Fietsen in Valencia

 Vorige week ging ik fietsen in Valencia. Dat klinkt minder professioneel dan het was. Ik wilde de natuur in en lopen duurt dan zo lang, met de auto had ik geen zin en "er was een fiets," en als Nederlander pak je die dan. Zoiets.

Mijn eerste uittochtjes waren door echte binnenwegen, maar die veranderden al snel in ontoegankelijke paden, dus koos ik min of meer gedwongen voor de gewone weg. Anders zou het niet opschieten. 

Dat ging met grote tegenzin, want die weg zag er zo uit:

Kort daarna zag ik iemand op twitter een foto publiceren van een weg (de bron daarvan ben ik verloren...) - die niet bedoeld was als routevoorbeeld maar meer als esthetisch model - die niet zo heel veel anders was dan die in Valencia. Ik bedoel dan qua ruimte. Er was nauwelijks een berm, al waren er wel vangrails. Die waren er niet op "mijn route." 

Later in de ochtend kwam ik twee professionele wielrenners tegen en ik vroeg hen of ze niet bang waren. Dat kwam er wat plastisch uit, maar het antwoord was ronduit nee. De auto's in Spanje nemen allemaal wal 1,5 meter de ruimte om fietsers te passeren. Maar, doet iedereen dat dan ook. De angst blijft bestaan. Een achteruitkijkspiegel - dacht ik later - zou geholpen hebben om die angst wat te temmen. Maar goed.

Het feit van de beperkte ruimte naast de weg, deed me denken, of dit niet een gewoon stuk infrastructuur is dat ontworpen is met te weinig "ruimte" voor veiligheid. Als hier al op bezuinigd wordt, op de breedte van de autoweg - hoe moet het dan wel niet zijn met de infrastructuur die geleid hebben tot de overstromingen?

Maar of je zo kan denken?

Valencia heeft een prachtige natuur, en op deze foto zie je een kleine rivier of beekje waar de sporen van #Dana - het riet op twee meter hoogte - nog duidelijk zichtbaar zijn. Als je over die vallei uitkijkt en probeert in te denken hoe dat hoogteverschil aan watermassa moet hebben geleid, dan krijg je wel een idee van de problemen.

In mijn korte verblijf in de regio ben ik niet op ramptoerisme uit geweest. Maar er was desondanks nog veel te vinden van wat een catastrofe moet zijn geweest op die plekken. Zoals een totaal normale weg, waar plotseling nog een bedrijfsbusje met de neus verticaal in de vangrail vaststond. Daar was de prioriteit nog niet zo groot om die weg te halen en te bevrijden. De auto was natuurlijk zoals de meeste die onder water waren geweest - total loss.

Daar schijnen er nog ca. honderd duizend van te zijn, auto's die naar de sloop kunnen of daar al gebracht zijn (door een professioneel bedrijf), zonder dat menig eigenaar daar iets over te zeggen had.

--

2024/11/toename-extremen-als-signaal