Relativisme en absolutisme als cultuurfactoren (Nederland, Spanje)
Is de Spaanse cultuur misschien meer absoluut georiënteerd dan de Hollandse (koopmansgeest)? Is een gedachte die bij dit onderwerp (absoluut versus relatief) in me opkomt.
Cultuurrelativisme is (AI):... het idee dat het geloof, de waarden en praktijken van iemand begrepen moet worden via de cultuur van iemand en niet vanuit een eigen cultuur.
- Seungbae Park: heeft contributies gedaan op dit gebied vanuit de morele filosofie, en hij vreest dat cultuurrelativisme tot moreel nihilism kan leiden omdat geen enkele actie als goed of fout veroordeeld kan worden. Hij ziet het belang van een genuanceerde benadering
- Mary Midgley: heeft kritiek op CR die hierop aan lijkt te sluiten dat het tot een "moral paralysis" kan leiden. Zij zoekt een balans tussen universele ethiek en culturele context.
- James Rachels: ziet het gevaar dat in CR vooruitgang wordt tegengehouden. Ook hij ziet (sommige) universele standaarden en practices.
EEN. Cultuurrelativisme, een kort essay:
"Met deze voorbeelden probeert Benedict* aan te tonen dat normaliteit cultureel bepaald is. “Een normale handeling is er een die ruim binnen de grenzen valt van het verwachte gedrag voor een bepaalde samenleving”. Ze gaat verder met te zeggen dat als een volwassene die is gevormd naar de normen van een van deze culturen naar onze beschaving zou worden getransporteerd, hij of zij in onze categorieën van abnormaliteit zou vallen, terwijl ze in hun cultuur volkomen normaal zijn. Ze stelt ook dat het meeste van wat mensen als normaal bestempelen slechts gewoontegedrag is en dat we daarom andere culturen niet kunnen beoordelen, omdat wat als 'moreel goed' wordt gezien afhankelijk is van de gewoonten van een cultuur.
De controversiële hedendaagse Koreaanse filosoof Seungbae Park stelt dat het onduidelijk is of cultureel relativisme of cultureel absolutisme een gevaarlijker impact heeft op ons dagelijks leven. Hij voert echter het argument aan dat als Hitler een cultureel relativist was, hij de Joden niet zou hebben aangevallen, omdat hij zou hebben erkend dat noch de Duitse noch de Joodse cultuur correcter was dan de andere.
... niettemin kwamen Hitlers geloof in de Duitse superioriteit en het geloof van de slaveneigenaar in de blanke suprematie overeen met dat van een absolutistisch perspectief, dat de fouten en gevaren van het absolutistische standpunt laat zien.
Als hedendaags Brits cultureel absolutist weerlegt Mary Midgley de geldigheid van moreel relativisme door te stellen dat we over de kennis beschikken om oordelen te vellen over andere culturen en dat degenen die anders beweren dit simpelweg doen omdat ze respect en tolerantie associëren met het onvermogen om een standpunt in te nemen. kritische houding tegenover andere culturen. Als ze het bijvoorbeeld heeft over de redenen waarom mensen pleiten voor de praktijk van cultureel relativisme, zegt ze dat ze dit doen omdat ze vinden dat het respectvol is. Midgley is echter van mening dat dit helemaal niet respectvol is. Ze zegt: “Niemand kan respecteren wat voor hem volkomen onbegrijpelijk is.
Midgley stelt dat andere culturen “het bereik van vergelijkingen en het spectrum van alternatieven bieden waartegen we afzetten wat we willen begrijpen”. Door dit vergelijkingsbereik kunnen we leren van het succes van anderen en hun fouten vermijden. Ze stelt dat wanneer we iets als goed of slecht beoordelen, we het als voorbeeld gebruiken om ernaar te streven of om het te vermijden. Door onszelf te beperken in het vellen van oordelen over andere culturen, stelt Midgley dat we een verbod op algemeen moreel redeneren zouden opleggen, wat zou leiden tot passiviteit en zou resulteren in onze desinteresse in alle morele kwesties.
De hedendaagse Amerikaanse filosoof James Rachels werkt dit idee ook uit door te stellen dat met cultureel relativisme het idee van morele vooruitgang, zelfs binnen onze eigen culturen, in twijfel wordt getrokken...
Rachels ondersteunt het standpunt van moreel absolutisme door te beweren dat het feit dat mensen het niet eens zijn over het bestaan van absolute morele waarheden, niet betekent dat die er niet zijn. Om zijn punt te bewijzen stelt hij bijvoorbeeld dat terwijl mensen in sommige samenlevingen geloven dat de aarde plat is, andere samenlevingen, zoals de onze, geloven dat de aarde bolvormig is. Vervolgens stelt hij dat het feit dat dit meningsverschil bestaat, niet betekent dat er geen “objectieve waarheid” bestaat in de geografie (4). Hij stelt dat een dergelijke conclusie niet kan worden getrokken, omdat we ons moeten realiseren dat culturen soms gewoonweg ongelijk hebben in hun overtuigingen (4). “Er is geen reden om te denken dat als de wereld rond is, iedereen het moet weten. Op dezelfde manier is er geen reden om te denken dat als er een morele waarheid bestaat, iedereen deze moet kennen”.
... Er kan worden geconcludeerd dat het beoordelen van andere culturen indirect is toegestaan. Hoewel een cultureel relativist zou zeggen dat we helemaal niet mogen oordelen over andere culturen, omdat alle samenlevingen verschillend zijn en de moraal, samen met wat als acceptabel wordt beschouwd, van cultuur tot cultuur varieert; een cultureel absolutist zou het daar niet mee eens zijn als hij zou beweren dat culturen niet zo verschillend zijn als ze lijken. Om dit debat objectief te kunnen bekijken, moet in het algemeen worden gezegd dat beide theorieën op verschillende tijdstippen geschikt kunnen zijn. Hoewel we het recht zouden moeten hebben om andere culturen te beoordelen en onze mening over bepaalde zaken te uiten, moeten we ter wille van de vooruitgang en de maatschappelijke groei de grens trekken wanneer onze inmenging niet absoluut noodzakelijk is ter wille van het respecteren van andere culturen en wat ons onbekend (unfamiliar) is."
(bron: Absolutism vs. Relativism: The Moral Argument Behind Judging Other Cultures by Kenia Torres, https://blogs.baruch.cuny.edu/lexingtonreview/absolutism-vs-relativism-the-moral-argument-behind-judging-other-cultures/)
TWEE. Is het mogelijk om aan een land meer relativisitische praktijken toe te kennen dan andere landen of culturen? Is Spanje meer absoluut in haar cultuuruitingen? IS er een legacy van het duidelijk absolutistische Inquisitie in het huidige Spanje?
Ik weet niet of hier een theorie van is, maar intuïtief denk ik dat Spanje meer absoluut georiënteerd is dan Nederland. In Nederland is alles relatief, pas nu begint men daar afstand van te doen. Nu lijken er absolute waarden te komen... Met de migratie als primair conflict of argument.
DRIE. Ik vroeg het nog maar een keer aan AI*:
Wanneer we Spanje en Nederland vergelijken in termen van hun benaderingen van culturele waarden en ethiek, kunnen we enkele algemene trends waarnemen die een verschil illustreren tussen een meer op absolute waarden gericht perspectief (vaak geassocieerd met Spanje) en een meer relativistische oriëntatie (vaak geassocieerd met Nederland). Hier zijn een paar voorbeelden:
Maatschappelijke kwesties en moraal:
Spanje: Traditioneel is Spanje beïnvloed door het katholicisme, dat historisch gezien absolute morele waarden heeft gepromoot met betrekking tot kwesties zoals huwelijk, gezin en seksualiteit. Debatten over kwesties zoals abortus en het homohuwelijk zijn bijvoorbeeld vaak ingekaderd in termen van absolute morele principes die zijn afgeleid van religieuze overtuigingen. Hoewel Spanje aanzienlijke stappen heeft gezet in sociale liberalisering, weerspiegelen deze debatten nog steeds een spanning tussen traditionele waarden en moderne perspectieven.
Nederland: Nederland staat bekend om zijn progressieve standpunt over sociale kwesties, waarbij vaak een meer relativistische benadering wordt omarmd. Het land was een van de eerste landen die in 2001 het homohuwelijk legaliseerde en legt sterk de nadruk op individuele rechten en vrijheden. De Nederlandse samenleving geeft prioriteit aan persoonlijke keuze en autonomie, wat een meer relativistische visie weerspiegelt die waarde hecht aan diverse levensstijlen en overtuigingen.
Culturele praktijken:
Spanje: In Spanje worden culturele praktijken zoals festivals, religieuze gebruiken en familiebijeenkomsten vaak gezien als integraal onderdeel van de nationale identiteit en worden ze in stand gehouden met een gevoel van traditie en absolute waarde. Zo zijn evenementen zoals Semana Santa (Heilige Week) diepgeworteld in culturele en religieuze betekenis, en wordt er sterk de nadruk gelegd op het in stand houden van deze tradities.
Nederland: Daarentegen benadert Nederland culturele praktijken met een meer relativistische mindset, waarbij vaak multiculturalisme en de acceptatie van verschillende culturele uitingen worden aangemoedigd. De Nederlanders vieren diversiteit door middel van evenementen zoals Koningsdag, die een breed scala aan culturele invloeden omarmt, en er is een algemene acceptatie van verschillende culturele praktijken zonder een enkele nadruk op traditie.
Juridische kaders:
Spanje: Het Spaanse rechtssysteem is beïnvloed door een combinatie van burgerlijk recht en religieuze principes, wat kan leiden tot een absolutere interpretatie van wetten met betrekking tot familie en moraal. Wetten met betrekking tot echtscheiding en familierechten zijn bijvoorbeeld historisch beïnvloed door de katholieke leer.
Nederland: Het Nederlandse rechtssysteem wordt gekenmerkt door een sterke nadruk op individuele rechten en vrijheden, wat vaak een relativistische benadering van de wet weerspiegelt. Nederland heeft robuuste antidiscriminatiewetten en -beleid die gelijkheid bevorderen, waardoor een flexibelere interpretatie van rechten mogelijk is die rekening houdt met diverse culturele achtergronden.
Deze voorbeelden illustreren hoe Spanje meer neigt naar absolute waarden, met name in de context van traditionele en religieuze invloeden, terwijl Nederland de neiging heeft om een meer relativistische benadering te omarmen die prioriteit geeft aan individuele rechten en culturele diversiteit. Het is echter belangrijk om op te merken dat dit algemene trends zijn en dat er binnen elk land aanzienlijke variatie is. (GPT-4o Mini)
"De grondlegger van het cultuurrelativisme was de Duitse antropoloog Franz Boas (1858-1942), die in 1887 vanuit Duitsland naar de Verenigde Staten is geëmigreerd. Volgens deze theorie zijn alle culturen gelijkwaardig. Iedere cultuur moet op zichzelf worden beschouwd en beoordeeld naar zijn eigen maatstaven. De normen en waarden zijn dus niet universeel, ze kunnen en mogen alleen worden beoordeeld binnen de cultuur waarin ze zijn ontstaan.
Reacties