Advies aan mijn jongere zelf (1)

 Van het weekend [enige tijd geleden overigens, dit weekend zaten we met een groep vrienden in El Rocio] zaten we met een groep vrienden in "el Campo" zoals dat hier heet, een huisje van een van de vrienden op het platteland, dat dienst moest doen als basis om op het land te werken, en uit te kunnen rusten. Het uiteindelijke doel is dat het huis gebruikt wordt als vakantiebestemming en rustpunt in het weekend.

Een van de gesprekken ging over werk. Een drietal van ons heeft werk wat we niet op willen geven, en waar we altijd mee door willen gaan, zo lang we kunnen. Maar een van de vrienden heeft een job die ik de typische de Gouden Rol heb genoemd in mijn model: werk dat essentieel is en als basis dient voor anderen, maar dat nooit echt waardering krijgt. Het is een bekende rol die in de organisatieliteratuur de hygiënefactor wordt genoemd. Dat betekent dat wanneer je dit werk goed doet, niemand staat te juichen, maar als je een fout maakt, klagen ze je direct aan.

Schoonmaken vindt niemand leuk, maar het is wel nodig. Zoiets. 

Voor ons drietal was het pad naar waar we nu zijn sterk verschillend. Ook zit er een groot niveauverschil tussen ons. De eens heeft een bedrijf opgebouwd waar anderen alleen maar van kunnen dromen, de ander is ingenieur en heeft gewoon een leuke business opgebouwd die goed werkt en steeds nieuwe opdrachten levert. Zelf zit ik te rommelen in Finance en beleggen (en schrijf daarnaast voor mijn plezier). Ik ben wat denigrerend over mijn eigen resultaat, maar kom er steeds meer achter dat de enige fout die ik gemaakt heb is, dat ik te weinig risico heb genomen.

Na "Taleb," weet ik dat je eerst moet overleven voordat je kunt leven, eerst komt surviving alvorens thriving in ondernemers of organisatiejargon. Dat surviven heb ik gedaan. Sommigen komen nooit zo ver tot thriving en blijven altijd in de surviving mode zitten.

Dat ik dit nu schrijf is niet enkel door de samenkomst en het gesprek tussen vrienden. Ik zie ook dat jongeren moeite hebben met de tijd waarin ze leven en dat ze zich zorgen maken om de toekomst. Zorgen in de zin van: ik ben nu bijna dertig en wat heb ik bereikt?

Toen ik dertig was, had ik al heel wat bereikt. Ik had (we hadden) een eigen huis, een levensgroot herenhuis, en ik had werk, een relatie dus ook en een toekomst. Al wist ik dat toen nog niet. Ik wist wel dat ik nog lang niet op de juiste weg zat. Ik was,

•  niet tevreden.

De hele voorgeschiedenis laat ik achter weg: maar op mijn dertigste wist ik wat ik moest doen. IK wilde de financiële wereld in, en ik had daartoe niet de juist opleiding. Er was dus een grote mismatch met wat ik als doel zag (zonder dat zo expliciet te hebben) en waar ik vandaan kwam. Mijn achtergrond, oorsprong of hoe je het wil noemen.

Maar ik was hard bezig om dat nieuwe doel vorm te geven. Wanneer je werkt vanuit een achterstand - zoals ik dat zag - dan is het makkelijk, je hoeft enkel maar jezelf In Te Halen. Alsof je nieuwe zelf een persoon is die voor je rijdt op de rijksweg.

Een loopbaan of carrière is natuurlijk nauwelijks een rijksweg maar eerder een lastig bergpad, met wisselend uitzicht. Soms ga je bergop, vaak ook moet je terug naar iets wat op een dal lijkt. En zie je niks anders dan een bergwand die stijl voor je opdoemt en je de moed in de schoenen doet zinken.

Terugkijkend is het allemaal zo eenvoudig. De tijd toen, (versus) de wereld nu. De tijd toen was er van groei en ik zat in een sector die het hardste groeide: informatica en ICT. Het kon niet op. In die tijd kon je via je werk een PC kopen, omdat je die hard nodig zou hebben...

Waarom ik zo bezeten was van Finance en Beleggen, weet ik niet. Ik had een boek gekocht over / van George Soros, en wilde alles weten van die wereld. Die schrijf ik nu wat overdreven, want het belangrijkste wat ik miste was een goede opleiding en dat was economie. Zou ik econoom worden dan zouden al mijn problemen eindigen, zo moest ik gedacht hebben. Zo schrijf ik het nu, omdat ik ook vast zat in een patroon, denkend dat je weet wat je wilt, als je een bepaalde abstractie hebt ingevuld in je leven. dat van De juist opleiding.

Er zit altijd iets verkeerd in elk leven.  Als je een perfect vertrekpunt hebt, dan moet je nog concurreren met anderen die ditzelfde perfecte uitgangspunt hebben, in een reis waar de beste en de meeste toegewijde winnen. Ook dat schrijf ik misschien wat theatraal. En wanneer je niet het juiste vertrekpunt hebt, of vanuit dus een andere omgeving tot een nieuw doel wilt komen, dan moet je extra hard werken.

Ik denk vaak aan de 80-20-regel. Die ik ook hier zie. 80% van de mensen, professionals die zitten van jongs af aan op het juiste pad en denken niet dan hoe het anders zou kunnen of wat ze anders zouden willen en gaan gewoon lineair op reis. Een loopbaan zoals het van nature gaat. Voor 20% is het anders. Die willen meer, ingegeven door een situatie van een tekort of schaarste, moeten zich extra bewijzen omdat ze op een achterstand zitten, o.i.d. Wanneer die verkeerd keuzes hebt gemaakt in het verleden, of je wordt later wakker, dan moet je eerst dat tijdverlies "inhalen," voordat je je nieuwe doel kunt bereiken.

Wanneer ik nu dus iemand impliciet hoor over de moeilijkheden om dat pad uit te stippelen, dan denk ik aan die 80-20-regel. Heb je de juiste uitgangspositie of niet? Is het enkel bijsturen of moet je het roer volledig omdraaien?

Dat moet je weten. Zelfkennis is dus belangrijk, en wanneer je min of meer de juist opleiding hebt of anderszins de juiste achtergrond dan is het de vraag: Hoe ga ik hier mee verder. Voor anderen is de vraag, hoe kom ik hier weg?

In alle gevallen is het een kwestie van (mate van) ondernemerschap. Ondernemen als ondernemer, dan wel ondernemer in de professionele wereld als professional. Als werknemer binnen een bedrijf. Dat is een goede leerschool voor ondernemerschap op zich, maar ook de meest normale uitgangspositie voor een loopbaan. Jij en het bedrijf?

Een aantal vragen die je hier tegenkomt zijn dan:

• - ga ik snel switchen of niet (krijg ik daarna het label, jobhopper opgeplakt of niet)?
• - kan ik groeien binnen een bedrijf?
• - wat wordt veel gevraagd binnen en of buiten het bedrijf, en dus
• - bouw ik de juiste expertise op zodat ik marktwaarde krijg en behoud?
• - (... kortom: hoeveel moet ik veranderen en hoe doe ik dat?)

In de huidige tijd is Artificial Intelligence (AI) Hot, en zo kan je op die trein stappen, maar voor elke discipline is er wel zo'n verhaal van wat wordt gevraagd, en wat heb ik zelf te bieden. De mismatch.

Digitale nomade of op kantoor? Dat was een vraag die vroeger niet gesteld werd. Al het werk was op kantoor, maar nu is er een nieuwe vorm van werken bij. Moet en kan je wanneer je nog niet zo ver bent in je carrière op afstand blijven werken of is het handiger om op kantoor dicht bij anderen te zitten? Dat is een thema waar ik geen antwoord op heb.

Competitief voordeel is een thema waar ik zelf in ben gaan geloven. Dat werkt in de economie, het werkt niet overal en altijd, maar het is wel iets dat bewezen dienst doet. Er zit een logica achter het succes en die logica heeft te maken dat je doet waar je goed in bent. Dat brengt me terug bij die gouden-Rol aan het begin: als je iets kan leveren wat anderen nodig hebben, zoals accountancy, boekhouding of algemener administratie en je bent erg precies, in doet werk wat niet iedereen kan en waardeert dan kan je daar een profijtelijke loopbaan (in termen van een boterham mee kunnen verdienen) ontwikkelen. Juist omdat er veel mensen zijn die dat werk niet willen doen, geeft je een competitief voordeel als je het zelf wel doet. Bij AI is het andersom, er is veel vraag, maar ook veel aanbod en moet je dus erg goed zijn om boven het maaiveld uit te steken.

... wordt vervolgd.