35 jaar transitie in Oekraine (#dag 1088)

Er zijn geen grote verhalen meer, zegt de postmoderne filosofie. Maar toch kom je wel verhalen tegen die grootst zijn op een andere manier. Zoals deze visie over veranderen, en hoe veranderingen wel of niet doorgang kunnen vinden. 

Het verhaal komt van een Rusland kenner:

Rusland heeft een duizendjarige traditie van autocratisch bestuur. Bij ons in Europa is er een beweging gekomen sinds de verlichting 400 jaar geleden, maar in Rusland en De Oekraïne niet.

Maar, de Oekraïne heeft sinds 35 jaar een succesvolle transitie doorgevoerd - die nog niet perfect is - maar daar denkt Rusland van, als zij dat kunnen, wat als anderen dat ook willen?

Navalry wilde wel een beter leider worden dan Poetin, maar hij wilde geen democratie. Dat past niet bij de cultuur in Rusland.

Dat verlichtingssysteem heeft superieure uitkomsten gegeven en dat systeem staat nu onder druk en wij moeten onze eigen democratie beschermen.

Zegt, Ron Keller:

"Houd op met die beauty-contest van wie het beste systeem heeft (autocratisch, democratisch). .. Ik ben meer bezorgd dan ik ooit ben geweest."

Kettingvraag (ik meen voor Caspar Thomas): "is de democratie in de VS nog te redden?" Is het Trumpiste een afwijking of is het de toekomst van dat systeem? Zegt de interviewer.

Hij maakt een vergelijking tussen de Capitool-bestormers van Trump en de Bruinhelmen in Nazi Duitsland.

Met alle dreiging en conflicten in de wereld is het belangrijk dat we Poetin afschrikken, zegt oud-topdiplomaat in Rusland en Oekraïne Ron Keller. Hij ziet parallellen met de aanloop naar de Eerste Wereldoorlog, zegt hij in Dit is de Dag (EO): "We zitten op een kantelpunt." (https://www.nporadio1.nl/nieuws/buitenland/92f5ec0d-8596-4e47-b64a-c569ac944831/gaan-we-richting-oorlog-met-rusland-we-leven-in-1912-zegt-oud-topdiplomaat)

AI voegt toe.

De overgang van Oekraïne van een autocratische naar een meer democratische regering is een complex en doorlopend proces, dat met name wordt benadrukt door belangrijke gebeurtenissen in de recente geschiedenis. Hier zijn enkele belangrijke aspecten van deze overgang:

1. Oranjerevolutie (2004-2005): - De Oranjerevolutie was een reactie op wijdverbreide beschuldigingen van verkiezingsfraude bij de presidentsverkiezingen van 2004, die aanvankelijk werden gewonnen door Viktor Janoekovitsj, een kandidaat die werd gezien als pro-Russisch. Massale protesten en burgerlijke ongehoorzaamheid leidden tot een herhaling van de verkiezingen, wat resulteerde in de overwinning van Viktor Joesjtsjenko, die werd gezien als pro-westers en hervormingsgericht. Deze gebeurtenis markeerde een belangrijk moment in de democratische aspiraties van Oekraïne, omdat het de kracht van het maatschappelijk middenveld en de publieke mobilisatie tegen autocratisch bestuur aantoonde.

2. Euromaidan-protesten (2013-2014): - De Euromaidan-protesten begonnen eind 2013 toen de toenmalige president Janoekovitsj een associatieovereenkomst met de Europese Unie opschortte ten gunste van nauwere banden met Rusland. De protesten escaleerden tot een bredere beweging tegen corruptie, machtsmisbruik en het gebrek aan democratische hervormingen. De beweging bereikte begin 2014 een hoogtepunt toen Janoekovitsj het land ontvluchtte, wat leidde tot een regeringswisseling en een hernieuwde toewijding aan democratische hervormingen.

3. Hervormingen na Euromaidan: - Na de Euromaidan-protesten startte de nieuwe regering van Oekraïne een reeks hervormingen die gericht waren op het verminderen van corruptie, het decentraliseren van macht en het versterken van democratische instellingen. De hervormingen omvatten wijzigingen in het kiesstelsel, hervormingen van de rechterlijke macht en inspanningen om de transparantie in de overheid te vergroten.

4. Decentralisatie: - De Oekraïense regering heeft decentralisatiehervormingen doorgevoerd om lokale overheden meer macht en autonomie te geven. Dit is bedoeld om het democratisch bestuur te versterken en de lokale verantwoordingsplicht te verbeteren.

5. Maatschappelijk middenveld en media: - Er is een groei geweest in maatschappelijke organisaties en onafhankelijke media in Oekraïne, die een cruciale rol spelen bij het bevorderen van democratische waarden, verantwoordingsplicht en transparantie. De actieve betrokkenheid van het maatschappelijk middenveld is instrumenteel geweest bij het bepleiten van hervormingen en het ter verantwoording roepen van de regering.

6. Uitdagingen en voortdurende strijd: - Ondanks de vooruitgang blijft Oekraïne te maken krijgen met aanzienlijke uitdagingen, waaronder corruptie, politieke instabiliteit en externe druk, met name van Rusland. Het voortdurende conflict in Oost-Oekraïne en de annexatie van de Krim door Rusland in 2014 hebben de democratische transitie ook gecompliceerd, omdat de regering veiligheidszorgen in evenwicht moest brengen met de noodzaak van democratisch bestuur.

Conclusie ... aanzienlijke volksbewegingen, hervormingen en de versterking van het maatschappelijk middenveld. Hoewel er nog steeds uitdagingen zijn, zijn de toewijding aan democratische principes en de actieve deelname van burgers aan het politieke proces belangrijke indicatoren van deze transitie.

En, verschil met de ontwikkelingen in Rusland.

De verschillen tussen Oekraïne en Rusland op het gebied van bestuur, democratische ontwikkeling en het maatschappelijk middenveld zijn aanzienlijk en komen voort uit hun historische, politieke en sociale contexten. Hier zijn enkele belangrijke verschillen:

1. 1. Politiek systeem:

• Oekraïne: Sinds de onafhankelijkheid in 1991 heeft Oekraïne een reeks politieke transformaties doorgemaakt, waaronder periodes van democratisch bestuur en pogingen tot hervorming. Ondanks uitdagingen heeft Oekraïne stappen gezet in de richting van het opzetten van een democratischer systeem, met name na de Oranjerevolutie en de Euromaidan-protesten.
• Rusland: Daarentegen is Rusland overgegaan op een meer gecentraliseerd en autocratisch systeem onder president Vladimir Poetin. Sinds het begin van de jaren 2000 is de politieke macht steeds meer geconcentreerd in de handen van de uitvoerende macht, met aanzienlijke beperkingen op politieke oppositie, mediavrijheid en het maatschappelijk middenveld.

1. 2. Maatschappelijk middenveld en politieke participatie:

• Oekraïne: Het maatschappelijk middenveld in Oekraïne is relatief levendig geweest, met actieve deelname aan politieke processen, met name tijdens belangrijke gebeurtenissen zoals de Oranjerevolutie en Euromaidan. Er zijn talloze NGO's en grassroots-bewegingen die pleiten voor democratische hervormingen, mensenrechten en anti-corruptiemaatregelen.
• Rusland: In Rusland wordt het maatschappelijk middenveld geconfronteerd met aanzienlijke repressie. Veel NGO's worden beperkt of bestempeld als "buitenlandse agenten" en afwijkende meningen worden vaak met harde maatregelen aangepakt. Politieke participatie is beperkt, waarbij oppositieleden vaak te maken krijgen met intimidatie, gevangenneming of verbanning.

1. 3. Mediavrijheid:

• Oekraïne: Hoewel er nog steeds uitdagingen zijn, heeft Oekraïne een diverser medialandschap vergeleken met Rusland. Er bestaan ​​onafhankelijke media en er is een zekere mate van persvrijheid, hoewel kwesties als oligarchische invloed en politieke druk nog steeds de journalistieke integriteit beïnvloeden.
• Rusland: De Russische regering oefent strikte controle uit op de media, waarbij staatsbedrijven of staatsgerichte media het landschap domineren. Onafhankelijke journalistiek wordt ernstig beperkt en kritische stemmen worden vaak het zwijgen opgelegd.

1. 4. Publiek sentiment en nationale identiteit:

• Oekraïne: Het Oekraïense publiek heeft een sterk verlangen getoond naar democratisch bestuur, Europese integratie en een aparte nationale identiteit die losstaat van Rusland. Dit sentiment is met name uitgesproken in de nasleep van de Russische agressie en de annexatie van de Krim.
• Rusland: In Rusland is het publieke sentiment complexer, met een aanzienlijk deel van de bevolking dat het verhaal en beleid van de regering steunt. Nationalisme en staatspropaganda spelen een belangrijke rol bij het vormen van de publieke opinie, waarbij het Westen vaak als een bedreiging wordt afgeschilderd.

1. 5. Reactie op externe bedreigingen:

• Oekraïne: Het aanhoudende conflict met Rusland heeft de steun voor democratische hervormingen en nationale eenheid aangewakkerd. De Oekraïense regering heeft geprobeerd zich nauwer aan te sluiten bij westerse instellingen, zoals de Europese Unie en de NAVO.
• Rusland: De Russische regering gebruikt vaak externe bedreigingen om haar autoritaire maatregelen te rechtvaardigen, waarbij afwijkende meningen als onpatriottisch worden gepresenteerd en een verhaal wordt gepromoot waarin de natie wordt verdedigd tegen westerse inbreuken. (beide GPT 4o)

Ook hier is de conclusie helder. Zelf zou ik de omvang van het land en de natie toegevoegd hebben. Rusland kan voortBOUWEN op een cultuur van omvang - te vergelijken met een Mega-7 beweging denk ik dan - waar size matters. De Oekraine is duidelijk kleiner en overleeft niet door enkel Oligarchen. Dat nu juist Oligarchen in de VS aan macht toenemen heeft ook met de omvang van het land te maken. In Nederland zou dat ondenkbaar zijn.