Dat vond ik toen een geweldig boek
Onlangs las ik een boek opnieuw. Of onlangs begon ik opnieuw aan een boek dat ik lange tijd geleden had gelezen. Ik wist nog dat ik het een geweldige roman vond, dat ik er super enthousiast over was, zonder precies de inhoud te herinneren. Ja, ik wist wel globaal waar het over ging, maar veel meer dan de essentie stond me niet meer voor ogen.
Een aantal vrienden van de universiteit kwamen bij elkaar en het verhaal vertelde het verloop van die relatie in de context van een speciaal boek. het was dus een verhaal in boekvorm over een boek. Intrigerend. Dat vond ik toen ook.
Maar meestal wanneer je iets voor de tweede keer leest valt het tegen of denk je, heb ik hier nu zo veel heisa over gemaakt? Was dit het nu?
In dit geval - en ik schrijf het nu terwijl ik het boek nog niet uit heb - onderschrijf ik mijn eerdere gevoel. In tegenstelling tot toen, ik schat zeker twintig jaar geleden, ben ik het meer analytisch aan het lezen. Dat vraagt het boek ook, een gefundeerde mening.
veel meer wil ik er even niet over zeggen.
Behalve nog het verschil in tijdsbeeld en technologie. Als ook mij eigen ontwikkeling. ik vraag me ten eerste af of ik het boek destijds wel goed begrepen heb. Of dat ik het gewoon een boeiend verhaal vond. Het gaat om een boek van ca. 600 pagina's.
Ik kwam af en toe stille referenties tegen die je toen nog niet zo makkelijk kon nachecken. Hoe ging dat lezen vroeger zonder internet, vraag ik me nu af?
In die zin leven we in een tijd van ongekende productiviteitsverhogingen. Zeker ook qua literatuur en lezen.
Reacties