Management, Cultuur & Verandering

Terwijl men in Nederland dit verhaal natuurlijk uit ten treuren voorbij heeft zien komen, waarschijnlijk in DWDD ergens na of in 2016, las ik het boek, "Mijn gevecht" van Thijs Zonneveld, nu pas. Met daarin het verhaal van Thomas Dekker, de wielrenner. Het is een eenvoudig verhaal en na het lezen sta ik er even bij stil. Of het niet een verhaal is waar we ons allemaal in terug kunnen vinden: een jonge (of meisje) heeft een talent, richt al zijn (haar) energie op dat talent en behaalt de top, welke top dat ook is. Hier moet je al zeggen dat dit niet ieders verhaal is. Maar dan komt de waarheid en de val. De ontmaskering en in die val wordt duidelijk dat de carrière op drijfzand is gebaseerd. Na de val staat de jongen op en probeert op eigen kracht en zonder hulp opnieuw de top te bereiken, maar het leven is dan al lang verder gegaan. Hij moet genoegen nemen met een plaats in het peleton van het leven. Dat zou een samenvatting kunnen zijn. Een ander verhaal is dat hoe een jonge...

Twee visies op de functie van lachen: sociale correctie en individuele bevrijding Het doel van dit hoofdstuk is om twee visies op de functie van lachen te vergelijken en contrasteren. De eerste komt van de auteur van een van de bekendste en meest invloedrijke boeken over lachen, de tweede van een filosoof die nauwelijks wordt genoemd in verband met het onderwerp. Deze schrijvers zijn respectievelijk Henri Bergson en Friedrich Nietzsche. We zullen Bergsons visie beschouwen dat de functie van lachen is om te fungeren als een sociaal correctiemiddel, en dit contrasteren met de rol die lachen speelt in Nietzsches Aldus sprak Zarathustra, waar het wordt gepresenteerd als de passende reactie op de uiteindelijke bevrijding van een individu (Philosophical perspectives on humour and laughter, Lippitt, John).  Lachen is niet een van de fenomenen die het meest geassocieerd worden met Friedrich Nietzsche. Sterker nog, veel mensen aan wie ik mijn interesse in Nietzsche over lachen heb genoemd, ...

 Hoogleraar theoretische natuurkunde geeft zijn visie op het thema van ethiek in het licht van de opkomst van AI. In de inleiding (het legaat van de mensheid) schrift hij dat de mens altijd met machines heeft gewerkt en de mens is slaaf geworden van comfort. In de winter willen we verwarming in de zomer airco, en bij kiespijn gaan we naar de tandarts die op een machinale wijze ons probleem oplost. IN vergelijking met de dieren is de intelligente van de mens superieur, maar ethisch is er nog ruimte voor verbetering, zo zou de mens bv meer pacifistisch kunnen zijn. En deze vraag is belangrijk nu machines nog meer beginnen te doen en vooral te denken: kunnen we morele waarden in-programmeren in deze machines? 1- machines zonder ziel. Friederich Nietzsche zei dat het gehoor het gevoelsapparaat van de angst is. En hij refereert hieraan in het kader van de stem van de AI-agent en of we - met onze ziel - vrienden zouden kunnen worden van deze intelligentie. Om die vraag te beantwoorden ga...

"Tien economen hebben elf meningen," maar nu, wat gelooft de filosoof zelf? Hier schijnt onderzoek naar gedaan te zijn.* Aan de hand van dertig filosofische thema's, waar respondenten antwoord op konden geven in hoeverre ze bepaalde visie meer of minder ondersteunden: The 30 philosophical questions asked, and the answers proposed, were the following: . A priori knowledge: yes or no?  . Abstract objects: Platonism or nominalism?  . Aesthetic value: objective or subjective?  . Analytic-synthetic distinction: yes or no?  . Epistemic justification: internalism or externalism?  . External world: idealism, skepticism, or non-skeptical realism?  . Free will: compatibilism, libertarianism, or no free will?  . God: theism or atheism?  . Knowledge: empiricism or rationalism?  . Knowledge claims: contextualism, relativism, or invariantism?  . Laws of nature: Humean or non-Humean?  . Logic: classical or non-classical?  . Mental content: in...

Nooit eerder van gehoord?!  " De Fransen zijn ervan overtuigd dat hun land niemand kwaad wenst. De Engelsen zijn minachtend; de Amerikanen dominant; de Duitsers sadistisch; de Italianen ongrijpbaar; de Russen ondoordringbaar; de Zwitserse, ... Zwitsers. " ( Carnets du Major Thompson). EEN. De Fransen, Le Figaro: De beroemde “Carnets du Major Thompson”, voor het eerst gepubliceerd in de vorm van columns in Le Figaro, werd in 1954 een soort humorbijbel. Naast de schrijvers die een generatie of langer serieus en zelfs pijnlijk hebben gemarkeerd, blijven degenen die velen aan het lachen hebben gemaakt, met uitzondering van Rabelais, Molière, La Fontaine, Alexandre Vialatte, Pierre Dac en Raymond Devos, onbemind. Of beter gezegd: de onbekende. The Notebooks of Major Thompson, uitgebracht in 1954, vormde echter in zekere zin de grondlegger van Jaar I van de Anglo-Gallische humor. Lang vóór Peter Mayle. Een Britse leren rijbroek had het lef om de Fransen te beoordelen die hem nie...

In Rusland ontbreekt het aan filosofen heb ik eerder opgemerkt. Maar qua filosofie, hoe zit het daarmee? Kunnen we zeggen dat er in Rusland een duidelijke voorkeur ligt voor absolutisme? Dan heb je weinig andere filosofische beschouwingen nodig. EEN. Rusland was een waarlijk absolutistische staat en of dat zo was, toen het er één werd, zijn onder historici onderwerp van discussie geweest. Men moet daarom beginnen met te overwegen wat de essentiële componenten van het absolutisme zijn en in welke periode van de Russische geschiedenis ze voor het eerst worden waargenomen. Men is het er algemeen over eens dat het absolutisme een vorm van monarchale macht is die door geen enkele andere instelling wordt gehinderd, of het nu gaat om adellijke privileges, een representatieve vergadering of de kerk; dat het wordt ondersteund door een rechtvaardigende ideologie en wordt uitgeoefend door een professionele bureaucratie (en ook door gewapende macht). Bovendien wordt absolutisme gewoonlijk geassoci...

 Onlangs kreeg onderstaand artikel uit de Telegraaf, heel wat aandacht in de sociale media: Peter Slagter, financieel analist. Het is nu wel helder: bitcoin is geen zeepbel en niet gedoemd om te verdwijnen, 19 nov. 2024, in De Kwestie (https://www.telegraaf.nl/watuzegt/1002997616/het-is-nu-wel-helder-bitcoin-is-geen-zeepbel-en-niet-gedoemd-om-te-verdwijnen) Destijds heb ik ca. 30 economen geïnterviewd, allemaal hoogleraar, en 28 daarvan deden geen uitspraken over het fenomeen. LH wel, die was als enige positief en zijn verhaal paste goed bij zijn "Oostenrijkse" achtergrond. Hij kreeg ook gelijk tot nu toe. Maar wat ik nooit zal vergeten was het gesprek met SvW. Die vond het maar niks. Dat - crypto of Bitcoin - kon niks worden, vertelde hij, maar zei er alleen bij "het verbaast me dat het zo lang duurt." Tot deze munt naar nul zakt, dat was zijn stelling. Bitcoin is niks waard. Economen over prijs en waarde,... Ok misschien niet de beste groep om advies en duiding te...

 Deze vogel heeft lang rondgevlogen in de digitale wereld. Maar sinds enige tijd is deze (m/v) niet meer te vinden...  Van wie is deze vogel nu?  Aangeschoten wild, of Vogelvrij? -- 2023/07/twitter-morning-and-year-after

 19 oktober 2024. Ik zit tegen een heuvel op te kijken. Een schrijvers-impasse, of iets van een identiteitsconflict. Of misschien ook wel juist niet. Kan het zijn dat je door een duidelijke positie inneemt geconfronteerd wordt met twijfel, of het wel goed is? Op dit moment twijfel ik niet. Ik heb nu bepaalde keuzes genomen, onder andere om meer focus op mijn echte werk te leggen en dan moet het schrijven daar maar wat voor wijken. Niet al het schrijven, maar ook juist daar de focus. Als beleggen mijn werk is, en aandelenanalyse daar een groot deel van uit maakt dan schrijf ik nu daar meer over. Dat begon in september, met het schrijven van emoties in bedrijf waar ik emoties uit jaarverslagen van beursgenoteerde bedrijven, dus, "tegen het licht houd". Om het zo maar te zeggen.  Maar de eerste reactie van hostingspartij van het blog (Google dus) leek me te zijn dat deze niet gecharmeerd waren en het verkeer - dat toch al niet spectaculair is - halveerde. Minimaal. Het lijkt me ...

 Na het lezen van the art of logic, van Eugenia Cheng, vraag ik me af of we niet opnieuw bang moeten zijn voor China (en India eventueel) of algemener voor het "gele gevaar" zoals dat ooit heette. Zijn Chinezen niet gewoon slimmer dan ons? Is het mogelijk dat een natie meer gebruik maakt van logica en een intellectuele infrastructuur heeft die groter, dieper of fundamenteler is dan die van ons? Of is dit een mythe? En kan je het intelligentie-niveau van een natie  of volk niet vergelijken met andere volken of landen? Is intelligentie iets op macroniveau? Niet human capital, maar het human capital van China? En dat deze coëfficiënt groter is dan die van Duitsland of  de EU? Eerste indicatie dat die angst misschien onterecht of onnodig is (stelling: angst is in 80% van de gevallen onnodig) is het faillissement van Evergrande, een onroerend-goed-onderneming die 300 miljard heeft moeten afschrijven op bouwprojecten. Niall Ferguson vertelt (11 juni 2024) in een interview dat C...