Hoofdstuk 20
Bryson gaat naar Nebraska, maar hij stelt zijn reis even uit en reist naar Winterset, de geboorteplaats van John Wayne. Uiteindelijk begint hij aan zijn reis naar Nebraska, dat hij 'aangenaam' noemt. Van hieruit rijdt hij naar Kansas, dat hij een 'aangename plek' noemt. Hij belandt in Holcomb om de omgeving van de Clutter-moorden te onderzoeken – een zaak die Truman Copote inspireerde tot zijn boek 'In Cold Blood'. Bryson is verbaasd dat de kinderen van de plaatselijke middelbare school niets van de zaak afweten, maar een leraar legt uit hoe de bibliotheken in de omgeving het boek hebben verboden.
Notities
Er staat een treffende vergelijking op pagina 271. Bryson zegt: 'Het landschap was een zee van wit gras, zo fijn als kinderhaar'. Dit beschrijft de textuur van het gras goed.
Hoofdstuk 21
Bryson is in Colorado, waar niets dan bergen zijn. Hij vindt het een uitdaging om de bergen op te rijden, over de gammele bruggen enz. die lijken op die in films.
Van hieruit reist hij naar Victor, wat hij een 'geweldig gezicht' noemt.
Bryson rijdt vervolgens naar Cripple Creek voor de lunch en noemt het 'toeristisch'.
Hij komt via Twin Lakes in Leadville terecht. Hij noemt het 'uitzonderlijk'. Hij sluit het hoofdstuk in Timberline Motel af met 'het dromen van gelukkige dromen'.
Notities
Op pagina 283 verwijst Bryson naar films om een punt te maken over de langverwachte gammele brug die de bergen verbindt waar hij op rijdt. Hij zegt:
'Het was het soort brug waar in films altijd een lat op breekt, waardoor de heldin er tot aan haar oksels doorheen stort'. Hierdoor kan de lezer een beeld krijgen van de brug die hij moest oversteken.
Hoofdstuk 22
Bryson is op weg naar New Mexico, Santa Fe in het bijzonder, om een van de universiteiten te bezoeken en zijn nichtje te bezoeken. Hij rijdt zuidwaarts over US 285, die wordt omgeven door gebieden van 'ongelooflijke natuurlijke schoonheid'. Hij bereikt uiteindelijk Santa Fe, maar zijn nichtje is er niet. Hij noemt de plek 'saai' en gaat naar een plein, waar hij stomdronken wordt. 's Ochtends ontmoet hij zijn nichtje.
Hij neemt Interstate 40 en bereikt Gallup, waar hij het landschap 'somber' noemt. Van hieruit besluit hij naar Arizona te gaan, wat hij ook somber vindt.
Hij begint aan een nieuwe reis naar Flagstaff, maar hoort de weerman op de radio aankondigen dat er sneeuw verwacht wordt.
Notities
Bryson gebruikt goede beeldspraak op pagina 293, waar hij zegt: '...kijkend naar de sterren die de lichtblauwe woestijnhemel vullen'. Dit stelt de lezer in staat zich de hemel voor te stellen waar Bryson naar kijkt en de schoonheid ervan te begrijpen.
Hoofdstuk 23
Bryson bezoekt de Grand Canyon, die hij en de andere bezoekers niet kunnen zien vanwege het weer (sneeuw en mist). De mist trekt echter op zodra hij aan de rand is, waardoor hij alles kan zien.
Daarna rijdt hij noordwaarts vanaf Highway 89 richting Utah. Vanaf hier raadpleegt hij zijn Mobil-reisgids, waar hij ziet dat film- en tv-maatschappijen een plaatsje gebruiken dat Kanab heet (het volgende plaatsje). Hij gaat erheen en ontdekt dat films zoals Butch Cassidy en The Sundance Kid daar zijn opgenomen.
Hij bezoekt Zion National Park, dat hij 'ongelooflijk mooi' noemt met zijn 'weelderige kloof'.
Aan het einde van het hoofdstuk rijdt hij naar St. George. Hij overnacht in het Oasis Motel en dineert in Dick's Cafe. Vlakbij is een Mormoonse kerk, waarover hij schrijft: 'Mormonen houden wel van brede straten', enz.
Notities
'De omvang van de Grand Canyon is bijna onbegrijpelijk. Hij is 16 kilometer breed, 1,6 kilometer diep en 290 kilometer lang', pagina 303.
Hoofdstuk 24
Bryson is in Las Vegas. Hij neemt een kamer in een motel 'aan het goedkopere einde van de Strip'. Hij gaat op verkenning en belandt in Caesars Palace, dat indruk op hem maakt vanwege de omgeving - bewegende stoep, enz.
Hij schrijft over het romaanse decor en begint een eenarmige bandiet te spelen, waarbij hij geld wint maar het vervolgens verliest.
's Ochtends neemt hij Interstate 15 zuidwaarts naar Californië. Hij schrijft over de stijgende temperaturen in Death Valley, 'waar in 1913 de hoogste temperatuur ooit in Amerika werd gemeten, 56 graden Celsius'.
Hij gaat naar L.A., achter het stadje Mojave, waar 'de smog van de stad zich door de heuvels slingerde'. De heuvels zijn de heuvels waar je de Lone Ranger en Zorro op hun paarden zou verwachten in de tv-series.
Notities
Zintuigen worden in dit hoofdstuk beschreven. Zo zegt Bryson op pagina 313: 'Het lawaai was intens - het gekraak van eenarmige bandieten, het draaien van duizenden wielen, het lawaai van kletterende munten wanneer een machine uitbetaalt'. Dit helpt om een setting te creëren. In dit geval is dat het casino.
Hoofdstuk 25
Bryson wil naar Sequoia National Park, vanwaar zijn oom en zijn mannelijke partner zijn familie een ansichtkaart stuurden. Er staat een foto op van een boom - Generaal Sherman - die het 'grootste levende wezen op aarde' is waar je in kunt rijden. Bryson denkt terug aan de keren dat hij zijn ouders naar Californië probeerde te krijgen, zodat ze naar Sequoia National Park konden gaan. Maar als hij daar is, is zijn telefoontje een teleurstelling. Van hieruit rijdt hij naar Yosemite National Park, dat hij 'ongelooflijk, adembenemend mooi' vindt.
Hij rijdt Sonora in 'een rustige zonsondergang' en krijgt een 'veel te dure' kamer.
Hij belandt in Wells, Nevada, 'het meest zielige, louche, armoedige stadje' dat hij ooit heeft gezien.
Notities
Op pagina 327 zet Bryson een positief negatief punt neer. Hij zegt: '...een teleurstelling van monumentale proporties.' Het is ongelooflijk, adembenemend mooi. De lezers verwachten dat hij Yosemite niet mag, want het lijkt erop dat hij een moeilijk te behagen man is, maar hij is er dol op. Dit verrast de lezer en is precies wat Bryson beoogde.
Hoofdstuk 26
Het hoofdstuk begint serieus, met Bryson die zijn grootmoeder bespreekt die in 1958 bij zijn familie introk omdat bij haar darmkanker was vastgesteld. Hij vertelt over mevrouw Goodman, die voor zijn grootmoeder zorgde maar later aan kanker overleed. Hij neemt de tijd om haar excuses aan te bieden, omdat ze geloofde dat kanker besmettelijk was.
Hij is op weg naar Twin Falls, Idaho, dat vergeleken met Nevada 'groener en vruchtbaarder' is. Hij reist naar Ketchem, waar Ernest Hemingway 'het laatste jaar van zijn leven doorbracht en zichzelf door zijn hoofd schoot'. Bryson besluit vervolgens naar Idaho Falls te reizen en noemt het een 'aangenaam stadje'. Daar spot hij met het gebrek aan criminaliteit onder de jongeren in Idaho Falls - drugsbezit, enz. Hij gaat naar Happy's Chinese Restaurant, waar hij een gesprek opvangt met een Zweedse vrouw en een Amerikaanse man die praten over welk land ze verkiest: Zweden of Amerika. Ze kiest Zweden, wat Bryson aan het denken zet over wat anderen zouden zeggen en hij bespreekt de schoonheid van Amerika. Deze is eigenlijk heel negatief.
Bryson reist vervolgens naar Wyoming en belandt in Livingston om een kamer te huren in het Del Mar Motel.
Notities
Het begin van dit hoofdstuk is serieuzer dan de vorige hoofdstukken. Bryson vertelt over zijn grootmoeder en haar verzorger die dachten dat zij ook kanker kon krijgen. Hij verontschuldigt zich vervolgens op een manier die nog steeds humoristisch is: 'Ik heb haar altijd al op een kleine manier willen herdenken en ik dacht dat dit een even goede plek zou zijn als alle andere, vooral omdat ik niets interessants te vertellen had...'
Hoofdstuk 27
Bryson is bij Custer Battlefield National Monument. Hij spreekt over zijn afkeer van Custer en zegt: 'Hij heeft een enorme blunder begaan'.
Hij is in Sundance, Wyoming, waar de Sundance Kid naar vernoemd is, na daar een gevangenisstraf te hebben uitgezeten. Hij gaat naar een restaurant vol met Shriners, om die reden mag hij er niet in.
Het hoofdstuk draait om Wyoming en het gebrek aan restaurants.
Hij sluit het hoofdstuk af in South Dakota, waar hij naar de drogisterij Wall Drug gaat. Hij is teleurgesteld omdat er geen 'baseballpet met een plastic drol op de rand' te vinden is.
Hoofdstuk 28
Dit is het laatste deel van Brysons reis en hij begint het hoofdstuk in South Dakota. Hij overnacht in een stadje genaamd Murdo.
Wanneer hij 's ochtends aan zijn reis begint, hoort hij op de radio dat er een tornado op komst is. Hij bespreekt hoe zijn grootouders door een tornado heen sliepen en niet wisten wat het was, of er zelfs maar om gaven. Ze werden 's ochtends wakker met 'een strook verwoesting die zich in twee richtingen over het landschap uitstrekte, tot aan de rand van hun huis'.
Bryson reist door naar Minnesota. Hij zegt dat het fijn is om terug te zijn in het Midwesten met zijn glooiende heuvels en dergelijke. Vanuit Worthington, Minnesota, reist hij door naar Iowa. Wanneer hij Iowa bereikt, verrast het zonlicht hem. Hij zegt dat hij nooit had geweten dat Iowa zo mooi kon zijn.
Hij gaat naar Storm Lake en vindt het ook prachtig. Dit is nogal verrassend, aangezien hij Iowa al sinds het begin van het boek bekritiseert. In het restaurant stopt hij bij de serveerster die een 'vlinderbril en een bijenkorfkapsel' draagt, wat al sinds het begin een terugkerende grap is, aangezien veel vrouwen in Iowa dit soort kapsel hebben.
Zijn reis is ten einde en hij zegt: 'Ik heb alle staten van de onderste 48 staten bezocht, op tien na, en 22.500 kilometer gereden'. Hij bereikt Des Moines en eindigt het hoofdstuk met '...en voor het eerst in lange tijd voelde ik me bijna sereen'.
Notities
'Ik kwam terug in Iowa. Alsof het zo afgesproken was, kwam de zon tevoorschijn uit de wolken. Een snelle strook gouden licht streek over de velden en maakte alles meteen warm en lenteachtig' .
Dit is een voorbeeld van een zielige denkfout, waarbij het weer de stemming weerspiegelt. Bryson, hoewel hij een grote hekel aan de plek deelde, is blij om terug te zijn in Iowa. Dit wordt uitgebeeld door het weer en laat zien dat hij Iowa leuk vindt, en vooral Des Moines. (https://callybeckley.weebly.com/bill-bryson--the-lost-continent.html)
Reacties