Stage lopen bij de coach (1)
Sinds enkele weken loop ik mee, bij ontbreken van een beter woord of omschrijving, met een coachingsorganisatie. Dat had alles te maken met het boek dat ik aan het schrijven ben over deze professional: de coach.
Dat begon half februari en inmiddels heb ik een aantal sessies bijgewoond. Dat zijn groepsessies waar ik niet teveel over wil vertellen om de organisatie op afstand te houden. Mogelijk later doe ik dit wel, wie dat precies is. Met hun goedkeuring.
Ik heb een soort van dubbelrol. Ik kijk mee hoe het er aan toe gaat en wat alles betekent en ik probeer daaruit een beeld te vormen voor mijn eigen project. Wat doet een coach nu precies, waarom zijn er mensen die zich laten coachen of een coach inzetten en hoe werkt dat proces. Elke coach werkt natuurlijk anders. Ik zie natuurlijk niet alles, zoals individuele sessies, daar heb ik gene zicht op.
Aan de andere kant ben ik ook als coachee in dat proces aanwezig en daarin merk ik een soort van deja-vu-gevoel. Gisteren moest ik zelf opeens denken aan het begrip emotionele gijzeling en dat had ik geleerd uit een boek van Goleman en echt jaren zo niet decennia geleden.
Coaching is niet zoals andere professies waar je van een afstand kan kijken en ervaren wat het werk is, zonder er zelf bij betrokken te zijn. Coaching gaat over emoties en ontwikkeling en keuzes maken en in dat proces kom je jezelf tegen. Hoe zit ik in zo'n meeting, wat vraag ik wel en wat zeg ik niet, los van de beschikbare tijd die natuurlijk beperkt is.
Maar het belangrijkste is toch wel dat je zelf voelt en nadenkt en tijd investeert in zelfonderzoek, terwijl er ook andere dingen zijn om te doen. Heb ik dit nodig is een van de vragen die ik me na deze sessies wel eens stel. Los dat ik meer wil weten over deze professie (en het belang ervan in de economie en onze cultuur).
Emoties zijn op te delen in twee grote kampen: positieve emoties en negatieve emoties. Wanneer je te maken hebt met negatieve emoties (boosheid, verveling, ...) moet je nadenken wat die met je doet. Waarom je zo voelt en hoe je dit kan ombuigen tot positieve emoties. [ik geef gen getrouw beeld van wat er in die sessies gebeurt natuurlijk, meer mijn eigen gedachten].
Een van de persoonlijke vragen die ik heb is hoe je deze emoties kunt aggregeren in een economie. Zoals "onzekerheid" bijvoorbeeld. Onzekerheid is geen echte emotie, maar je kan je wel onzeker voelen en dat is ook de link naar de economie. Niemand weet wat er morgen of in de toekomst gebeurt, want die is onzeker. Maar - zeker in mijn wereld van de beurs - spelen hierbij heel wat emoties. Angst en hebzucht als twee pijlers van emoties waarop die wereld gebouwd lijkt.
We leven in zeer onzekere tijden, en daarmee heb ik een relatie gevonden tussen coaching en economie. Hoe meer onzekerheid, hoe meer je stil moet staan bij je eigen emoties wat die onzekerheid met je doet.
Persoonlijk stel ik me de vraag, waarom ik dit doe. Waarom ben ik een boek gaan schrijven over coaches waar het thema van emoties en gevoel zo'n belangrijke rol speelt (antwoord was: door het thema van zelf- en mensenkennis...)...
--
Reacties