Obsessie met fenomeen biografie

To be obsessive is to be American; to be obsessive is to be modern*

Wanneer ik dit schrijf is de obsessie al wat ingezakt - Is een obsessie te zien als een luchtballon, waar de lucht langzaam uit kan ontsnappen zodat je met je voeten op de aarde land? - Maar nog niet weg.

Het is ongelooflijk hoeveel objecten, producten en wat ook er zijn die obsessie in zich dragen. Te zien aan de referenties in wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Obsession. Volgens diezelfde bron is als het gaat om psychologie, obsessie iets dat verder onder te verdelen is: 



  • Celebrity worship-syndroom, een obsessieve verslavingsstoornis die verband houdt met het persoonlijke en professionele leven van een beroemdheid
  • Obsessie (psychologie), een aanhoudende gehechtheid aan een object of idee
  • Fixatie (psychologie), het voortbestaan van anachronistische seksuele kenmerken
  • Idée fixe (psychologie), een geestesgesteldheid die zich krachtig verzet tegen elke poging tot verandering
  • Obsessieve liefde, pogingen om een individu te bezitten of te controleren en het onvermogen om desinteresse of afwijzing te accepteren
  • Obsessief-compulsieve stoornis, een psychische stoornis die obsessieve gedachten triggert

Deze laatste is duidelijk terrein van de psychiatrie. Een ziekte of symptoom daartoe.

In mijn geval, een obsessie met het fenomeen biografie is eerder een gehechtheid en onvermogen om er afscheid van te nemen.

Nu nog even niet. 

Ik heb honderden biografieën gelezen of bestudeerd, en blijf opnieuw geïnteresseerd in nieuwe levensverhalen. Ik probeer er iets uit te vissen dat nieuw is, of iets dat past in de patronen die ik al ken.

Hoe is het zo begonnen?

Als ik kijk naar dit blog dan is de eerste referentie aan de biografie, deze:

Een mooi voorbeeld van de de relatie tussen stijl (verschillen) en cultuur - kwam ik recentelijk tegen als anekdote in de biografie van een bekende Nederlander*. Hij had besloten om een bepaalde entertainmentgroep niet over te nemen. Niet op basis van de financiële cijfers en boekhouding, maar puur door "naar het wagenpark te kijken. Wat voor 'n auto's daar stonden... Te veel Porsches." Ook schrok hij van de korte rokken van het vrouwelijk personeel.

* - 'Je struikelde over de Porsches en binnen over de dames met korte rokjes', aldus Van den Ende. 'Algauw zeiden mijn algemeen directeur en ik tegen elkaar: dat doen we niet.' (https://mcenv.blogspot.com/2008/07/de-relatie-tussen-stijl-en-cultuur.html)

Mooi toch. Van de Ende laat hier iets zien dat je denkt, zo wil ik het ook. Je ziet jezelf bij wijze van spreken in die garage, als leider die een beslissing moet nemen.
 
We zoeken vaak naar voorbeelden. Ik ben eerder begonnen met non-fictie schrijven en ook wel over bepaalde biografieën, maar het kwam al vrij snel aan het begin.

Hoe het echt begon is een heel ander verhaal. Ik heb altijd te weinig op anderen gelet. Zo eenvoudig is het gewoon. Ik deed mijn eigen dingen, ging mijn gang en kwam op een bepaald moment tot de conclusie: hé dit heb ik niet goed gedaan. Daarmee heb ik wel een eigen stem ontwikkeld, maar ook vaak te weinig realistisch.
En toen ben ik begonnen, en zo is het een obsessie geworden, puur omdat ik door ben geslagen. Ik wist niet meer van ophouden. Dat wil ik nu veranderen. Het is mooi geweest.

Einde aan een obsessie?
 

* - Over deze quote en de oorsprong daarvan later meer

Reacties

Populaire posts van deze blog

Typisch Spaans: Balay

Het grootste bordeel van Europa

Wat doet een Chief Economist - Officer?