Battle of the sexes

Hoe staat het daarmee? In alle strijd die er nu te vinden is, ... ook nog die tussen jongens en meisjes. De ontgroening waar excessen in Utrecht tot verontwaardiging leidden [anaal ringwerpen] zijn hiervan een symptoom?

... 

Meiden Volgen Hun Dromen, Jongens Hun Hormonen (2025)

Gaat Bokito eindelijk met pensioen? De apenrots wordt belegerd door zelfverzekerde vrouwen. Veel mannen schrikken zich rot. Deze hadden ze even niet zien aankomen. Ze kondigen de noodtoestand af. 

Maar er ontstaat ook een heftige discussie: “We kunnen proberen ze weg te jagen en gaan schelden op die succesvolle feministen, of met ze gaan samenwerken”. Andere mannen zijn het daarmee oneens: “Wij trotse dragers van de beschaving. Laat ons toch niet dringen door zo’n stelletje linkse radicale vrouwen?” Wat een schouwspel! En het is niet verzonnen hè? 

In mijn boek aan lezingen ga ik uitgebreid in op deze “battle of the sexes”. Samen samenwerken of tegenwerken: That’s the question.

...

Grootste omwenteling ooit! -- Het is misschien wel de grootste omwenteling in de menselijke geschiedenis. Ja, dat zijn grote woorden. Maar ik meen het. Bij lezingen leg ik mijn publiek wel eens deze stelling voor: “In de afgelopen 100 jaar hebben vrouwen meer bereikt dan in de 100 eeuwen daarvoor”. Ik zie mensen elkaar aankijken: “Zo heb ik er nooit naar gekeken, maar je hebt eigenlijk wel gelijk”. Leuk hè?

Minder leuk is dat steeds meer mannen de pest inkrijgen over dat succes van vrouwen. In mijn nieuwe boek ga ik uitgebreid in op dat succes van vrouwen en de boosheid van veel mannen: in het onderwijs, op de arbeidsmarkt, in de wetenschap in de kunst. Wat een uitdaging, wat een kans!

Het rommelt op de apenrots... -- Ja, die plek waar mannen eeuwenlang de dienst uitmaakten. Bij lezingen schets ik vaak hoe die rots nu belegerd wordt door vrouwen. Geloof me, dat levert reacties op! Je ziet mannen denken: “Help, ze komen eraan!” terwijl anderen juist denken: “Eindelijk, laat ze binnenkomen!” Fascinerend toch, die tweedeling? Maar er is ook een groeiende groep mannen die ronduit boos wordt, zich bedreigd voelt en roept dat zij nu gediscrimineerd worden. In mijn nieuwe boek ‘Meiden volgen hun dromen, jongens hun hormonen’ duik ik diep in die dynamiek: die boosheid die je politiek terugziet in bijvoorbeeld de steun voor figuren als Trump en partijen als de PVV, de paniek op de apenrots, de onwil om de macht te delen. Hoe gaan we daarmee om?

Wat heeft dat met de VS te maken? -- 10 jaar geleden alweer kwam ik het fenomeen van de “Boy Problem” tegen. In 2015, toevallig (of juist niet) het jaar waarin Trump aankondigde president te willen worden. In mijn vorige boek “De verdeelde staten van Amerika” heb ik voor het eerst openlijk een hoofdstuk besteed aan dit verschijnsel en nu leek het me dus hoog tijd om er ook echt een boek over te schrijven, dat het hele onderwerp uiteenzet en uitlegt. Wat fijn dat vrouwen het z ogoed doen! Maar ook: wat moeten we hiermee, wat is de nieuwe plek van de man? (https://charlesgroenhuijsen.com/meiden-volgen-hun-dromen-jongens-hun-hormonen)

Battle of the sexes

(1) In dorpsculturen die de stad voorafgaan, waren vrouwen sociaal en spiritueel machtig genoeg om de oorlogszuchtige, onvoorzichtige man in een toestand van partnerschap te houden en het land te verdedigen alsof het hun eigen moederlijke lichaam was. In de invloedrijke formulering van Marija Gimbutas, was het de Indo-Europese invasie van oorlogszuchtige Indo-Europese nomadische stammen, aanbidders van mannelijke hemelgoden, die de matriarchale culturen van Oude Europa verving met een "androcratische krijgersmaatschappij" en die voortaan alle deugden van "beschaafdheid" voor zichzelf opeiste. Maar daarvoor had er een "beschaafdheid van de godin" bestaan, gemarkeerd door vrede en hoge kunst. Onder de betovering van deze oorspronkelijke versie van Gaia, was er zelfs een ander soort "stad," een die de Aarde eerde en licht op haar rustte. De vrouwenbeweging heeft een speculatieve geschiedenis (herstorie) van haar eigen gemaakt om die ver afgelegen, bijna vergeten periode te verkennen.

Als het bestond, wordt zijn ondergang herinnerd als een strijd der geslachten op kosmische schaal. Marduk, de grote mannelijke godheid, zet Tiamat af van de macht, scheurt haar lichaam in stukken en gebruikt de stukken om een nieuwe wereldorde te construeren die meer naar zijn zin is. Het zal de orde van oorlogsheren en patriarchale meesters zijn. Het zal ook de orde van de wetenschap zijn; Marduk meet en begrensd de wereld die hij creëert, vestigt de vaste ritmes van seizoenen en sterren. Hij is de eerste astronoom, geograaf en landmeter. Na hem regeren god-koningen het rivierdal door kracht en wet. Hoewel vrouwelijke godheden in het pantheon overleven (meer en meer uitsluitend geassocieerd met vruchtbaarheid en geboorte), worden ze tot strikt ondergeschikte posities verwezen; zelfs sterfelijke mannen kunnen hun superieuren zijn. De grote held Gilgamesh veracht de liefde van de wreed en sluw godin Ishtar, de Babylonische Venus; hij wordt toegestaan om haar te verwerpen en te verslaan. Haar liefde wordt behandeld als iets verraderlijk en verzwakkend. Voor die zaken, alle mannelijke rivalen die hij in de strijd tegenkomt, worden bespot als "vrouwen"; ze worden met ongenadig veracht overwonnen. Een droom van menselijke almacht ligt aan de basis van de stad. Maar het is een mannelijke droom, gerealiseerd ten koste van vrouwenwaarden, vrouwenwijzen. Reflecterend op de seksuele onderstroom van dit historische episode, stellen ecofeministen het volgende argument:

Diep Ecology vindt antropocentrisme aan de wortel van onze milieuproblemen. Maar als de "anthropos" in antropocentrisme verwijst naar karaktereigenschappen zoals dominatie, agressiviteit, intellectuele afstand, de lust om te onderwerpen en te exploiteren, dan verwijst "anthropos" niet naar alle menselijke wezens (The Voice of the Earth, 236, Theoodore Roszak). 

(2) Greer volgde Bradbrook op het pad van de shrew-traditie met een analyse die ze kort daarna zou toepassen op het moderne huwelijk in *The Female Eunuch*. De archetypische kletsput die haar man tot ellende en armoede bracht, verklaarde ze, begon als een vrolijke, moedige en bescheiden bruid; haar kletsput-achtige neigingen kwamen aan het licht toen ze begon haar wil te uitoefenen, ‘zelfs het huwelijksbed gebruiken als een pion in haar smerige onderhandelingen met haar man.’ Deze kletsput-achtigheid, schreef ze, was ‘een koele vervolging van de strijd der geslachten zonder medelijden of respect voor de tegenstander.’ Dergelijke vrouwen waren ‘diep en onherroepelijk eigenbelang en ze krijgen altijd hun eigen weg, gebruik makend van charmes, dreigingen, kletsput-achtigheid en geweld onverschillig: tegen dit type is er geen verdediging.’ Omgekeerd, is Shakespeare's Shrew, Kate, ‘energetisch, vol van felle loyaliteiten, en niet in het minst gevaarlijk voor de man die weet hoe hij kan profiteren van haar buitengewone kwaliteiten.’37 Het meest opvallende aspect van Greers behandeling van *The Taming of the Shrew*, het hart van haar thesis, is het bijna totale ontbreken van feministisch bewustzijn. Greer is doorgaans voorzichtig om Petruchio's berekende ‘taming’ niet expliciet goed te keuren, noch om zich volledig te identificeren met Kate's uiteindelijke standpunt. Een voorzorgsmaatregel, bijvoorbeeld, is een verwijzing naar ‘wat leek op een zelfevidente doctrine’ voor Kate, ‘vooral in de dagen van hoge kinder- en moedersterfte, dat vrouwen het zwakkere geslacht zijn, en hulp en bescherming van hun man nodig hebben en willen.’ Dergelijke voorbehoeden zijn echter zeldzaam, en in dit geval volgt de kwalificatie op wat kan worden gelezen als een impliciete goedkeuring van Kate's onderwerping. Greer gaat verder om te schrijven dat een man hulp en bescherming niet kan winnen tenzij een vrouw zich op een manier gedraagt die het bevordert: ‘Het is nutteloos om afhankelijkheid te verweren omdat vrouwen onmogelijk zijn om onafhankelijkheid te bereiken of te genieten: de mate waarin ze illusoire vrijheid willen is de index van de mate waarin ze onvermogen zijn om het te bereiken.’ Kate begrijpt ‘ten slotte dat haar passionele trots echt het product was van haar angst en gevoel van inferieurheid, zoals we al hebben besloten uit een onafhankelijke beoordeling van haar gedrag.’ ( Germaine Greer: Untamed Shrew)

(3) Of, de vrouwelijke lezer kan zich verzetten tegen de tekst. Ze kan Mrs. Mitty zien als een vrouw die haar best doet om haar man gezond en verzorgd te houden. Ze kan Walter zien als een man met een vluchtige greep op de werkelijkheid die dagdroomt dat hij een gevechtspiloot, een briljant chirurg, een vuurwapenexpert of een militair held is, terwijl hij in werkelijkheid een slechte chauffeur is met een trage reactietijd op een groen verkeerslicht. De vrouwelijke lezer kan critici van [James] Thurber lezen die zeggen dat door zijn vrouw te laten domineren, Mitty een "niet-held" wordt in een beschaving waarin vrouwen de strijd der geslachten winnen (Hasley) en boos worden dat een vrouw's strijd voor gelijkheid slechts als een strijd tussen de geslachten wordt gezien. Ze kan Walter's dagdromen zien als zijn poging om zijn vrouw te domineren, aangezien al zijn fantasieën zich draaien om hem in traditionele rollen van macht. Dit, voor de meeste vrouwen, zou boosheid opwekken bij Mitty (en indirect Thurber) voor het creëren en bevorderen van een samenleving die gelooft dat vrouwen ondergeschikt moeten blijven aan mannen. Van een mannelijk standpunt wordt het een strijd der geslachten. In de ogen van een vrouw is haar lezing slechts een strijd voor gelijkheid binnen de tekst en in de wereld buiten die de tekst weerspiegelt. (Creating Literary Analysis)

(4) Uit de filmwereld:

Als er één ding is dat deze wilde groep vrienden op een meisjesschool heeft geleerd, is het hoe ze kunnen krijgen wat ze willen! Dus als het bericht uitlekt dat hun school op het punt staat te fuseren met een uitsluitend jongensacademie, slaan een aantal studenten terug... en voeren de meisjes een regelrechte aanval uit in een buitensporige strijd tussen de seksen! (ten onrechte beschuldigd)

Drie tegen één klinkt misschien als redelijk goede kansen, maar het hangt af van het spel. Als de ene een zeer onweerstaanbare vrouw is en de drie drie hopeloos verliefde jongens, is het kaartspel behoorlijk gestapeld. In de strijd tussen de seksen is de eerste regel om nooit de kracht van een vrouw (Whipped) te onderschatten.

Gebaseerd op het toneelstuk van August Strindberg geeft juffrouw Julie op levendige wijze de strijd tussen de seksen en klassen weer die ontstaat wanneer Julie, de dochter van een rijke zakenman, verliefd wordt op Jean, de verbitterde dienaar van haar vader (Miss Julie, 1951).

Het verhaal neemt de strijd tussen de seksen mee naar de hockeyarena, terwijl Paula Taymore – die bijna ooit deel uitmaakte van het Olympische team – verwikkeld raakt in een uitdagingswedstrijd tegen een irritant lokaal herenteam. Vers van een pijnlijke scheiding en twijfelend aan zichzelf moet Paula een winnaar maken van een explosieve, oneerbiedige ploeg vrouwelijke hockeyspelers die naar haar stad Red Deer Alberta trekken om het team samen te stellen (Chicks with Sticks, 2004).

... een excentriek modern liefdesverhaal over Steven en Sandy – een oudere blanke man met ‘gele koorts’ die geobsedeerd is door het trouwen met een Aziatische vrouw en de jonge Chinese bruid die hij online vindt. Debbie, een Chinees-Amerikaanse filmmaker, documenteert en vertelt met scepsis en humor vanaf de vroege stadia van Stevens zoektocht tot het moment waarop Sandy voor de eerste keer voet in Californië zet tot een jaar na hun precaire verbintenis. Mondiale migratie De Chinees-Amerikaanse betrekkingen en de voortdurende strijd tussen de seksen wegen op het lot van hun huwelijk in deze intieme en eigenzinnige persoonlijke documentaire (Seeking Asian Female, 2012).

Als twee eerstejaarsstudenten worden toegelaten tot het grootste partijfrat op de campus, denken ze dat ze alles hebben. Dat is totdat de assistent-decaan de Alpha's dwingt hun huis te delen met een studentenvereniging, anders wordt ze van school gestuurd. Omdat ze niet willen dat hun levenslange droom om Alphas te worden vernietigd wordt, overtuigen de beloften de andere leden van het huis om terug te nemen wat van hen is, en voeren ze een epische strijd tussen de seksen om te vechten voor hun recht op feesten (ALPHA HOUSE, 2014).

Een komedie/drama dat zich afspeelt in een dorp en zich concentreert op een strijd tussen de seksen, waarbij vrouwen dreigen seksuele gunsten achter te houden zolang de mannen weigeren een waterleiding aan te leggen (The Source, 2011).

(5) We kunnen de ontwikkeling van deze dubbels volgen in de gemengde semiotiek

zijn zowel vermengingen als degradaties. Aan de ene kant het passionele

dubbele liefde, het paar in liefdespassie, komt in een echtelijke relatie terecht of

zelfs een huiselijke ruziesituatie: wat is het onderwerp van de uitspraak?

Wat is het onderwerp van de verklaring? De strijd tussen de seksen: je steelt mijn gedachten. Het huiselijke gekibbel is altijd een cogito voor twee geweest

oorlog cogito. Strindberg heeft deze val van liefdespassie omgezet in despotische echtelijkheid en hysterisch-paranoïde gekibbel tot het uiterste (ze zegt dat ze

vond het allemaal zelf, terwijl ze het in feite allemaal aan mij te danken heeft, echo, gedachtediefstal,

O Strindberg!).28 Aan de andere kant is het bewustzijnsgerelateerde dubbel van

Het zuivere denken, het echtpaar van het wetgevende subject, vervalt in een bureaucratie

relatie en een nieuwe vorm van vervolging waarbij één dubbelganger de macht overneemt

rol van onderwerp van uitspraak, terwijl de ander wordt gereduceerd tot een onderwerp van de

stelling; het cogito zelf wordt een kantoorgekibbel, een bureaucratisch gedoe

liefdeswaanzin. Een nieuwe vorm van bureaucratie vervangt of vervoegt de

oude imperiale bureaucratie, zegt/denkt de bureaucraat (Kafka gaat het verst in deze richting, zoals in het voorbeeld van Sortini en Sordini in Het Kasteel, of de vele subjectificaties van Klamm).29 De echtelijkheid is de

ontwikkeling van het paar, en bureaucratie de ontwikkeling van het paar

cogito. 

Seksualiteit brengt een te grote diversiteit aan geconjugeerde wordingen in het spel; dit zijn zoals n geslachten, een hele oorlogsmachine waar liefde doorheen gaat. Dit is geen keer terug naar die weerzinwekkende metaforen van liefde en oorlog, verleiding en verovering, de strijd tussen de seksen en het huiselijke gekibbel, of zelfs de Strindberg-oorlog: het is pas nadat de liefde voorbij is en de seksualiteit is opgedroogd dat de dingen er zo uitzien. Wat telt is dat de liefde zelf een oorlogsmachine is begiftigd met vreemde en enigszins angstaanjagende krachten. Seksualiteit is de productie van duizend geslachten, die zoveel oncontroleerbare wordingen zijn. Seksualiteit verloopt via het vrouw worden van de man en de dier worden van de mens: een emissie van deeltjes. Er is geen noodzaak

voor bestialisme in deze, ook al kan het voorkomen, en veel psychiatrische anekdotes documenteren het op een manier die interessant is, zij het te simpel en daardoor te beestachtig. Het is geen kwestie van hond spelen, als een oudere heer op een ansichtkaart; het is niet zozeer een kwestie van de liefde bedrijven met dieren. Worden-dier zijn in principe van een andere macht, omdat hun werkelijkheid niet schuilt in een dier dat men imiteert of waarmee men correspondeert, maar in zichzelf, in datgene wat ons plotseling meesleurt en zorgt ervoor dat we een nabijheid worden, een onzichtbaarheid die een gemeenschappelijkheid naar voren brengt element van het dier veel effectiever dan welke domesticatie, gebruik of imitatie dan ook zou kunnen: het Beest (DELEUZE GUATTARI a thousand plateaus - capitalism and schizophrenia).

(6) Deze chaos van de psyche is wat de puer-bewustzijn nodig heeft om te trouwen om "de strijd der geslachten" aan te gaan. De tegenstanders van de geest zijn eerst en vooral de hinderpalen onder zijn eigen huid: de ochtendstemmingen, de symptomen, de uitsteltrucs waarin het zich verstrengt, en de ijdelheid. De puer moet strijden tegen de irriterendheid van deze binnenste "vrouw," haar passieve luiheid, haar verlangen naar zoetigheden en vleierijen—alles wat de analyse auto-erotisme noemt. Dit vechten is een vechten met, in plaats van een vechten tegen of een vechten tegen de anima, een nauwkeurig, gespannen, toegewijde omhelzing in vele posities van geslachtsverkeer, waar de puermania wordt ontmoet met psychische verwarring en afwijking, en waar deze mania wordt weerspiegeld in dat verdraaide spiegelbeeld. Het is niet recht en niet duidelijk. We weten niet eens welke wapens we moeten gebruiken of waar de vijand is, omdat de vijand lijkt te zijn mijn eigen ziel en hart en mijn meest dierbare passies. De puer wordt alleen achtergelaten met zijn gekte, die, door de strijd, hij zo vaak moet gebruiken dat hij leert om ervoor te zorgen als kostbaar, als het ene ding dat hij echt is, zijn uniekheid en beperking. Reflectie in de spiegel van de ziel laat iemand de gekte van zijn geestelijke drang zien, en de belangrijkheid van deze gekte (THE ESSENTIAL JAMES HILLMAN)