Antiek thuis
Mijn moeder was geen uitzondering denk ik, als het ging om antiek. Iedereen van die generatie had wel een antiek bureau, kast of schilderij. Dat laatste heet mogelijk niet zo, een antiek schilderij?
Een antieke bank liet ze opnieuw stofferen, en inderdaad kreeg deze daardoor een nieuw leven. Een bureau weet ik nog, wat loeizwaar, maar het mooiste verhaal van haar antieke spullen was denk ik de kast.
De deuren daarvan hingen zo scheef dat wanneer je deze nieuw zo kopen, minimaal een grote korting zou vragen. Het was een speciaal soort hout en bij het opruimen [], kwam ik een boekje in de boekenkast tegen over antieke meubelen.
De boekenkast was wel modern, en op maat gemaakt en daar stonden alle boeken in die ze had, met wat kleine prullen en versieringen om wat gaten op te vullen. Mijn moeder las wel, maar het koste haar moeite, wist ik. En steeds meer. Een aantal van haar boeken heb ik hier nog. De eerste keus daarvan ging naar mijn zus, die wilde dat graag, "ook ergens de eerste zijn," en goed, boeken was in feite het enige wat ik echt van waarde vond in haar huis.
Zelf dacht ze daar heel anders over. Zo had ze een schilderij van ... Klein... wat veel waard zou zijn, maar dat we nooit bij de veiling hebben kunnen laten.
Ook de kast, daar ging het vooral om, wilde de veiling niet komen ophalen. Mijn neef die zich een beetje verdiept had in de inboedel en een manier om er - oneerbiedig gezegd - vanaf te komen en hij stelde voor de veiling in te schakelen. Uiteindelijk wilde zelfs de kringloopwinkel de antieke kast niet ophalen.
Mijn zus vond het verschrikkelijk dat ik deze kast door het oud-vuil liet ophalen. Niemand wilde het ding hebben.
Een verklaring voor niet alleen de kast, maar antiek en de vraag ernaar in het algemeen, was de vergrijzing. Al die ouderen gingen verhuizen, kleiner wonen en hun meubels verkopen en het aanbod steeg en de vraagprijs daalde....
Zelf heeft het interieur van haar woning me nooit zo bezig gehouden. Het uitzicht daarentegen was wel mooi en uniek. De combinatie zorgde ervoor dat ik me er altijd thuis voelde wanneer ik bij haar kwam. En haar aanwezigheid natuurlijk. Maar in de herinnering van alles, speelt dat antiek nauwelijks een rol...
Mijn moeder was iemand van haar generatie en het antiek waar ze zo gesteld op was, hoorde daarbij denk ik. Het lijkt me een teken van die tijd te geven dat het verleden nog belangrijk was, of - dat vroger alles beter was?
-- beide AI-gegenereerde illustratie (Bing, Perchance) missen het vermogen om scheve deuren uit te beelden...
Reacties