Hollandse tolerantie (inzake EU en Euro)

Wanneer anderen je een spiegel voorhouden, dan moet je even opletten. Zo las ik opeens een artikel van een Spaanse journalist in Brussel die schreef over de Hollandse onverdraagzaamheid. Dat vond ik bijzonder. De Spaanse term was la intransigencia holandesa en dat zou je zonder te wijzigen kunnen vertalen in Hollandse intransigentie.
Wanneer je daar op zoekt, kom je in allerlei historische archieven terecht. De term intransigentie is niet meer in gebruik:

• Er is veel geschreven over de diplomatieke verwikkelingen, mislukte onderhandelingen, Indonesische intransigentie en gekrenkte Nederlandse trots. [Ulbe Bosma, NEDERLANDS NIEUW-GUINEA EN DE LATE EMPIRE BUILDERS]
• Spaanse reacties op het verlies van Den Bosch; de religieuze intransigentie houdt het Zuiden van het Noorden verwijderd; [Frederik Hendrik(1978)–J.J. Poelhekke Prins van Oranje. Een biografisch drieluik]
• In het door mij samen met mijn collega Jolanda van der Vorst-Molleman Dijksterhuis vertaalde boek dat in het najaar zal uitkomen bij De Blauwe Tijger onder de titel “Nazi’s, Islamisten en het Moderne Midden Oosten” wordt deze geschiedenis van totale intransigentie van de Palestijnse Arabieren onder leiding van de Moefti gedocumenteerd. [ABOUT Martien Pennings] Dezelfde source "spreekt" over: de... intransigentie van de islam.
• het systeem opzettelijk uitdagen (intransigentie) [van Eijk, R. (2013). Menselijke waardigheid tijdens detentie: Een onderzoek naar de taak van de justitiepastor Oisterwijk]
• In deze intransigente houding van de kerk kwam pas verandering na het optreden van Leo XIII. [PROF. DR. L. J. ROGIER KATHOLIEKEN EN FASCISME IN NEDERLAND 1920-1940 PROEFSCHRIFT  ... NIJMEGEN ]

Intransigentie betekent dus starheid, het tonen van een onverzoenlijke houding of onverdraagzaamheid. En de voorbeelden geven situaties aan waarin instituties zoals de kerk en religie een rol spelen (zoals bij de Islam, dat erg actueel is) of politieke elementen herbergt.

In deze laatste context schreef de journalist Adolfo Lorente (zondag 20 mei) over de Nederlandse houding c.q. cultuur in een artikel getiteld, "Italie maakt van Spanje een economische oase":

La relación de la España de Rajoy con Bruselas, su kilómetro cero, tiene mucho de esto. No tiene la pujanza de París o el nervio rebelde de Roma, pero tampoco la intransigencia holandesa. En lo económico, España sigue sin hacer mucho ruido en los grandes debates como el de la reforma de Unión Económica y Monetaria, pero asentada con solvencia en el centro de poder del club gracias a continuos crecimientos del 3%. La locomotora de la Eurozona sigue estacionada en la estación de Atocha. (diariosur.es)

Vertaling:

De relatie van het Spanje van Rajoy met Brussel ... heeft hier veel van. Het heeft niet de kracht van Parijs of de opstandige zenuw van Rome, maar ook niet de Nederlandse onbuigzaamheid. Economisch gezien maakt Spanje nog steeds niet veel lawaai in de grote debatten zoals de hervorming van de Economische en Monetaire Unie, maar heeft het zich met solvabiliteit in het centrum van de macht van de club geplaatst dankzij de voortgezette groei van 3%. De Eurozone-locomotief is nog steeds gestationeerd op het Atocha-station.

Spanje vaart wel bij de perikelen in Italië. Maar wat vooral opvalt is de culturele setting van het artikel. "Kijk ons eens," Spanje bevindt zich altijd in de achterhoede als het gaat om Europa en de EU en vooral de Euro, en dan nu is er een kans om zich te scharen in de voorhoede.

Cultuur is emotie en hier gaat het om trots (nu, later) en schaamte (vroeger, eerst).

Klopt de cultuurtypering ook, dat is dan de volgende vraag? Natuurlijk als het gaat om Europa en vooral om de Euro (geld en handel) dan is Holland het beste jongetje van de klas. Het imago van Nederland is echter dat we hier star zijn in onze houding. En dat klopt m.i. ook wel. Van de Nederlandse "tolerantie" is weinig meer over, als dit er al ooit geweest is. Vroeger waren we laconiek in onze houding en dat vertroebelde het beeld, maar ten opzichte van de Euro, maar ook qua immigratie en de islam is de tolerantie al lang ten einde.

Misschien juicht men in Spanje ook voorbarig. Niemand weet hoe de economische toekomst eruit ziet, maar de schuldenlast in Italië is excessief en in Spanje lijkt het nu wat beter te gaan, maar dat komt door de nieuwe huizen-bubbel. Economisch gezien is Spanje een bouwland, constructie is de enige sector die functioneert en dat is te merken aan de salaris-ontwikkeling die op alle (andere) gebieden precair is. Er is dus geen enkele ruimte voor optimisme.

En in die setting blijft in feite alles zoals het is. Ruimte om te dromen is er niet. Laat Nederland maar even stug blijven.

--
2016/05/broederschap

-- 28 mei. Misschien de beste manier om te laten zien dat Spanje niet veel anders is, of door de markt anders wordt gezien dan Italië, is wel deze grafiek van de tweejarige rente in Spanje:

-- 31 mei. De markt is al in de ban van Spanje en de vertrouwensmotie tegen Rajoy, omdat de jaren-langlopende rechtszaak Gurtel heeft uitgewezen dat hij en zijn politieke partij van de corruptie afwisten. Hoelang heeft de Spaanse euforie geduurd?

En nog een dag later is de president afgezet. Dat is pure haatpolitiek in Spanje; terwijl er zoveel moet gebeuren en buiten en in Catalonië de vuurhaarden opdringen, is het enige dat telt in de Spaanse politiek dat een tegenstander afgezet wordt er de ander - van een partij die in het verleden even corrupt is geweest - nu speelt alsof hij zonder smet is. Spanje is niets beter dan Italië; wanorde. Dat kan na twee dagen enkel maar de conclusie zijn.