Homo Ludens (op wikipedia)

Homo Ludens, het boek van Johan Huizinga, is een tijdloos boek. Wanneer je nu het laatste hoofdstuk leest, XII Het spel-element der hedendaagsche cultuur, dan sluit het ook goed aan op onze tijdgeest.

Homo Ludens gaat over cultuur. Over de mens die de cultuur "maakt". En het eerste wat ik na het lezen van het boek gedacht heb is om een simpele cultuuranalyse te maken. Door de vraag te stellen, hoe wordt het boek op wikipedia ontvangen in de diverse talen/culturen?

Te beginnen met het Nederlands. Opvallend genoeg besteedt "de Nederlander"  279 woorden aan het werk op nl.wikipedia. Men richt zich op het gebruik van de term* - homo ludens - en geeft wat aanvullende informatie over de schrijver. Nederlanders zijn niet trots op "eigen" kunnen. Die gedachte speelde door mijn hoofd. Maar het kan ook zijn dat Nederlanders meer op de Engelse site actief zijn.
* [zoals] - De uitdrukking homo ludens werd voor het eerst gebruikt in 1938 door Johan Huizinga in het werk waarvan de titel in het Spaans meer bepaald Homo ludens zou zijn, essay over de sociale functie van het spel.

In het Engels besteedt de wikipediaist (timestamp op 22 mei 2018) 2819 woorden aan het werk, bijna tien keer zo veel (maar 680 hiervan zijn noten van citaten die refereren aan het werk). De inhoud betreft de volgende onderwerpen: ontvangst, controverse rond het voorwoord, de inhoudsopgave en per hoofdstuk een beknopte samenvatting, Quotes, Edities, Zie ook (Luden, from Arkady and Boris Strugatsky's Noon Universe / Homo faber / Man, Play and Games /
Hermann Hesse's The Glass Bead Game ("Magister Ludi") ). En, External links, Noten en Referenties.

De inleiding ziet er zo uit (en.wikipedia.org/wiki/Homo_Ludens):
I. Nature and significance of play as a cultural phenomenon.
Play is older than culture, for culture, however inadequately defined, always presupposes human society, and animals have not waited for man to teach them their playing.
  Huizinga begins by making it clear that animals played before humans. One of the most significant (human and cultural) aspects of play is that it is fun.
  Huizinga identifies 5 characteristics that play must have:
  Play is free, is in fact freedom.  
  Play is not "ordinary" or "real" life.
  Play is distinct from "ordinary" life both as to locality and duration.
  Play creates order, is order. Play demands order absolute and supreme.
  Play is connected with no material interest, and no profit can be gained from it.

Veel ruimte is er in de Engelse versie voor taalverschillen en etymologie. Diverse Griekse woorden passeren de revu die Huizinga in het begin van het werk gebruikt om zijn theorie te staven.

In het Frans. 1224 woorden. Bijzonder aan deze versie (en visie) is dat het niet de inhoudsopgave van het werk volgt maar citations, gezegden die in het boek voorkomen, zoals: de ruimtelijke grenzen van het spel, het spel als bestaansconditie van de cultuur, het spel en de oplossing van spanning, het spel in de moderne tijd, spel en sport, spel en publiciteit, sport en pubergedrag (puérilisme contemporain), spel en oorlog. De samenvatting eindigt met een conclusie.
behalve spel en oorlog (in het boek - spel en krijg) is geen van deze thema's een hoofdstuk in het boek. Over sport bijvoorbeeld geeft Huizinga wel voorbeelden en gebruikt hij de volgende termen een aantal keren: sport, sportief, sportwedstrijd, sportwezen, Maar sportfeesten, sportvertooning, sportsman, sportleven, Sportiviteit, sportieve, sportfactor, sportgemeenschappen, sportelement, sportcostuum, en rensport noemt hij slechts eenmalig.

De Duitse versie. 1292 woorden. De thema's zijn hier: oorsprong van het begrip, Homo ludens versus Homo Faber, verdere verdieping van het concept, potentie van het spel, zie ook, literatuur, weblinks en specificaties.
Homo Ludens versus Homo Faber (vertaald met Google/translate):
De spelwetenschappers Siegbert A. Warwitz en Anita Rudolf kenmerken de Homo ludens en de Homo faber als twee verschillende vormen van wereldtoewijzing in het spel en wijzen ze antropologisch toe aan de soort Homo sapiens: Ze beschrijven de Homo ludens als een type dat in het spel leeft. zelfvoorzienend, doelloos spel op toeval en mogelijkheden is logisch en verwerft wereldwijd kennis, terwijl Homo faber speciaal gebouwd leren gebruikt, gebouwd op systematische spelsequenties om ervaring op te doen. Terwijl homo ludens intrinsiek gemotiveerd is, gebruikt de homo faber doelbewust het spel als een educatief spel voor out-of-play-doelen. Terwijl homo ludens meer zichtbaar zijn in het onbeschermde vrije spel van kinderen, is Homo faber meer betrokken bij pedagogische, psychologische en therapeutische gebieden.

Spaans. 2200 woorden. Wat hier opvalt is dat deze versie exact dezelfde structuur volgt als de Franse versie. Misschien omdat het referentiewerk hetzelfde is, Henri Bergson, L'Evolution créatrice. De Spaanse versie is echter uitgebreider, dus in het geval van Copy-Paste (dat is ook cultuur: exact overnemen wat anderen zeggen) verwacht ik dat deze de oorspronkelijke versie is, en de Franse gekopieerd is. De paragraaf, Zie ook verwijst vervolgens naar:

• Homo faber
• Zoon politikon
• Homo œconomicus

De vertaling (deels via Google-translate) voeg ik hierbij toe omdat het een aardige samenvatting geeft van het boek en ook omdat deze visie ontbreekt in de Engelse en Nederlandse site van wikipedia.

Oorsprong van de term

De mens wordt in de biologische systematiek geïdentificeerd als Homo sapiens (wijze, man die weet), een term die Carl von Linné in 1758 introduceerde om hem te onderscheiden van andere diersoorten.

In tegenstelling tot de biologische terminologie werd de mens in 1907 door de filosoof Henri Bergson beschreven als Homo faber (man die maakt), omdat dit een constant menselijk kenmerk is in de geschiedenis en de prehistorie.

...

Speldefinitie

Het spel is een actie die zich binnen bepaalde grenzen van plaats, tijd en wil ontwikkelt, volgens bepaalde regels die vrij zijn toegestaan, en buiten wat beschouwd zou kunnen worden als een voorziening of onmiddellijke behoefte. Tijdens het spel regeren enthousiasme en emotie, of het nu om een ​​eenvoudig feest, een moment van plezier of een meer op competitie gerichte instantie gaat. Soms gaat actie gepaard met spanning, hoewel het ook vreugde en ontspanning brengt ([Huizinga-b] pagina 217).

Eigenschappen

• In een eerste fase is het spel een onproductieve activiteit, zonder competitie, waarin de deelnemers plezier krijgen.
• Terwijl een dolfijn rustig in zee zwemt, zwemt een man naast hem en zegt: "Ik ga van je winnen." De mens probeert de dolfijn vooruit te helpen: zo manifesteert zich de competitieve geest die kenmerkend is voor de menselijke soort.
• Het is dezelfde wens die heeft geleid tot de uitvinding van "competitieve sport", dat wil zeggen, de speelse weergave van de strijd om het leven.

De ruimtelijke grenzen van het spel

De ruimtelijke beperking van het spel is meestal enigszins strikt, aangezien elk spel wordt gespeeld in een ruimtelijk domein dat vooraf is overeengekomen of gemarkeerd door mensen of dieren, hetzij imaginair of materieel goed afgebakend, vastgelegd in overeenstemming tussen partijen of door duidelijke beperkingen of door gezond verstand. Het kan een speelbord zijn, of een tafel, of een buitenveld, of een overdekt hof, of een weg met gemarkeerd begin en einde, of een magische cirkel, of een tempel, een podium, een park, omdat ze allemaal speelplaatsen kunnen zijn in functie van de functie die ze vervullen en dat ze worden toegewezen, dat wil zeggen gevestigde en min of meer goed gedefinieerde plaatsen, waarbinnen duidelijk omschreven spelregels worden toegepast tussen de spelers. Hoewel dit speelveld ons in een "magische cirkel" [toovercirkel] plaatst, waar je een rol speelt, kan het op elk moment worden verbroken door de zogenaamde [valsspelers], de valsspelers zijn degenen die de regels niet respecteren gedefinieerd door de spelers, die het speelveld niet als zodanig verbreken, maar als de ervaring hiervan, aan de andere kant de [spelbreker] zijn degenen die weigert om de regels te volgen en dit gebied van spelen betreden, dat is waarom deze persoon automatisch de magische zone breekt waarin ze wilden spelen. De speelvelden zijn tijdelijke werelden binnen de gebruikelijke wereld, bedacht en soms geconditioneerd voor een betere ontwikkeling van het spel  

Het spel als voorwaarde voor het bestaan ​​van iemands cultuur

Uit het bovenstaande kan een belangrijke consequentie worden getrokken: zonder enige ontwikkeling van een speelse houding is geen cultuur mogelijk. Zelfs in een samenleving teruggebracht tot bijna wrede door het verlaten van alle relaties en wettelijke voorschriften; Agonale passie zal op geen enkele manier worden afgeschaft of vergeten, omdat het inherent is aan de menselijke natuur. De aangeboren ambitie om een ​​uitstekende locatie te bereiken, confronteert in veel gevallen individuen en groepen, en in sommige situaties kan het leiden tot een dwaze toegang tot zoeken naar glorie en triomf, tot het begaan van afwijkende handelingen en brute brutalisatie. Het spel gaat vooraf aan de cultuur zelf, zoals getoond in het geval van dieren. Verschillende indicaties geven aan dat de abstractie van het << game >> -fenomeen in een aantal culturen op een secundaire manier heeft plaatsgevonden, terwijl de functie van het spelen een primair karakter heeft gehad.

Of het de oude doctrine volgens welke de drijvende kracht van de geschiedenis zich in de economische betrekkingen bevindt, aanhangt, of het zich aanpast aan nieuwe en heterodoxe opvattingen van de wereld en de samenleving, de essentie van het streven naar triomf in veel gevallen liggen ten koste van alles, zelfs als van te voren wordt vastgesteld dat 'winnen' niet noodzakelijk een echte 'winst' betekent.

In zekere zin zal cultuur altijd worden gespeeld, volgens een bepaalde wederzijdse overeenkomst die bepaalde spelregels overneemt. Vanuit verschillende invalshoeken vereist ware beschaving fair play (eerlijk spel), wat in speelse bewoordingen gelijk staat aan goede trouw. De afstand van het spel kan de eigen cultuur breken of vervormen.

Spel en resolutie van spanning  

Aan de basis van alle concurrentie ligt een impliciet spel, dat wil zeggen een overeenkomst waardoor iemand streeft om iets uit te voeren of uit te voeren, in een ruimte en een bepaalde tijd, en bepaalde regels volgt. De conclusie van dit proces maakt een einde aan een soort spanning. Het resultaat dat bedoeld is om verkregen te worden en dat in veel gevallen wordt verkregen is het belangrijkste, en het secundaire spel zelf.

Het spel in het moderne tijdperk  

Overschatting van de economische factor in de samenleving en in de menselijke geest was, in zekere zin, het natuurlijke product van het rationalisme en het utilitarisme, die in de negentiende eeuw het mysterie en de leer dat de man ondergedompeld in vuile zonde verklaard verschoven . [...] En de grote stromingen van het denken, op de een of andere manier, toonden toen de spelfactor in het sociale leven.  

Spel en recht 

Het spel in het recht, exponeert Huizinga in drie vormen, deze spelgenres zijn "het spel van het toeval", "de wedstrijd" en "de verbale strijd".

Gokken is te vinden in de manier om te winnen, zelfs zich schuldig door geluk, wordt de wedstrijd aangetoond dat zowel schuldig of niet de kans gehad om oftewel winnen is een wedstrijd van bewijs en bewezen feiten, de verbale strijd. We kunnen dit vinden wanneer de verdachte zichzelf verdedigt en het slachtoffer beschuldigt.

Ook spreekt hij over rollenspel dat kan worden gezien in het recht als het "omkleden" in de rechtbank; de pruiken en kleren die ze draagt om een "wezens" die de rede en kennis te vertegenwoordigen. 

Spel en sport  

In de archaïsche beschavingen maakten de wedstrijden deel uit van de heilige vieringen. Maar in moderne wedstrijden is deze link met de sekte en de religieuzen volledig verdwenen. [...] Moderne sport is eerder een autonome uitdrukking van het agonaal instinct, dat een diepe factor van sociale betekenis is. [...] En ondanks hun belang in de ogen van de deelnemers en toeschouwers, weliswaar is feest en laten zien waar de oude speelsheid niet langer aanwezig is.

Spel en reclame 

De ontwikkeling van het agonistische instinct dat in de samenleving aanwezig is aan de zijde van sportcompetities, is begunstigd door een externe factor, die in werkelijkheid onafhankelijk is van de ware geest van de cultuur. Inderdaad, techniek, reclame en propaganda, met overvloed omringen alles wat met sport en andere competities te maken heeft.

Games en hedendaagse kinderachtigheid  

Een kind dat speelt is meestal niet kinderachtig, omdat het voor hem het belang en de reden van bestaan ​​heeft. Het spel zelf wordt kinderachtig wanneer het zichzelf inspant of wanneer de speler niet weet wat hij moet spelen. In bepaalde gevallen doen we er goed aan de samenleving naar archaïsche vormen van cultuur te duwen, waar het spel een transcendente en creatieve rol speelde. [...] In de huidige tijd de essentiële kenmerken van het echte spel soms wazig of verdwijnen, zelfs wanneer de kinderachtige houding vertalen bij voorkeur in de vorm van spellen.

Spel en oorlog 

Huizinga stelt de concepten van toeval en het goddelijke in de oorlog, in de oudheid was het gebruikelijk om een ​​gevecht twee kampioenen te maken aan de uitkomst van een militair conflict te bepalen en cultureel als iemand bleek superieur is aan de andere, het was de wil van de goden en dit schreef het karakter van "gewoon" toe, vandaar dat de concepten van nationale loyaliteit en familietrots die in veel hedendaagse culturen de overhand hebben, worden afgebroken.

Het is juist in de oorlog, de deelnemers het verwerven van de agonale houding die vorm en achtergrond gaf het originele spel in de zoektocht naar prestige en erkenning, maar het is eerlijk om erop te wijzen dat de moderne overmatige technologische oorlog lijkt elk contact met de motivatie te hebben verloren van de spelen.

Poëtische uitbeelding

Het spel dient als een systeem gebaseerd op representaties van ruimtes en objecten, het spel werkt op basis van het gebruik van allegorieën waarmee een proces van reproductie en representatie wordt gecreëerd, dat wil zeggen dat dingen in het denkbeeldige gebeuren en onbewust om naar een fysiek vlak te gaan of naar een handeling van Poiesis.

In het spel, de speler geeft persoonlijke waarde aan voorwerpen en andere systemen waarmee het samenwerkt, om voor hen te spelen al deze moeten eerst geloven ze spelen, want als een van de gebruikers is niet ingesteld de waarden zijn erg verschillend van die van de anderen, het spel is gebroken, of elk systeem eindigt geïsoleerd van de anderen.

De speler speelt niet alleen door emotie of gevoel, maar ook door cultuur en leren, door het uit te oefenen door middel van personificatie.

Conclusies 

In plaats van [All is vanity], lijkt de meest positieve houding van het spel Alles is [spel]. Wat gezegd is, lijkt misschien eerder een woordspel dan een metaforisch gezegde. Het is echter de wijsheid waarmee Plato lijkt te zijn gekomen toen hij tot uitdrukking bracht dat de mens het speelgoed van de goden is. [Letterlijk: "toen hij den mensch een speeltuig der goden noemde"] . (Bron: https://es.wikipedia.org/wiki/Homo_ludens)

In totaal staat op wikipedia het boek in negen talen beschreven. De minst uitgebreide beschrijvingen hiervan zijn nog  (naast het Koreaans en het Chinees):

• De Italiaanse versie. 190 woorden.
• De Indonesische versie, 502 woorden.
• De Portugese versie, 484 woorden.
• De Russische, 871 woorden.

De biografische pagina over Johan Huizinga is wel uitgebreid in het Nederlands, en te vinden op wikipedia in negen andere talen.

--
Wanneer ik zelf zou mogen kiezen dan zou ik aan de lijst van verwijzingen (Homo Faber, Zoon politikon, Homo œconomicus) deze toevoegen:

• Homo temporis. Is dat niet bij uistek waar het gaat in cultuur, om het begrip tijd en wat ons differentieert van de natuur, waar tijd geen rol speelt? Mens van de tijd, de moderne tijd, van alle tijden. De mens in de tijd. Hoe vluchtig kan cultuur zijn...
• Homo Agens (Human Action van Ludwig von Mises)

-- Huizinga over Erasmus. Hij zag bij Erasmus twee karaktereigenschappen die bepalend waren voor zijn houding tegenover Erasmus: Gebrek aan zelfkritiek en gebrek aan loyaliteit. Hij zag een vorm van egocentrisme bij Erasmus doordat deze neiging en overtuiging niet uit elkaar wist te houden. Daarnaast vond hij Erasmus Ontrouw. Ontrouw aan zijn vrienden, aan Willem Hermans, aan Battus. Trouw was voor huizinga een van de belangrijkste menselijke eigenschappen.

-- 20 maart 2021.

Caillois maakt onderscheid tussen vier soorten van spelen: agon (competitie), alea (toeval), mimicry (theater) en ilinx (verlies van evenwicht)... wordt vervolgd.