De toekomst als filmscript
Ik heb altijd moeite om het einde van een film te voorspellen. Sommigen zijn daar beter in. En ik vraag me op reciproque-wijze af of die mensen ook beter met de toekomst om kunnen gaan. Of beter gezegd, beter de toekomst kunnen voorspellen?
Is het ontrafelen van een film (of het verhaal van een boek) niet een soortgelijk proces als het ontdekken van de toekomst?
Ik kwam op deze vergelijking omdat ik niet vaak met de toekomst bezig ben, en ook niet goed ben in het ontrafelen van de clou bij een film. Ik weet meestal nooit hoe iets af gaat lopen en geef me rustig over aan het script van de film. Ik denk te weinig tijdens het kijken. Denk ik.
En als je met de toekomst bezig wilt zijn, moet je dat wel doen: denken. Gevoel is teveel gericht op het nu. Je kan moeilijk iets voelen dat nog niet plaatsgevonden heeft. Dat heeft o.a. te maken met de situatie waar je dan in (terecht)komt. Denk bijvoorbeeld aan een tropisch regenwoud. Je krijgt de illusie om een reis te gaan maken naar de jungle mogelijk omdat je er beelden van hebt gezien op de tv, maar je hebt geen idee hoe het er echt is. Wanneer je nooit in het oerwoud bent geweest weet je niet hoe het voelt, dat je opgegeten wordt door de muggen en dat je niet merkt dat er een bloedzuiger zich aan je been heeft vastgezet.
De toekomst is ook zo, denk ik, dat je niet weet hoe het voelt om in een gebied te komen waar je nog nooit bent geweest. Dat is niet precies hetzelfde als een filmscript, waarvan je het verloop niet kan voorspellen. Bij het ene (script) gaat het om het denken aan mogelijke oplossingen, resoluties hoe zich iets ontknoopt, bij een fictieve reis die werkelijkheid wordt gaat het om het gevoel en de emotie.
Voor de echte toekomst zijn dit wel de twee incognito's denk ik, je gevoel in die toekomst en het verstand in die onbekende richting. Het gevoel is veel eenvoudiger. Dat is beperkt in zijn nuance. Het is positief of negatief, je bent angstig voor de onzekerheid, bij de ratio gaat het o het uitdenken van hoe iets eruit zou kunnen zien.
Zoekend op de toekomst en filmscript kom ik bij creatief schrijven. Misschien is dat ook een stap richting de toekomst. Wanneer je creatief bezig bent al kijkend naar een film, kan je ontwikkelingen inpassen die mogelijk beter of minder goed aansluiten bij het verhaal en de potentiele afloop.
Heet het ook niet, toekomstscenario. Een scenario bedenken.
Ik moet dan denken aan een sciencefiction schrijver die ik nog niet eerder kende. Stanislaw Lem hij schreef over filosofie, de toekomst en sciencefiction in brede thema's en wordt gezien als de profeet van vele ontwikkelingen die uit zijn gekomen, zoals het e-book, en... En een van zijn boeken werd verfilmd: Solaris.
Schrijven en denken over de toekomst ligt dus dicht bij elkaar...
Reacties