Heidegger over resolutie
Allereerst de definitie:
- Resolutie, résolution, Fr., beslissing, besluit; vastberadenheid. Resoluut, vastberaden, onverschrokken, moedig; ronduit, openhartig. Resolventia, Lat., oplossende of verdelende geneesmiddelen. Resolveren, oplossen, verdelen; zich bepalen, besluiten. Geresolveerd, onverschrokken, moedig, koen. (Kunstwoordenboek, dbnl.org)
Resoluut op dit blog, leidt als eerste naar Erasmus. Dat verbaast me enigszins:
"Het gelaat van Erasmus is een van de meest resoluut expressieve gezichten die ik ken", zegt Lavater, aan wie niemand kennis op het gebied van fysionomie kan ontkennen. En als zodanig, als een van de meest "resoluut expressieve", als het gelaat dat spreekt van een nieuw menselijk type, werd hij beschouwd door de grote schilders van zijn tijd. (Erasmus Stefan Zweig 1)
"Dit is wat er altijd gebeurt wanneer een unieke man resoluut het beslissende probleem van zijn tijd benadert: hij verzamelt een hele gemeenschap om zich heen en vergroot, met de stille verwachting van anderen, zijn eigen creatieve kracht." (2)
"Met een resolutie die aan Tolstoj doet denken, verwerpt Erasmus elke oproep tot geweld, en verklaart dat hij beter voorbereid is om de huidige gênante situatie te blijven doorstaan, dan transformatie te bewerkstelligen ten koste van een rel, met bloedvergieten." (3)
Maar ook Vargas LLosa gebruikt de term in een heel andere context:
- George Steiner schreef dat voor het eerst na de dodelijke ervaring van het nazisme durfde een Duitse schrijver resoluut en totaal onder ogen te zien helderheid, dat sinistere verleden van zijn land en om het te onderwerpen aan meedogenloze kritische ontleding. (Blechtrommel, Vargas Llosa, de waarheid van leugens)
Heidegger
Maar Heidegger was voor mij de eerste (filosoof, schrijver) die expliciet over dit onderwerp nagedacht en geschreven heeft.
Het begint bij Authenticiteit.
"Authenticiteit / Heidegger beschrijft twee fundamenteel verschillende manieren van Zijn waarin Dasein zijn leven kan begrijpen en leven: authentiek en niet-authentiek (BT: 312). De authentieke manier staat een veel diepere ervaring van de betekenis van het bestaan toe. Heideggers bespreking van deze twee modi staat centraal in zijn onderzoek naar Daseins manier van zijn-in-de-wereld. Deze termen stellen hem in staat onderscheid te maken tussen de manieren waarop de betekenis van ons bestaan aan ons wordt onthuld, of voor ons verborgen wordt gehouden. Zijn doel is niet om moraal te prediken, maar om inzichten te bieden die licht werpen op de vraag van het Zijn.
Authenticiteit verwijst naar een bestaansmodus waarin ik me bewust word van mijn eigen zelf en eigen mogelijkheden, en "kies om te kiezen" voor mijn eigen manier van leven: om mezelf te zijn (BT: 313–14). In direct contrast hiermee, wanneer ik onecht ben, ben ik mij niet bewust van mijn eigen zelf of mijn eigen mogelijkheden. Dus in plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen leven, leef ik op de manier waarvan anderen denken dat ik dat zou moeten doen, omdat zij mij hebben “ontlast” van mijn verantwoordelijkheid voor mijn eigen zelf."
Dreyfus biedt de volgende interessante observatie: - - [M]e kan de transformatie van onecht naar authentiek bestaan zien als een gestalt-switch. Vluchten is de onechte reactie van Dasein op zijn gevoel van zijn onrustige manier van zijn. Zijn dubbele nietigheid, ervaren als iets vreselijk mis met hem, verschijnt als een constante bedreiging voor zijn veiligheid – een bedreiging die hij niet onder ogen kan zien. Maar deze zelfde nietigheid en de angst die het onthult, zouden Dasein en zijn wereld evengoed kunnen onthullen als een opwindende manifestatie van Daseins eindigheid. Dood en schuld zouden zich dan niet voordoen als een bedreiging of als iets mis met Dasein, maar simpelweg als onthullingen van de essentiële structuur van Daseins manier van zijn. Als Dasein zijn nietigheid zou accepteren, zou dezelfde structuur die al zijn veilige projecten en zijn identiteit leek te bedreigen, als uitdagend en bevrijdend worden gezien. Angst zou dan niet verlammend zijn zoals angst, maar zou Dasein helderziend en onbevreesd maken.
(1991: 317)
Heidegger noemt deze transformatie “vastberadenheid” (BT: 318), die hij beschouwt als de fundamentele mindset, en essentiële en sleuteleigenschap, van authenticiteit, en hij beweert dat we vastberaden worden wanneer we onze ontologische schuld toegeven. De vastberaden persoon weet dat hij schuldig is, en hij wil een Geweten hebben. Met andere woorden, wanneer Dasein de aard van zijn Geweten en zijn schuld werkelijk begrijpt, wordt het vastberaden. De beschuldiging van schuld begrepen in deze “primordiale ontologische betekenis” is gericht aan Dasein in zoverre dat het niet reageert op de taak om zijn leven vorm te geven binnen een geworpenheid die het kan en nooit zal beheersen en controleren. Heidegger beweert dat, wanneer je deze authentieke verantwoordelijkheid voor je hele leven op je neemt, ervoor kiest om te leven als een wezen-naar-de-dood, zorg tonend voor je wereld, dat je “kunt worden wat je bent” (BT: 186; vgl. IM: 101). Hij associeert vastberadenheid met een “openen” van zichzelf voor de waarheid van iemands eigen zijn-in-de-wereld. Vastberadenheid is “de specifiek ondernomen zelf-openstelling van Dasein voor het open” (DT: 81).
Vastberadenheid wordt niet gekenmerkt door berekening in de vorm van het afwegen van alternatieven om een specifieke keuze te maken. Het vereist ook niet om vooraf te speculeren over welke actie (indien van toepassing) er in een bepaalde situatie zal worden ondernomen. “Vastberadenheid brengt het zelf rechtstreeks in zijn huidige bezorgde zijn-temidden van wat beschikbaar is, en duwt het in een bezorgd zijn met anderen” (BT: 344). Zo kan het vastberaden Dasein, dat volledig is ondergedompeld in het moment, duidelijk het scala aan authentieke mogelijkheden zien dat voor hem beschikbaar is, en tegelijkertijd is er een begrip van welke actie, indien van toepassing, vereist is door de omstandigheden (facticiteit) van die situatie:
Waarover moet het beslissen? Alleen de resolutie zelf kan het antwoord geven … De resolutie is precies de onthullende projectie en vaststelling van wat feitelijk mogelijk is op het moment … Vastberadenheid “bestaat” alleen als een resolutie die zichzelf begrijpend projecteert.
(BT: 345)
Vastberaden neem ik nu mijn levensomstandigheden over met een beslissende toewijding aan wat ik ervaar als de eisen van mijn levenssituatie, en mijn houding ten opzichte van de toekomst is die van "anticipatie" of "voorwaarts gerichtheid". Mijn bestaan is nu gericht op authentieke toekomstgerichtheid die geworteld is in een constant gevoel van mijn sterfelijkheid. Dit inspireert mij om mijn verleden te zien - en verantwoordelijkheid te nemen voor mijn verleden - als een latente bron van mogelijkheden die toegankelijk zijn en tot realisatie kunnen worden gebracht door mijn huidige acties om mijn toekomstige doelen te bereiken. Deze narratieve continuïteit van authentiek bestaan is een fundamentele sleutel tot het bereiken van een gevoel van persoonlijke identiteit, dat Heidegger beschrijft als een "constantie van het zelf", die wordt gekenmerkt door een "standvastigheid" en "vastheid" die het geheel van iemands leven kan omvatten. Dit is het enige soort bestendigheid dat we kunnen bereiken (BT: 369), aangezien we volgens Heidegger geen onderliggende, blijvende ziel of zelf bezitten, omdat dit een aanwezige essentie in Daseins Zijn zou impliceren, terwijl de essentie van Daseins Zijn in feite in zijn bestaanswijze ligt. De neiging om te geloven in een onveranderlijk, dingachtig zelf ontstaat uit onze staat van 'vallen', waardoor we onszelf behandelen alsof we hetzelfde soort Zijn hebben als de entiteiten die we in onze wereld tegenkomen (BT: 368).
Heidegger bespreekt niet of vastberaden acties verkeerd kunnen zijn. Er zijn geen regels waarmee we voor onszelf of voor anderen kunnen beslissen wat er gedaan moet worden. Er zijn geen objectief correcte antwoorden op de fundamentele problemen van het leven en er zijn geen objectieve criteria die hij biedt om de juistheid of onjuistheid van een handelwijze te bepalen. Heidegger geeft geen dergelijke richtlijnen, omdat hij beweert dat dit "het bestaan niets minder dan de mogelijkheid om actie te ondernemen zou ontzeggen" (BT: 340), aangezien regels en voorschriften, naar zijn mening, geen gezag hebben voor "een vrij bestaan". We kunnen in plaats daarvan kijken naar "de herhaalbare mogelijkheden van bestaan" (BT: 443) en misschien inspiratie vinden in de levens van helden of rolmodellen, in het verleden en heden. Maar de poging om te zoeken naar, of te pleiten voor, een bepaalde modus of mogelijkheid van bestaan als het universele doel van bestaan is, beweert Heidegger, "het verkeerd begrijpen van het menselijk bestaan in het algemeen" (MFL: 185).
Uiteindelijk is het beste wat je kunt doen, terwijl je bezig bent met vastberaden handelen, om een helder perspectief te behouden op de totaliteit van je hele leven en erfgoed en de zekerheid van je dood. En er is geen remedie voor het feit dat onze vastberaden acties, die nu gepast lijken, negatieve gevolgen kunnen hebben.
Verder is vastberadenheid volgens Heidegger moreel niet superieur aan besluiteloosheid, en gedragen vastberaden individuen zich niet noodzakelijkerwijs welwillend tegenover anderen. Mahatma Gandhi was vastberaden, maar dat was Joseph Stalin ook. Ook al vereist authenticiteit vastberadenheid, dit betekent niet dat een vastberaden persoon authentiek zal zijn. De "deugd" van vastberadenheid als een manier van Zijn is dat het iemand in staat stelt om zich potentieel bewust te worden van zijn eigen mogelijkheden en heelheid. Heidegger wijst er echter op dat zelfs het vastberaden Dasein zich moet hoeden voor een constante neiging om terug te drijven in besluiteloosheid (BT: 345).
Heidegger beweert inderdaad dat de meesten van ons het grootste deel van de tijd besluiteloos zijn. Wanneer besluiteloos Dasein een taak te doen heeft, concentreert het zich daarop zonder zich af te vragen of wat het doet een passende manier is om iemands leven door te brengen. Verloren in het Zij-zelf, negeert het het bereik van zijn toekomstige mogelijkheden, omdat het volledig is opgeslokt in het heden of het onmiddellijke verleden en de toekomst en zo vergeet het zichzelf als een autonome entiteit en interpreteert zichzelf in plaats daarvan in termen van zijn huidige preoccupaties: "Men is wat men doet ... Men is een schoenmaker, een kleermaker, een leraar, een bankier" (GA 20: 336).
Daarentegen, als Dasein vastberaden is, overziet en neemt het zijn hele leven in overweging door de totaliteit van zijn verleden, heden en toekomst te doorkruisen, wat de perceptie van het vastberaden Dasein van zijn beschikbare mogelijkheden versterkt.
Heidegger legt uit dat vastberaden Dasein, in een moment van visie, "de situatie authentiek aanwezig maakt". Dit moment van visie, dat “authentieke aanwezigheid” is, omvat zowel de toekomst als het verleden, en biedt daarmee de samenhang, continuïteit en “constantie van het zelf” die Dasein “tijd geeft voor wat de situatie vereist”, waardoor het kan begrijpen wat er werkelijk op het spel staat (BT: 463). Heidegger legt uit dat authentiek Dasein “vooruit rent” in de toekomst om de impact van de onvermijdelijkheid van zijn eigen dood te ervaren en vervolgens “achteruit” voorbij zijn geboorte om zijn eigen individuele en historische verleden te beoordelen. Dus weet het dat zijn normale alledaagse bestaan, waarin het is geworpen, slechts een mogelijke reeks omstandigheden is onder vele, want zijn leven is geworteld in het grotere drama van onze gedeelde culturele geschiedenis, en zijn mogelijkheden komen daarom niet alleen voort uit zijn persoonlijke verleden, maar ook uit de “bronnen” van een “erfgoed” van eerdere generaties. Authentiek Dasein verhoudt zich dus tot de toekomst in termen van de mogelijkheden die het beschikbaar stelt, en anticipeert op de toekomst door ernaartoe te gaan. Daarentegen heeft het onechte Dasein betrekking op de toekomst door simpelweg te wachten op het succes of falen van de huidige activiteit of situatie: de mogelijke toekomstige uitkomst van gebeurtenissen en zaken van alledaagse projecten. Met andere woorden, het wacht tot de toekomst dichterbij komt.
-- afbeelding, Chat GPT, prompt, Mistral:
Bepalen welke professional het meest vastberaden is, kan subjectief zijn en hangt af van de context en specifieke eigenschappen die u overweegt. Beroepen die vaak een hoge mate van vastberadenheid en vastberadenheid vereisen, zijn echter:
- Advocaat: vooral degenen die betrokken zijn bij geschillen met hoge inzet of strafrechtelijke verdediging.
- Dokter: vooral chirurgen of artsen op de eerste hulp die kritische beslissingen moeten nemen onder druk.
- Ingenieur: vooral degenen die werken op gebieden zoals ruimtevaart of civiele techniek, waar precisie en oplossing cruciaal zijn.
- Soldaat: Militair personeel moet vaak zeer vastberaden zijn in het licht van tegenspoed.
- Brandweerman: ze moeten vastberaden blijven in gevaarlijke en hogedruksituaties.
Laten we, voor het genereren van een specifieke prompt, een advocaat kiezen als een voorbeeld van een professional die vaak vastberaden is. Hier is een prompt die u kunt gebruiken om een foto te genereren:
- "Create an image of a resolute lawyer standing confidently in a courtroom. The lawyer is dressed in a sharp suit, holding a legal brief in one hand and a pen in the other. The lawyer's expression is determined and focused, with a strong jawline and piercing eyes. The courtroom setting should include a judge's bench, a jury box, and other legal professionals in the background. The overall atmosphere should convey a sense of intensity and importance, highlighting De niet -aflatende oplossing en vastberadenheid van de advocaat. "
Reacties