Het gezicht van de geschiedenis
Klopt dat, dat je met een biografie de geschiedenis een gezicht geeft? En zou dat de reden zijn dat biografieën van het domein geschiedenis altijd beter gelezen worden?
Het is niet eenvoudig om een handleiding "biografie" te schrijven, zo lees ik*, maar er zijn wel een aantal (vier) minimale criteria.
- . Literaire pen
- . Wetenschappelijke accuratesse. betrouwbaar boek, speculeren, maar dan moet dat duidelijk zijn.
- . analytisch en verklarend concept "Dat kan bijvoorbeeld zijn de ontkrachting van een onjuist beeld of van een mythe die over de hoofdpersoon bestaat, en dan moeten de overwegingen voor het verwerpen van het onjuiste beeld systematisch worden aangegeven."
- . de geportretteerde te plaatsen in de context van de tijdgeest. "achtergrond en omgeving personen en relaties daarmee" (https://biografieportaal.nl/essay/het-biografische-genre-minimumeisen-en-valkuilen/)
Iemand anders die expert is op dit gebied, schreef me, na het lezen van een kunstmatig opgesteld "voorwoord", om een idee te krijgen van een project:
- begin het boek met een profiel over wie je schrijft, wat zijn belang is waarom jouw beoogde biografie een lacune opvult. En vooral waarom je voor het genre biografie kiest.
Ontkrachting van een onjuist beeld. Of ontkrachting van een impliciet beeld, een vooroordeel. Dat iets - een kennisdomein - wel of niet wetenschap zou zijn? En daarmee dat de persoon die zich daarmee bezighoudt geen wetenschapper / Scholar is.
Of dat in de complexiteit van een professional een aspect domineert in de media, literatuur en het geheel daarmee onterecht afgedaan wordt.
Waarom zou ik een biografie willen schrijven? Daarvoor komt dan de vraag, waarom heb ik zoveel tijd besteed aan het lezen en analyseren van de biografie?
Een verklaring zou kunnen zijn dat ik me te weinig bezig heb gehouden met geschiedenis, en dat via het gebruik van de biografie wil compenseren.
Een gezicht van de geschiedenis, of de vele gezichten van de geschiedenis. Maar een gezicht dat we over het hoofd hebben gezien. Of een onbekend gezicht van de geschiedenis. Dat zie je vaak dat er een totaal onbekende filosoof aandacht krijgt en een hele bloedgroep een facelift geeft.
Nog even een valkuil: 
Valkuilen voor de biograaf
- Dat alles naar aanleiding van de eisen “verhalend schrijven” en “accuratesse”. Nu de valkuil van de volledigheidswaan. Daar zijn Johan van Merriënboer en Lennart Steenbergen, de schrijvers van een recente biografie van de politicus Ruud Lubbers zeker in terecht gekomen. De biografen hebben ontzettend veel materiaal bijeen gehaald. Veel documenten, literatuur, brieven en de resultaten van een vijftigtal interviews. Daarna hadden ze eigenlijk boven dat materiaal moeten gaan hangen en met een helicopterview een selectie moeten maken. Het tegendeel is gebeurd, ze hebben zoveel mogelijk wetenswaardigheden in het boek gepropt. Dat is daardoor moeilijk leesbaar, de lezer raakt de draad voortdurend kwijt (bron: idem biografieportaal).
Ga ik een biografie schrijven?
Je hebt de biografie van sporters. In feite veel gelijksoortige verhalen. Iemand moet een deel van zijn leven opgeven en door ... bereikt deze de top. Eenmaal na de top, begint deze een school of advies en dat is dan vaak het deel waar het minder geloofwaardig wordt. Of er uit die school van die ene succesvolle prof, een reeks nieuwe talenten en sterren tevoorschijn zal komen...
Of van niet controversiële figuren die - in wat lijkt - linea recta naar hun doel (de top) afreizen.
En wat van iemand met een bepaalde staat van dienst, maar waar men verschillend tegenaan kijkt. ..
... ik weet het nog niet.
--
* - afbeelding: https://bookscouter.com/blog/best-biographies-of-all-time/
Reacties