Andermans kinderen
"Adoptie is vaak een ultiem middel in de zoektocht naar een toekomst als die niet van nature komt. Want van nature komt die toekomst er namelijk wel. Kinderen krijgen is zo gewoon dat we er niet bij stil staan. Maar wat nu als die toekomst er niet automatisch komt? Hele naties kampen met het probleem van afnemende vruchtbaarheid. Een steriel gegeven dat natuurlijk de nodige emoties oproept vooral op de langere termijn en vooral voor landen.
Wat nu, als je als land zelf geen toekomst hebt? Bijvoorbeeld dat de bevolking rigoureus emigreert en dat je ooit een natie van belang was, maar in een veranderende wereldorde geen positie meer van belang in neemt. Wat wanneer een natie irrelevant is geworden?
Kinderen blijven symbool staan voor de toekomst en dan is het dubbel zo "vreemd" om te zien dat een natie een oorlog begint met een buurland, en dan als een van de belangrijkste gruwelijkheden van die oorlog, het ontvoeren van kinderen is. Juist wanneer die kinderen symbool staan voor een toekomst, leg je dan als aanvallende terreurmacht juist niet dubbel de nadruk op het feit dat je laat zien dat je zelf GEEN TOEKOMST hebt?"
Brazilië werd ooit door een schrijver het land van de toekomst genoemd. Zo dacht men toen. Het land was in opkomst. Er kwam een nieuw ontworpen hoofdstad... Maar zijn er ook landen die gewoon geen toekomst hebben? 
Een van de nadelen van Human Action vind ik dat motieven er geen betekenis hebben. Dingen gebeuren, maar emoties zijn niet belangrijk, omdat ze geen informatie toevoegen. Het gaat er niet om waarom iemand iets koopt maar dat deze iets koopt. Of verkoopt, of ... handelt. Bij Other Peoples' Money weet je dat mensen minder zorgvuldig omgaan. Het geld is toch niet van hun.
In een detective-verhaal is dat motief wel van belang. Waarom ontvoert iemand een kind? Die vraag blijft me intrigeren. Kinderhandel bestaat helaas al eeuwen, maar het verhaal dat kinderen ontvoerd worden om de identiteit van het buurland te vernietigen vind ik zelf niet erg overtuigend. Daar zit een groter verhaal achter.
Juist hier moet je zoeken naar de emotie. Zoals jaloezie. Jaloezie en die emotie waar je plezier ondergaat als iemand anders pijn heeft. Hoe noemt men dat?
Schadenfreude.
Kinderen zijn het symbool van de toekomst en ik kan me voorstellen dat je plezier beleeft wanneer anderen pijn hebben. Ik kan het me niet goed voorstellen, maar ik denk dat er mensen zijn die zo emotioneel ontregeld zijn. En voor een hele natie lijkt me het mogelijk dat een cultuur zich zo ontwikkelt. Dat je alleen maar kwaad wilt en terreur uitoefent, puur uit woede afgunst of welk motief dan ook.
En dus ook het ontvoeren van kinderen, en het opvoeden als eigen kinderen. Niet omdat je beseft dat je zelf geen toekomst hebt, want dat gaat onbewust. Maar dat zien anderen wel. De detective die de schaduwzijde van de mensheid beter kent, ziet wat er achter een misdaad schuil gaat.
Veel pijn. En boosheid.
Wanneer de illusie van een toekomst ontbreekt. Hoe depressief moet dat zijn? En dat voor een hele natie. Logisch dat die mensen om zich heen schoppen en trappen, ... en in pure wanhoop dan maar de kinderen van anderen tot zich nemen.
--
Reacties