(Ir)rationele (en niet rationele) argumenten voor coaching
Ik kwam tot dit coachingsproject omdat ik bij de economen gemerkt had dat emotie en mensenkennis niet een hoge prioriteit had. Al het persoonlijke is bij economen overbodig, de econoom is toch vooral een serieuze "wetenschapper" die gericht is op rationele argumenten dan wel theorieën. Gedragseconomie ligt misschien wel dichter tegen de psychologie aan, in feite zijn het buren, maar er zit wel een grote muur tussen, maar dan nog.
Bij de coaches is het beeld heel anders. Daar verzuip je in de irrationele processen. Een gesprek met iemand van een coachingsorganisatie lijkt misschien het tegenbeeld op te roepen, maar dat is maar schijn. Ook het willen professionaliseren van de coach zodat deze een officiële professie wordt is moeilijk te onderbouwen met argumenten.
De Coach valt onder het vrije beroep, en de laatste tijd (jaren) horen we over de wildgroei. Dat op zich is een natuurlijk fenomeen. uiteindelijk blijven de beste over, of de meest serieuze.
Rationele argumenten die de opkomst van de coach verklaren zijn o.a. deze:
- de economie is toegenomen qua complexiteit en dan biedt een coach een oplossing om stil te staan bij deze veranderingen en de coachee te laten reflecteren (vraagzijde).
- verharding van de maatschappij en economie. prestatie-economie die zorgt dat je mee moet in de maalstroom om resultaat te boeken. Burn-out en dergelijke vallen hier onder. Ook de vraag vanuit coaching voor en vanuit bedrijven zou je hier kunnen plaatsen.
- economische onzekerheid t.o.v. de toekomst is een standaard en terugkerend fenomeen en dat zorgt dat die onzekerheid een antwoord verlangt. Mensen gaan op zoek bij gelijkgestemde of mensen die in soortgelijke posities verkeren, of zoeken een coach om die onzekerheid behandelbaar te maken (vraagkant).
- de coach biedt een dienst en de diensteneconomie groeit en daarmee de coach, als vrij beroep die zich makkelijk kan plooien (aanbodkant)
- de flexibilisering van de economie heeft tot een toename van de coach geleid, omdat dat een beroep is dat je flexibel kunt uitoefenen. Het kan part-time en naast andere functies.
Dan de meer irrationele argumenten.
De coach heeft alles te maken met emoties. En die zijn vaak irrationeel.
- verbinding (zoeken naar), sociale isolatie (nergens bij horen), aandacht (en het gebrek ervan) in onze economie en wereld. Dit zijn meer de irrationele factoren. Een coach biedt een luisterend oor en hoeft geen problemen op te lossen. Het vertellen van je verhaal kan opluchten zonder dat er een echte oplossing is, ook al zal de coach hier op aansturen. En moet iets tastbaars zijn...
- de coach heeft een groot netwerk, als het goed is. Contact met een coach kan ook weer leiden tot contacten met anderen. Ook groepscoaching kan hier een vorm voor zijn.
- vertrouwen. De meest onderschatte variabele die coaching verklaart. Het gebrek aan vertrouwen in de wereld om te praten over problemen (en de tijd ervoor die mensen hebben) zorgt ervoor dat je een vertrouwenspersoon gaat krijgen als instituut , en dat is de coach (naast de psycholoog voor de meer "ziekelijke" problemen...
- ...
bron foto: https://www.transformationmag.com/2020/03/the-3-irrational-beliefs-at-the-root-of-all-suffering-approval-judgment-and-comfort/
Reacties