Coaching als economisch fenomeen (1)
Dit is een eerste inventarisatie, terugkoppeling of samenvatting van het project om de coach te portretteren.
Het waarom van dit project laat zich als volgt samenvatten: na onderzoek gedaan te hebben naar economen merkte ik dat deze professional eigenlijk niet zo begaan is met de basis van de hele sociale wetenschap: wat is nu precies de mens, mensenkennis en zelfkennis. En hoe belangrijk is dat. Een econoom die in de inleiding van het verhaal (De Opkomst van de Econoom, #dOvdE) werd aangehaald wilde meer van de wereld weten, vond geschiedenis spannend, maar "koos" toch voor economie.
EEN, De start. Coaching begint veel meer bij psychologie. Zo begon het ook echt, met de opkomst van positieve psychologie. Seligman maar ook Maslov zagen dat psychologie teveel op problemen gericht was, en zijn vonden een nieuw gat in de markt door juist psychologie positief toe te passen: dus hoe kan ik verbeteren en me goed voelen? Dat was in het midden, de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw. [komt NLP ook uit die jaren of later, ...?]
TWEE. Coaching in de sport. Dat is altijd het voorbeeld geweest en cultuur werkt mimetisch: mensen kopiëren elkaar en doen elkaar na, net als apen. Werkt coaching in de sport, dan waarom ook niet in het bedrijfsleven. Je ziet vervolgens dat topsporters in het bedrijfsleven gaan werken als adviseur of coach, want ze weten wat het is om prestaties te leveren.
- Tegenstanders van coaching zouden hier een argument kunnen vinden, dat coaching niks uitmaakt. Bij voetbal bijvoorbeeld heeft Nederland geweldige coaches, als ook sporters, maar een WK-winnen is nooit voorgekomen, niet met de beste teams, noch met de beste coaches. Johan Cruijff zelf, durfde het niet aan om bondscoach te worden, omdat hij wel aanvoelde dat verlies op de loer lag...
- Maar in de sport als parallel is op dezelfde manier als in de economie de toenemende complexiteit te vinden. Het aantal sporten is geëxplodeerd en daarmee ook het aantal coaches. Een tenniscoach zal zich niet op het terrein van voetbal kunnen begeven... Dit werkt in de economie in feite hetzelfde. Specialisatie onder coaches...
- Het tweede leven van de prof: bij sport is de coach een professional die eerst speler is geweest. Juist hierdoor kan deze toegevoegde waarde bieden. maar hoe zit het met de coach in de economie, wat was daar zijn of haar eerste leven en hoe verhouden die zich tot elkaar?
DRIE. Mensenkennis en zelfkennis. Wat is het, en wat kan je ermee? Hoe belangrijk is het? Dat is een grote vraag. Een mogelijk nadeel of valkuil van coaching en psychologie is dat je gaat navelstaren. Dus wie heeft er baat bij mensenkennis? Dat zijn inderdaad deze professionals die van coach, psychologen en alle afgeleide beroepen in de (persoonlijke) zorg. Maar heeft de economie als geheel, baat bij meer mensen die weten met emoties om te kunnen gaan?
VIER. Veranderen. Een hele belangrijke vraag is welk veranderingsmodel is toepasselijk of pas je toe bij coaching. verandert de mens sowieso, of is al die aandacht voor emoties en groei op geaggregeerd niveau niet te bemerken? Wat het meeste veranderd in de wereld is de economie en de maatschappij en die wordt (#dOvdE) steeds meer complex. Dan is het nodig om te kijken naar de mens en haar omgeving (bedrijf of privé) om te zien hoe aanpassingen het beste kunnen verlopen. hiervoor zijn coaches nodig.
VIJF. Twee soorten coaches, twee soorten services. Er lijken inderdaad twee soorten coaches te zijn, de coach die vooral gericht is op lifestyle, work-life-balance en privézaken, en de meer business, economisch gerichte coach. Deze laatste zijn vooral veel aangesloten bij organisaties zoals ICF en Nobco.
- Het verschil zit hem in de type service: luxe goederen of noodzaak. Er is niks tegen luxe, LVMH verkoopt tassen voor 1000 euro puur aan mensen die zich willen onderscheiden. Sinds Veblen weten we dat er zoiets als conspicuous consumption bestaat en dat is consumptie die tot doel heeft om luxe in je leven te brengen. Men wil zich onderscheiden van de meute. Dit speelt ook bij coaches, en vooral die coaches die zich als zodanig profileren: ze zijn zichtbaar, hebben een afwijkende levensstijl (hebben zelf geen werk, reizen om de wereld heen, doen andere dingen) en projecteren die op de coachee.
- De coach als noodzaak zie je meer als deskundige, voor zaken als Burn-out, maar ook om beter te presteren. De coach die hier tussen in zit is de coach die topprofessionals of "High Performers," zoekt als doelgroep. Het is duidelijk dat in beide geval kapitaalkracht niet onbelangrijk is.
Qua economie heeft dit een grote consequentie. Het is best mogelijk dat bij een crisis de lifestyle coach in de hogere doelgroep, of klasse geen werk verliest, terwijl de noodzakelijke coach bij een crisis moet inleveren. Hoe dit precies zit vraagt meer studie.
ZES. De aanbodkant. Deze is begin van de eeuw tot stand gekomen door de opkomst van de ZZP-er. Banen voor het leven verdwenen en hier zie je dat grote veranderingen in de economie geleid hebben tot nieuwe banen zoals bij coaching. Of we hier nu op de top zitten vraag ik me af. Complexiteit blijft een belangrijk ingrediënt.
- Doordat er aanbod is van coaches, komt er ook vraag. Dat is een economische wetmatigheid die deels opgaat. Maar flexibilisering is een belangrijke factor. Vrouwen of mannen die thuiswerken en oppassen voor de kinderen kunnen laagdrempelig coaching oppakken.
- De maatschappij wordt harder, de verzorgingsstaat brokkelt af e dat zou ook een meer structurele aanbod factor kunnen zijn bij coaching. De mens staat bij coaching centraal en dat is wat er ontbreekt in het bedrijfsleven. Daar staat enkel de performance centraal, niet de mens.
... even zo ver. Dit is een concept samenvatting van het project en een eerste inventarisatie. Wie bij dit project betrokken wil zijn, kan dat via e-mail aangeven. Er is ook een project website.
-- 29 februari. Deze vond ik op het internet, coaching ook (al) voor kinderen:
Reacties