A Renegade history of the united States (3)
Thaddeus Russell, gaat in tegen de mainstream geschiedenis mantra's die menen dat de grote heren (en soms dames) de leiders waren van de geschiedenis van de VS, zoals George Washington, en in de jaren 60 kwam er een tegenbeweging die de grote leiders zagen in anti-establishment figuren als MLK. Maar het idee bleef hetzelfde dat van het Pantheon of heroes.
...
Wat is nu precies de rol van Jazz in dit verhaal?
A renegade history spreekt me aan, omdat het naar de uitzonderingen kijkt in de samenleving. prostitutie zou voor vrouwen meer vrijheid hebben opgeleverd, slaven waren meer vrij dan niet slaven, in sommige aspecten en Gangsters maakten het land veiliger...
Dan Emmett was wit en geboren in Ohio in 1815 waar de slavernij was afgeschaft. Hij wist wat het was om vrij te zijn, want dat betekende hard werken. Hij was een van de oprichters van de Blackface minstrel performers, witte artiesten die hun gezicht zwart schminkten en blues, jazz en rhythm & blues maakten. het werd de muziek van de vrijheid genoemd en de muziek had meer fans onder blanken dan onder zwarten.
"Als de Reconstructie volledig gerealiseerd zou zijn, dan zouden veel van de vrijheid en plezier die ons door de slaven zijn gegeven, zouden (van ons) weggenomen zijn geworden. Als de bevrijden (freedman) burgers zouden geworden, zou er geen Jazz geweest zijn."
Het verschil tussen Jazz en de Wals bijvoorbeeld was dat deze laatste de belichaming was van de negentiende -eeuwse niet-fysieke liefde. Een dans van een maatschappij die mannen en vrouwen uit elkaar hield... Veel van de meest bekende ragtime genre liedjes - de feitelijke precursor van de Jazz - werden uitgevonden door Mama Lou Fontaine, die in (Connors) brothels optrad.
Russell Heeft in zijn geschiedenis eerst de immigratie van Italianen (A rhythmless nation), Ieren (From white chimps to Yankee Doodles: the Irish) en Joden (the jew aws a negro) beschreven in deel twee. Van deze middelste heeft hij een hele lijst met woorden, die juist door de Ieren zouden gebruikt zijn, zoals: babe, big shot, boss, brag, brat, buddy, cantankerous, cute, feud,freak, gimmick, goof, hanker, helter skelter, mayhem, moniker, spic-and-span, etc, etc. Van de vele uitdrukking was het luisteren naar "Jazz," ook een van hen.
In Boston was het aartsbisschop William Henry O'Connell die nieuwe vormen van dansen verbood, als ook suggestieve seksuele literatuur, onbetamelijke kleding, cosmetica, kaartspelen, en degenerate singing. Jazz, legde hij uit was "a sensuous, luxurious sort of paganism."
Ook in de muziektheaters kwam Jazz op en het waren de Joden die daarin - the jewish jazz factories - de hand hadden. Howard Sachar schatte dat in het begin van de eeuw 75% van de prostituten joden waren en 50% van de brothels in eigendom waren van joden. IN 1920, waren ruw geschat 20% van de gevangenen in New York (State) joods.
Gershwin's carrière was ook op zwarte muziek gebouwd. van Rhapsody in Blue tot Porgy and Bess. Hij leerde het geluid van spirituele muziek, blues, jazz en ragtime in de Harlem nachtclubs... De eerste bewegende film waarin gesproken werd, heette The Jazz Singer.
Voor vele historici, de joodse hang naar Jazz, basketball, dance halls and blackface was bewijs van de joodse assimilatie tot de Amerikaanse cultuur. Maar zelfs in die tijd was er nog geen ritme in de Amerikaanse cultuur. Sociale Workers (schrijft Derek Vaillant) voor immigranten om te leren Amerikaans te worden, kregen aanwijzingen dat ze niet te dicht op elkaar mochten dansen, etc..
De oorspronkelijke zwarte Jazz is vormloos en chaotisch, "in most of the jewish versions you can follow motifs."
Dan naar New Orleans, daar werden de meeste Jazz clubs door Italiaanse (Siciliaanse) immigranten bestuurd, veel van hen, leden van de maffia. Na de oorlog nam het aantal Joodse Jazz muzikanten af.
According to Leonard feather, Joe Marsala was responsable in his quiet and unpublicized way for more attempts at breaking down segragation in jazz than Benny Goodman. Jazz is dan al populair in New York en in de jaren 30 is eerst Harlem en daarna Fifty-second-street de jazz capital of the world.
---
When jazz was born in the brothels of New Orleans in the early 20th century, its parents were musicians and mobsters.
Author T.J. English’s latest book, “Dangerous Rhythms: Jazz and the Underworld,” which comes out on Aug. 2, explains why jazz greats such as Louis Armstrong, Duke Ellington and Frank Sinatra flourished within mob empires headed by the likes of Al Capone, Meyer Lansky, John T. “Legs” Diamond and Charles “Lucky” Luciano.
“Jazz began at the end of a long sustained period of lynching after the Emancipation Proclamation,” English told The Post, speaking from his Manhattan home where he has lived for 32 years. “The music seems to me an attempt to create a new reality,” he added. “The music says, ‘We are alive.’ I see jazz as a response to terror and violence.”
English, who has written several books about the criminal underworld, as well as episodes for TV’s “NYPD Blue” and “Homicide: Life on the Street,” said the unlikely connection between black musicians and Italian mobsters made sense in the context of an oppressive turn-of-the-century social order. (https://nypost.com/2022/08/01/why-jazz-greats-like-frank-sinatra-flourished-in-mob-empires/)
-- Meer weten (hoofdstuk 7, the jew was a negro):
Mac Davis. From Moses to Einstein;: They all are Jews
Reacties